Το τελευταίο δείπνο του Anthony Bourdain

O Anthony Bourdain ήταν μόλις 61 ετών. Οι περιπέτειες του cool Νεουρκέζου σεφ/συγγραφέα/παρουσιαστή δυστυχώς τελείωσαν. Γύρισε τον κόσμο, ανακάλυψε γεύσεις χωρίς γκουρμέ καθωσπρεπισμούς αλλά με τον τρόπο που κάθε ένας από όσους τον παρακολουθούσαν, λιγουρεύεται τη street food βρωμιά στους δρόμους και στις πόλεις που εκείνος επισκέπτονταν.

Ο Bourdain στις εκπομπές του δεν είχε σαν προτεραιότητα να δείξει πώς θα γίνει κάποιος καλύτερος μάγειρας. Δεν τον ένοιαζε να δώσει συνταγές - συγνώμη κιόλας αλλά ψητά αμελέτητα προβάτου θα φας μόνο σε μία έρημο στο Μαρόκο και καρδιά κόμπρας σε κάποια χωριό του Βιετνάμ -, αλλά έκανε κοινωνική ανάλυση του μέρους που επισκέπτονταν, είχε έναν μοναδικό storytelling τρόπο για να δείξει τις ντόπιες ιστορίες των ανθρώπων που συναντούσε.

Στα βιβλία που έγραψε, η γραφή του ήταν απλή, λιτή, ντόμπρα. Στο Μισοψημένο αναρωτήθηκε φωναχτά: "Γιατί να μαγειρεύουμε;". Και προσπάθησε να απαντήσει στο πιο δύσκολο ερώτημα: "Γιατί να μαγειρεύουμε καλά;". Κατέγραψε το ταξίδι του από τις μέρες που ήταν άσημος μάγειρας μέχρι που μεταμορφώθηκε σε κοσμογυρισμένο επαγγελματία, συνδαιτυμόνα και συμπότη, πατέρα. Χωρίς φυσικά να χαρίζεται σε κανέναν.

Ανέλυσε σχολαστικά τις εμπειρίες του, εξομολογήθηκε ένα σωρό πράγματα, ερεύνησε κι ανέκρινε μερικά από τα πιο αμφιλεγόμενα ονόματα του χώρου της μαγειρικής. Χωρίς αναστολές ή μισόλογα και με τον μοναδικό του τρόπο, ο Bourdain μας έβαλε μέσα στην επανάσταση της σύγχρονης γαστρονομικής σκηνής.

Αν για κάτι δεν φοβήθηκε ποτέ ο Bourdain ήταν το να δοκιμάζει κάθε τι που ο οποιοσδήποτε "λογικός" θα αποδοκίμαζε και το να μιλά για το αμαρτωλό παρελθόν του - ίσα ίσα το κουβαλούσε πάντοτε και έκανε συνεχώς επίκληση στις μέρες που η ζωή του είχε σαν mantra το sex, drugs, food & rock 'n' roll. Στο Κουζίνα Εμπιστευτικό, στο αριστούργημά του, περιέγραψε με λεπτομέρειες όλη του τη διαδρομή. Σε ξεκαρδιστικές ιστορίες αποκάλυψε όλα όσα έζησε από τότε που ήταν λαντζέρης σε ένα καταγώγιο και έπινε ναρκωτικά, ίδρωνε δίπλα σε μεξικανούς βοηθούς μάγειρες κι έβριζε άφοβα μέχρι τη στιγμή που έφτασε να διοικεί τη δική του μπριγάδα σε κουζίνα διάσημου εστιατορίου.

Αυτός ο sui generis antistar σταρ σεφ είχε χίλιους τρόπους για να δείξει τις αληθινές εικόνες και τις ιστορίες που έζησε.

 

Το είδαμε να συμβαίνει στα επεισόδια των Α Cook's Tour, No Reservations, The Layover και Parts Unknown, στις εκπομπές μέσα από τις οποίες ταξίδεψε σε όλη τη Γη. Βρέθηκε σε μέρη που για τους υπόλοιπους υπάρχουν μόνο στο Google images και ο ουρανίσκος του ένιωσε πράγματα που δε θα ζήσουμε ποτέ.

Πέρα από αυτό, άλλαξε πράγματα που ενδεχομένως δεν γνώριζε ότι θα συμβούν μέχρι να εμφανιστεί και να δείξει την (τηλεοπτική κυρίως) δουλειά του. Οι εκπομπές έπαιξαν τον ρόλο τους ώστε να μάθει ο πολύς κόσμος ότι ο σεφ δεν είναι απλά ένας τύπος που μαγειρεύει. Έφερε την ίδια την ιδιότητα σε πρώτο πλάνο, της έδωσε λάμψη. Χωρίς να το ξέρει άλλαξε τη δημοσιογραφία της γεύσης και φυσικά από την ώρα που βγήκε στο γυαλί, τα ταξίδια στην τηλεόραση παρουσιάζονταν και κάπως διαφορετικά. Ήταν πρωτοπόρος, ήταν cool, έζησε τη ζωή του όπως ακριβώς την ήθελε, έφυγε σαν rock star αφήνοντας πίσω πολλή από τη λάμψη του. Που θα λάμπει για πάντα.

