Οι χώρες της Δύσης υποστήριξαν και συνεχίζουν να υποστηρίζουν σταθερά την Ουκρανία μετά από την εισβολή της Ρωσίας στα εδάφη της και μάλιστα με σθένος που κανείς, ούτε ο ίδιος ο Vladimir Putin, δεν περίμενε. Έναν χρόνο μετά από την έναρξη του πολέμου στην Ουκρανία, όμως, βρισκόμαστε αντιμέτωποι με ένα ερώτημα που μέχρι τώρα αποφεύγαμε. Ως πότε θα μπορούμε να προασπιζόμαστε τα δίκια της;
Ένας πόλεμος που εξελίχθηκε διαφορετικά από τις προβλέψεις μας
Η εισβολή της Ρωσίας που συγκλόνισε όλο τον κόσμο ανέδειξε την εικόνα μιας Ουκρανίας γενναίας, που υποφέρει, που είναι αδικημένη, που οι άντρες της πολεμούν και αντιστέκονται κόντρα σε έναν γίγαντα. Το θέμα είναι ότι η αντίσταση των Ουκρανών δεν έπαυσε μέσα σε λίγες ημέρες, όπως νομίζαμε κατά την έναρξη του πολέμου, αλλά συνεχίζεται. Κι αυτό, μας γεμίζει με περισσότερο δέος.
Γυρίζοντας τον χρόνο πίσω, αυτό που έχουμε να θυμόμαστε είναι τις εικόνες που δείχνουν τον άγριο χαρακτήρα της ρωσικής εισβολής σε πόλεις όπως η Μπούτσα. Αυτές οι εικόνες έκαναν τους κατοίκους της Δύσης τότε να καταληφθούν από μια ανατριχίλα οίκτου, οργής και ντροπής. Αυτά τα συναισθήματα, οδήγησαν με τη σειρά τους στην αύξηση της υποστήριξης της Δύσης στην Ουκρανία και στην αποστολή οπλισμού. Στη συνέχεια, ανάλογα με τις κινήσεις του ρωσικού στρατού, τις κατά τόπους νίκες και ήττες της Ουκρανίας, οι ελπίδες δημιουργούνταν και χάνονταν, με ανάλογη να είναι και η υποστήριξη από τη Δύση.
Τα σενάρια για το μέλλον είναι πολλά με το πιο πιθανό να θέλει τον πόλεμο να συνεχίσει να μαίνεται. Η Ρωσία, με θυσίες δεκάδων χιλιάδων στρατιωτών και ό,τι έχει απομείνει από το πολύ μειωμένο αλλά ακόμα μεγάλο οπλοστάσιό της, θα προσπαθήσει να διατηρήσει τα τμήματα της Ουκρανίας που έχει καταλάβει και να πάρει το υπόλοιπο των τεσσάρων νοτιοανατολικών περιοχών που ο Putin έχει δηλώσει ότι ανήκουν στη Μόσχα. Η Ουκρανία, πάλι, θα προσπαθήσει να μπει σφήνα μεταξύ των ρωσικών δυνάμεων στην Κριμαία και το Ντονμπάς, για να τα χρησιμοποιήσει ως αναχώματα για την εκδίωξη των Ρώσων. Μάλλον, όμως, καμία χώρα δεν θα δει τα σχέδιά της να επιτυγχάνουν πλήρως.
Αν η εξέλιξη, πάντως, είναι όντως σε αυτή την κατεύθυνση, μάλλον ο πόλεμος δεν θα σταματήσει αλλά θα γίνει μια "διευθέτηση των μετώπων", με τη Ρωσία να κρατά την Κριμαία και μεγάλο μέρος του Ντονμπάς. Αν αυτό οδηγήσει σε εκεχειρία, τότε θα έχουμε και μία βάση για την έναρξη των ειρηνευτικών συνομιλιών οι οποίες, αν συνεχίσει ο Putin το βιολί του, δηλαδή να θεωρεί συγκεκριμένες ουκρανικές περιοχές ως ρωσικές, τότε θα είναι αιώνιες.
Πάντως, μία κρίσιμη διαφορά ανάμεσα στο πώς βλέπουν τα πράγματα οι δύο χώρες έχει να κάνει με το ότι η Ουκρανία δεν δέχεται, μεν, την εισβολή της Ρωσίας αλλά δεν απορρίπτει, δε, τη νομική ύπαρξή της ως χώρα. Η Ρωσία, πάλι, δεν αποδέχεται καν την ίδια την "έννοια" της Ουκρανίας ως κρατική οντότητα.
Τι μέλλει γενέσθαι, λοιπόν; Ο Putin μάλλον οραματίζεται μια συρρικνωμένη Ουκρανία, υποτελή στη Ρωσία. Οι Ουκρανοί, πάλι, αποζητούν την ασφάλειά τους μέσω της ενσωμάτωσης στη Δύση δια του ΝΑΤΟ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, με την απάντηση να φαίνεται πως είναι "όχι ακόμη" για την de jure ένταξη στην πρώτη και "ίσως ποτέ" για την ένταξη στη δεύτερη.
Αν πριν από έναν χρόνο αμφιβάλλαμε για την επιβίωση της Ουκρανίας, τώρα είναι η ώρα να σχεδιάσουμε πώς θα τη βοηθήσουμε να ζήσει και να ευδοκιμήσει στο μέλλον.
Ακολούθησε το Esquire στο Facebook, το Twitter και το Instagram.