Στο βιογραφικό του υποψηφίου βουλευτή για τον Βόρειο Τομέα των Αθηνών με τη Νέα Δημοκρατία υπάρχουν αρκετά χρόνια υπηρεσίας ως διπλωμάτης, καθήκοντα εκπροσώπου τύπου στο Υπουργείο Εξωτερικών, η εκλογή του στην Ευρωβουλή και το ελληνικό κοινοβούλιο ενώ τα τελευταία χρόνια υπήρξε κατά σειρά εκπρόσωπος τύπου της Νέας Δημοκρατίας και υπεύθυνος του τομέα εξωτερικών. Ποιος, όμως, είναι ο άνθρωπος πίσω από τον έμπειρο πολιτικό;
Ο Γιώργος Κουμουτσάκος μιλά στο Esquire για την πολιτική, τις μεγάλες ελπίδες για το αύριο, τα δικά του πιστεύω, τις καταδύσεις, τη μουσική και τις θυσίες που απαιτούνται για να συνδυάσει κανείς τον ρόλο του πολιτικού με εκείνον του οικογενειάρχη.
Εστιάζοντας στον στόχο και βλέποντας ταυτόχρονα τη μεγάλη εικόνα διατηρείς τη διαύγειά σου όταν βρίσκεσαι κάτω από μεγάλη ένταση. Διότι είναι σημαντικό να έχεις προτεραιότητα το κεντρικό ζητούμενο, χωρίς να εγκλωβίζεσαι στα περιφερειακά - επιμέρους ζητήματα, αλλά ούτε και να χάνεις την επαφή με το συνολικό περιβάλλον στο οποίο δρας. Σε αυτή την προσπάθεια πάντως μεγάλη σημασία έχει η ομάδα. Η πολιτική είναι αποκλειστικά ομαδικό "άθλημα", αν θες να πετυχαίνεις το αποτέλεσμα που επιδιώκεις. Έχοντας δίπλα μου, για χρόνια τους ίδιους συνεργάτες με τους οποίους είμαι και συναισθηματικά δεμένος, λειτουργούμε σαν φίλοι, με κοινές αρχές και αξίες. Έτσι οι προκλήσεις αντιμετωπίζονται ευκολότερα.
Χρειάζεται μεγάλη προσπάθεια για να συνδυάσεις τους ρόλους του οικογενειάρχη και του πολιτικού. Είναι δύσκολο. Πολύ δύσκολο. Ιδιαίτερα με δύο γιους στην εφηβεία, τον Αργύρη και τον Σπύρο, η πρόκληση είναι μεγαλύτερη. Η συχνή απουσία είναι μεγάλο πρόβλημα. Ρόλο κλειδί στο να λειτουργεί η οικογένεια έχει πάντα η μητέρα, η Ρεγγίνα, ιδιαίτερα δραστήρια και η ίδια έχει τον δικό της τρόπο να τα συντονίζει όλα. Η οικογένεια μου και οι άνθρωποι που αγαπώ και που πιστεύουν στην προσπάθειά μου, είναι στήριγμα πολύτιμο, σε όλο αυτό το δύσκολο και πολύ απαιτητικό προεκλογικό διάστημα, που το σπίτι μου με βλέπει ελάχιστα.
Ο Πέτρος Μολυβιάτης είναι αναμφίβολα εκείνος που με γαλούχησε πολιτικά. Είναι ο άνθρωπος που με έχει διδάξει την αίσθηση του καθήκοντος, την αφοσίωση στο εθνικό συμφέρον, τον συνδυασμό ήθους και αποτελεσματικότητας. Είναι ένας άνθρωπος, με εξαιρετικό χιούμορ, με τον οποίο έχω συνεργαστεί στενά στο παρελθόν και σήμερα έχω την τιμή της φιλίας του και το προνόμιο να μπορώ να συνομιλώ μαζί του και να παίρνω από τη σοφία του.