Σε αυτή τη διαδρομή των 61 χρόνων έμαθε πολλά. Μερικά, ακολουθούν παρακάτω, με δικά του λόγια από εκπομπές, βιβλία, συνεντεύξεις.

> Το φαγητό είναι ό,τι είμαστε. Είναι έκφραση εθνικού συναισθήματος, προσωπικής ιστορίας, της επαρχίας μας, της περιοχής μας, της φυλής μας, της γιαγιάς μας. Eίναι αδιάσπαστο κομμάτι της ταυτότητάς μας.

> Το κορμί σου δεν είναι ναός, αλλά πάρκο αναψυχής. Απόλαυσε τη διαδρομή.

> Ταξίδι είναι το υπέροχο συναίσθημα που σε πάει στο άγνωστο.

> Για μένα ζωή χωρίς ζωμό μοσχαρίσιου κρέατος, λουκάνικα, χοιρινό λίπος, demi-glace ακόμα και βρωμερό τυρί δεν αξίζει να τη ζεις.

> Μην πεις τους αληθινούς λόγους για τους οποίους παράτησες την προηγούμενη σου δουλειά, εκτός κι αν έχει να κάνει με τα χρήματα ή τις φιλοδοξίες σου.

> Η τύχη δεν είναι επιχειρηματικό μοντέλο.

> Αν πιστεύω κάτι στη ζωή, είναι στο να μη μένεις στάσιμος. Πήγαινε όσο πιο μακριά και όσο μπορείς. Πέρα από τον ωκεανό ή απλά πέρα από ένα ποτάμι. Μπες στη θέση των άλλων ή τουλάχιστον φάε το φαγητό τους. Είναι θετικό για όλους.

> O κόσμος περνά περισσότερα ώρα φωτογραφίζοντας το φαγητό του από το να κάνει σεξ.

> Δεν φοβάμαι να με πούνε ηλίθιο.

> Tις δεξιότητες κάποιος θα στις δείξει. Την προσωπικότητα ή την έχεις ή όχι.

> Δεν χρειάζεται να συμφωνώ μαζί σου για να σε γουστάρω σαν άτομο ή να σε σέβομαι.

> Έχει κάτι το μαγικό το να πίνεις το απόγευμα. Ακόμα κι αν είσαι μόνος σε ένα ψεύτικο irish bar με μια μισοπαγωμένη μπύρα στο χέρι.

> Καθώς προχωράς στη ζωή σου και ο κόσμος αλλάζει ελαφρά, αφήνεις το σημάδι σου πίσω, όσο μικρό κι αν είναι. Και σε αντάλλαγμα, η ζωή και τα ταξίδια αφήνουν σημάδια πάνω σου. Τις περισσότερες φορές αυτά τα σημάδια, στο σώμα και στην καρδιά, είναι πανέμορφα. Μερικές φορές, μάλιστα, πονάνε.

> Πολύ σπάνια μια καλή κίνηση για την καριέρα γίνεται συνειδητά.

> Όταν τα πράγματα γίνονται ζόρικα στις μετακινήσεις, το καλύτερο πράγμα που έχεις να κάνεις είναι να ανοίξεις μια παγωμένη μπύρα και να αφήσεις κάποιον άλλο να βρει τη λύση.

> Το καλό φαγητό σε οδηγεί στο σεξ. Έτσι πρέπει.

> Είμαι Νεοϋορκέζος οπότε δεν αποτελεί έκπληξη που πιστεύω ότι η πόλη μου είναι η ωραιότερη του κόσμου. Μου αρέσει να ζω εδώ που έχουν γυριστεί οι αγαπημένες μου ταινίες, εδώ που κάθε γωνιά του δρόμου μου θυμίζει μια ζωηρή ή μακάβρια προσωπική ιστορία.

> Δεν μπορώ να το καταλάβω καθόλου. Το να είσαι vegan είναι παγκόσμιο φαινόμενο και εντελώς μαλθακό.

> Μην ακουμπάς το πουλί μου, μην ακουμπάς το μαχαίρι μου.

Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις

Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για πολιτικές εξελίξεις, συνεντεύξεις διασήμων, συμβουλές για αντρική μόδα και συνταγές για φαγητό και πότο στο esquire.com.gr