Από τη φυσιοθεραπεία στο τραγούδι και από εκεί στη σκηνή μαζί με μερικά από τα μεγαλύτερα ονόματα του ελληνικού πενταγράμμου. Πέντε χρόνια πριν, αυτό που ζει σήμερα θα φάνταζε για εκείνη ένα μακρινό παιδικό όνειρο. Κι όμως, με τη σκληρή δουλειά, την επιμονή και τη γνήσια λαϊκή φωνή της, η Ευρυδίκη Νικολάου κατάφερε όχι μόνο να ακουστεί, αλλά και να ξεχωρίσει στον ζόρικο χώρο της μουσικής βιομηχανίας. "Από παιδί θυμάμαι τη μητέρα μου να πλημμυρίζει το σπίτι με τη φωνή της κι εμένα να κρατάω ένα αυτοσχέδιο μικρόφωνο στο χέρι και να τραγουδάω. Μπορεί να σπούδασα κάτι εντελώς διαφορετικό, αλλά δεν ξέχασα ποτέ τη μεγάλη μου αγάπη". Το επάγγελμα της φυσιοθεραπεύτριας δεν το άσκησε ποτέ, καθώς, μόλις αποφοίτησε, ξεκίνησε με αργά και σταθερά βήματα να κινείται στο χώρο της μουσικής.
Από το 2016 μέχρι σήμερα έχει κυκλοφορήσει αρκετά τραγούδια, με τελευταίες της αφίξεις το Δεν παραδέχομαι και το Κάθε Χριστούγεννα. Η επιθυμία της είναι να ερμηνεύει στίχους που αγγίζουν την ψυχή, που διηγούνται μία ιστορία με την οποία ο κόσμος μπορεί να ταυτιστεί. "Αυτό πιστεύω ότι είναι το μυστικό της επιτυχίας των κομματιών που αντέχουν στο χρόνο, γίνονται κλασικά και δεν τα βαριέσαι όσες φορές κι αν τα ακούσεις" αναφέρει η νεαρή μελαχρινή, που στα άμεσα σχέδιά της είναι η κυκλοφορία του πρώτου της προσωπικού δίσκου.
Τη ρωτώ αν παθιάζεται με κάτι άλλο τόσο πολύ όσο με το τραγούδι. Η απάντηση δε θα μπορούσε να μην είναι αρνητική. "Είναι φορές που νιώθω ότι γεννήθηκα για να κάνω αυτό και τίποτα άλλο. Γι’ αυτό έχω τέτοιο πείσμα. Αν είχα δύο ζωές, πάλι την πρώτη θα ζούσα".