Είμαι ικανοποιημένος διότι ακόμα και οι επιλογές μου που δεν βγήκαν όπως αρχικώς θα ήθελα, αποδείχθηκαν πολύτιμα εφόδια για την πορεία μου. Τα λάθη μου και τις αστοχίες μου δεν θα ήθελα να τις σβήσω διότι αποτελούν αναπόσπαστο μέρος της εμπειρίας μου, αυτού που είμαι σήμερα. Για παράδειγμα, όταν το 2014 προσγειώθηκα από το Στρασβούργο στην προεκλογική εκστρατεία της περιφέρειας Αττικής πολλοί φίλοι με απέτρεπαν από αυτό το εγχείρημα που δεν είχε πιθανότητες επιτυχίας. Εγώ όμως το πολέμησα. Άλλωστε το μότο που ακολουθώ στη ζωή μου είναι "ποτέ, ποτέ, ποτέ, μην εγκαταλείπεις", never, never, never give up.
Έφτιαξα ένα ολοκληρωμένο πρόγραμμα για την Αττική, με ευρωπαϊκή τεχνογνωσία. Γύρισα τις γειτονιές. Μίλησα με πολλούς ανθρώπους. Γνώρισα καλύτερα τα προβλήματα των πολιτών που δεν μπορούσα να αισθανθώ τόσο άμεσα ως Ευρωβουλευτής ή διπλωμάτης προηγουμένως. Δεν κέρδισα τις εκλογές, αλλά μέσα σε λίγες εβδομάδες διπλασίασα τα ποσοστά μου, κόντρα σε όλες τις προβλέψεις. Ήταν μια μοναδική εμπειρία που δεν την αλλάζω με τίποτα.
Θέλω τα παιδιά μου να έχουν μεγαλύτερα όνειρα από αυτά που έκανα εγώ. Περισσότερες προσδοκίες για το αύριο και περισσότερες δυνατότητες για να πετύχουν τη δική τους αυτοπραγμάτωση. Αλλά για να συμβεί αυτό δεν αρκεί να κάνουμε απλή διαχείριση της μεταμνημονιακής Ελλάδας και να φτιάξουμε λίγο τους αριθμούς. Πρέπει πραγματικά να γυρίσουμε σελίδα, αφήνοντας οριστικά πίσω μας ξεπερασμένες, νοσηρές νοοτροπίες και πρακτικές που μας έφεραν στην κρίση και μας καθήλωσαν στην μετριότητα. Έχουμε μπροστά μας ευκαιρείς που δεν πρέπει να χάσουμε. Αυτό είναι κρίσιμο για τη συλλογική μας πορεία.
Τι θα συμβούλευα τους νέους που μπαίνουν για πρώτη φορά στην πολιτική; Να προσαρμόζονται στις απαιτήσεις της εποχής, αλλά να μην κάνουν ποτέ εκπτώσεις σε θέματα αρχής. Να πορεύονται ως ο εαυτός τους και όχι ως κάποιος άλλος.
Υπάρχει μια αρετή που τη θεωρώ προϋπόθεση για έναν άνθρωπο στην πολιτική. Η αίσθηση του συλλογικού να είναι ανώτερη από την αίσθηση του προσωπικού. Διαφορετικά δεν έχει νόημα να στραφεί κάποιος στην πολιτική. Ανεπίτρεπτο θεωρώ ένας πολιτικός να ξεχνά από πού ξεκίνησε, να χάνει την επαφή του με την κοινή λογική, τα προβλήματα και την καθημερινότητα των συμπολιτών του. Αυτό είναι εύκολο να συμβεί. Πολλές φορές τα μεγάλα ζητήματα τραβούν περισσότερο την προσοχή από τα "μικρά". Προσωπικά προσπαθώ να αντιμετωπίζω ακόμα και τα "μικρά" ως μεγάλα, διότι ξέρω τη σημασία που έχουν για την καθημερινότητα των συμπολιτών μου.
Ο μεγαλύτερος κίνδυνος που διατρέχει αυτήν την στιγμή η χώρα είναι να εγκλωβιστεί η χώρα σε μια περίοδο πολιτικής αστάθειας και ακυβερνησίας, ειδικά σε αυτή την κρίσιμη συγκυρία, τόσο στην οικονομία όσο και στα εθνικά μας ζητήματα. Γι αυτό θεωρώ ότι εθνικός στόχος είναι στις 8 Ιουλίου η Ελλάδα να έχει αυτοδύναμη, στιβαρή και σταθερή κυβέρνηση και να μην μπει σε άλλες περιπέτειες.
