Πίστευες ποτέ ότι το 2024 θα μιλούσαμε για διαφύλαξη της δημοκρατίας; Οι τελευταίες έρευνες δείχνουν σημαντική άνοδο των ακροδεξιών και ευρωσκεπτικιστικών κομμάτων σε πολλές χώρες της Ευρώπης, κάτι που σημαίνει ότι το κέντρο βάρους του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στις επικείμενες ευρωεκλογές κινδυνεύει να μετατοπιστεί προς τα δεξιά. Σύμφωνα με την έρευνα του European Council on Foreign Relations (ECFR), τα δύο κυριότερα ακροδεξιά κόμματα, το Identity and Democracy (ID) και το European Conservatives and Reformists (ECR), αναμένεται να κερδίσουν σημαντικά σε δύναμη. Ενώ, όπως αναφέρει το Politico έπειτα από σχετική έρευνα, το ID προβλέπεται να κερδίσει 40 έδρες, φτάνοντας συνολικά τις 98 έδρες, καθιστώντας τήν τρίτη μεγαλύτερη ομάδα στο νέο κοινοβούλιο.
Αν μάλιστα οι ακροδεξιές δυνάμεις συνασπιστούν (κάτι που ωστόσο δε φαίνεται πιθανό) θα μπορούσαν να έχουν περίπου το 23% των εδρών, ισοφαρίζοντας σχεδόν την ισχύ της κεντροδεξιάς ομάδας. Συνυπολογίζοντας κανείς την εκρηκτική γεωπολιτική κατάσταση της τελευταίας διετίας στην Ευρώπη και την ευρύτερη γειτονιά της αντιλαμβάνεται ότι η δημοκρατία δεν είναι (και ούτε θα έπρεπε ποτέ να θεωρείται) δεδομένη.
Κατά πού πέφτει η Ευρώπη;
Τα χρόνια της επίπλαστης ελληνικής ευμάρειας, η μέρα των εθνικών εκλογών αποτελούσε σταθερά μία ευκαιρία για απόδραση στην παράλια. Αυτή η περιφρόνηση των Ελλήνων πολιτών προς το εκλογικό δικαίωμα, την υψίστη δημοκρατική κατάκτηση, έφερε αποτελέσματα των οποίων τις συνέπειες βιώνουμε ακόμα και πολύ περισσότερο έδειξε τη συμβαίνει όταν αφήνεις άλλους να αποφασίσουν για σένα. Χρειάστηκε μία (τουλάχιστον) καταστροφική οικονομική κρίση, αλλά και μία βαρβάτη κρίση στην εμπιστοσύνη στα πολιτικά κόμματα και τους δημοκρατικούς θεσμούς για να φέρει τους (μη κομματικοποιημένους) Έλληνες πολίτες πιο κοντά στην κάλπη. Οι late boomers και η Gen X, λοιπόν, μόλις που έχουν αρχίσει να εκπαιδεύονται στη σημασία των εκλογών - την ουσία της δημοκρατίας (οι νεότερες γενιές τα πάνε, ευτυχώς, πολύ καλύτερα). Σε αυτό το στάδιο εξοικείωσης με την εκλογική διαδικασία αναμετρήσεις όπως οι περιφερειακές και οι ευρωπαϊκές αντιμετωπίζονται, όπως λέμε, ως χαλαρές.
Ειδικότερα οι ευρωεκλογές, από τις οποίες οι πελατειακές σχέσεις που σε άλλες αναμετρήσεις αποτελούν κίνητρο απουσιάζουν, για αρκετά χρόνια ήταν ελάχιστα δημοφιλείς. Παράλληλα, οι ίδιες κρίσεις που έκαναν επιτακτική την ψήφο σε εθνικό επίπεδο, μας απομάκρυναν από την ευρωπαϊκή μας ταυτότητα. Τα key words αυτής της περιόδου που είχε τραγικά αποτελέσματα - με σημαντικότερο όλων την είσοδο και επιβίωση μιας εγκληματικής οργάνωσης στη Βουλή - είναι: τιμωρητική ψήφος / ψήφος αντίδρασης, ΔΝΤ, κακή Ευρώπη, Τρόικα, Βολφγκάνγκ Σόιμπλε, Γερούν Ντάισελμπλουμ, "Ουάου”. Τις θυμόμαστε όλοι, σωστά; Εξαιτίας (και) των παραπάνω, για ένα μεγάλο ποσοστό Ελλήνων πολιτών η Ευρώπη είναι ακόμα "πολύ μακριά”. Ευρώπη όμως είμαστε (και) εμείς. Οι αποφάσεις που λαμβάνονται στο Ευρωκοινοβούλιο, μας αφορούν, επηρεάζουν τις ζωές μας και την καθημερινότητά μας. Θα αφήσουμε να τις πάρουν άνθρωποι που δεν έχουμε επιλέξει;
Η συνέχεια στο MadameFigaro.gr