Πιστεύω στη μεγάλη γεωπολιτική της αξία της χώρας μας. Η Ελλάδα είναι ένα κομβικό κράτος και μπορεί να παίξει ένα σημαντικό ρόλο στην περιοχή. Έναν ρόλο που δεν θα έχει μόνο διεθνή διάσταση αλλά και αντανάκλαση στο εσωτερικό. Θα συμβάλει στην ανάπτυξη και τελικά στη ζωή όλων μας. Διότι οι διεθνείς μας σχέσεις, πέραν την υπηρέτηση των εθνικών μας συμφερόντων και τη διασφάλιση της ειρήνης που είναι αυτονόητες προϋποθέσεις ανάπτυξης, επηρεάζουν την εξωστρέφεια της χώρας, τις εξαγωγές μας, τη δυνατότητα προσέλκυσης ξένων επενδύσεων. Όλα αυτά δεν είναι "θεωρίες" που δεν αφορούν τον πολίτη. Είναι συγκεκριμένη αφετηρία πολιτικής πράξης και δράσης. Επηρεάζουν καθοριστικά την ποιότητα της ζωής του, ακόμα κι αν δεν το συνειδητοποιεί πάντα.
Οι ηγέτες αποτυγχάνουν για πολλούς λόγους. Ένας βασικός είναι ότι δεν μαθαίνουν από τα λάθη: Τα δικά τους και των άλλων. Ο Neville Chamberlain, ο Βρετανός πρωθυπουργός του μεσοπολέμου ήταν χαρακτηριστική περίπτωση. Επέμενε στην τακτική του κατευνασμού απέναντι στον Hitler αγνοώντας τις συνεχείς αποτυχίες αυτής της πολιτικής, την ώρα που ο Churchill προειδοποιούσε σοφά για την επικίνδυνη πορεία των εξελίξεων. Ο Churchill έμεινε τελικά στην ιστορία ως ο ηγέτης σύμβολο της νίκης κατά του ναζισμού. Άλλοι βασικοί λόγοι αποτυχίας, θα σας έλεγα ότι είναι η ιδεοληψία και η κακή επιλογή συνεργατών. Τέτοια παραδείγματα υπάρχουν και στην υφιστάμενη κατάσταση, οπότε δεν υπάρχει λόγος να τα αναφέρω συγκεκριμένα.
Στην εποχή της 4ης βιομηχανικής επανάστασης δεν υπάρχει τομέας της ζωής μας που να μην σχετίζεται με την καινοτομία. Στον χώρο της διπλωματίας, για παράδειγμα, που είναι η ύψιστη έκφανση της πολιτικής τέχνης, τα παραδοσιακά μέσα εξωστρέφειας έχουν συμπληρωθεί από τα νέα μέσα, τα social media, τις ψηφιακές πλατφόρμες επικοινωνίας. Με εργαλεία σύγχρονα που μπορούν να συμβάλουν καθοριστικά στην προώθηση των εθνικών συμφερόντων. Υπάρχει μπροστά μας ένα πεδίο ψηφιακής μεταστροφής της δημόσιας διπλωματίας, στο οποίο οφείλουμε να δραστηριοποιηθούμε άμεσα. Δεν είναι θέμα πολυτέλειας, αλλά υπαρξιακή ανάγκη.
Η ροκ μουσική με συνοδεύει από την εφηβική μου ηλικία. Στο σπίτι, η δισκοθήκη μου είναι χώρος ιερός. Τα συγκροτήματα, οι μουσικές που με σημάδεψαν: Rolling Stones, Roxy Music, Lou Reed, Blue Oyster Cult. Συνεχίζω να ακούω ροκ, αναζητώντας και καινούργιους ήχους, αγοράζοντας βινύλια, όχι μόνον τώρα που επανέκαμψαν, ακόμα και την περίοδο που έπρεπε να τα αναζητήσεις επίμονα.
Κάτω από το νερό όλα είναι διαφορετικά, οι ρυθμοί το φως, η κίνηση. Σε μια περίοδο που η ζωή μας έχει ιλιγγιώδεις ρυθμούς η αίσθηση της βραδύτητας και της αρμονίας που χαρίζουν οι καταδύσεις είναι πολύτιμη όσο και σπάνια.
Στην πολιτική να "χτυπάς" πολιτικές, όχι ανθρώπους.
Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ έχει εγκλωβίσει τη χώρα μας σε μια επιζήμια Συμφωνία όσον αφορά το Μακεδονικό, που ένα χρόνο μετά έχει αποδειχθεί ότι έχει προσφέρει σημαντικά ωφελήματα στη γείτονα χώρα (διεθνή αναγνώριση, ένταξη στο ΝΑΤΟ, ευρωπαϊκά κονδύλια κλπ) αλλά κανένα στην Ελλάδα. Παρόλα αυτά, όπως έχει επανειλημμένα τονίσει ο Κυριάκος Μητσοτάκης, με μια κυβέρνηση Νέας Δημοκρατίας θα κάνουμε ό,τι είναι δυνατόν για να αμβλύνουμε τις αρνητικές της συνέπειες. Και βέβαια, σε όλη αυτήν τη διαδικασία, η Ελλάδα δεν απεμπολεί το δικαίωμα της αρνησικυρίας (βέτο) που έχει ως πλήρες μέλος της ΕΕ. Με λίγα λόγια, θα εξαντλήσουμε κάθε δυνατότητα που έχουμε στο πλαίσιο της διαχρονικής και διακομματικής θεμελιώδους αρχής της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής που είναι ο σεβασμός του Διεθνούς Δικαίου και των Διεθνών Συνθηκών.
Η πορεία μου ως διπλωμάτη μου έδωσε μια βαθιά κατανόηση των μεγάλων ζητημάτων εξωτερικής πολιτικής και των εθνικών θεμάτων. Ζητήματα που έχει μεγαλύτερη σημασία να ζεις την εξέλιξή τους, παρά να τη διαβάζεις σ ένα βιβλίο ιστορίας. Να κατανοείς τις συμμαχίες και να αντέχεις τις πιέσεις . Θυμάμαι τις διαπραγματεύσεις για το Κυπριακό το 2004. Τον διπλωματικό μαραθώνιο που οδήγησε στη νίκη του Βουκουρεστίου το 2008. Ή και παλιότερα στην πρεσβεία μας στα Τίρανα τα μεγάλα ζητήματα την ελληνικής εθνικής μειονότητας και τα ευρωπαϊκά θέματα που χειρίστηκα στις Βρυξέλλες. Πέρα από αυτή την πολύτιμη γνώση και τις προσωπικές σχέσεις που μου έμειναν από εκείνη την περίοδο κρατώ και την ικανότητα που πρέπει να έχει ο διπλωμάτης να βλέπει τη λύση και τους τρόπους επίτευξής της όταν όλοι οι άλλοι βλέπουν το πρόβλημα.
Ξέρω να δουλεύω σκληρά και με σοβαρότητα υπηρετώντας τα συμφέροντα της πατρίδας. Το έχω αποδείξει σε όλη μου την πορεία. Και στη μικρή, έως τώρα διαδρομή μου στην πολιτική νομίζω ότι έχω δώσει ένα διαφορετικό στίγμα, με σταθερές αρχές και αξίες. Πιστεύοντας σταθερά στη σημασία της εθνικής ενότητας, ως παράγοντα γεωπολιτικής ισχύος της χώρας.
Ήταν δύσκολη στιγμή όταν δέχθηκα την άνανδρη και στημένη επίθεση στο Σύνταγμα. Δεν φοβήθηκα για τον εαυτό μου. Ανησύχησα για τα παιδιά μου. Στον αντίποδα, ξεχωρίζω την πρώτη μου εκλογή, όταν με εμπιστεύτηκαν 33 χιλιάδες συμπολίτες μου, άνθρωποι που δεν ήξεραν καλά. Δεν μπορούσαν να είναι σίγουροι για εμένα αλλά με πίστεψαν και μ εμπιστεύτηκαν. Αυτή ήταν μια κορυφαία στιγμής μεγάλης περηφάνιας και πρωτίστως τιμής.
Αποφεύγω πάση θυσία τους κόλακες. Διότι αισθάνομαι ότι μου υποτιμούν τη νοημοσύνη.