Είσαι κι εσύ ένας από τους ESE followers;

Γράφει ο Yannis Manakos

Τους τελευταίους μήνες, άρχισα να αναπτύσσω έναν νέο τρόπο σκέψης για το πώς ξοδεύουμε τα χρήματά μας και τι πραγματικά φέρνει αξία στη ζωή μας. Τον ονόμασα ESE — Extra Sensory Experience: ένα προσωπικό πλαίσιο για να περιηγούμαστε στην κατανάλωση στον σύγχρονο κόσμο. Δεν έχει καμία σχέση με τιμές, εξωτερική αναγνώριση ή ετικέτες.

Το ESE προτείνει μια ήσυχη, αλλά ριζική αλλαγή: να αποτιμούμε αυτά που αγοράζουμε, χρησιμοποιούμε και απολαμβάνουμε όχι με βάση το πώς φαίνονται στους άλλους, αλλά με το πόσο βαθιά συνδέονται με τις δικές μας αισθήσεις.

Στον πυρήνα του, το ESE αφορά την επιλογή πραγμάτων που ανεβάζουν την αισθητηριακή μας εμπειρία. Σημαίνει να αγοράζεις πράγματα που σου προσφέρουν χαρά -που ευχαριστούν τις αισθήσεις σου μέσα από την υφή, τη γεύση, τον ήχο, το άρωμα ή την οπτική ομορφιά. Είτε φοράς, χρησιμοποιείς ή καταναλώνεις κάτι, η αξία βρίσκεται στο πώς το νιώθεις εσύ — όχι στο πώς το βλέπουν οι άλλοι. Το ESE δεν είναι για να εντυπωσιάζεις. Είναι για να ευχαριστείς τις αισθήσεις σου.

Σκέψου αυτό: μια παγωμένη Coca-Cola σε γυάλινο μπουκάλι, μια καυτή καλοκαιρινή μέρα. Ο ήχος από το καπάκι, οι σταγόνες στο γυαλί, το ανθρακικό που σκάνε στον λαιμό σου. Αυτό είναι ένα ESE moment. Δεν έχει σημασία η τιμή. Σημασία έχει πόσο ενεργοποιεί τις αισθήσεις σου.

Ή φαντάσου να τρως μια φράουλα Oishii -εκείνη τη σπάνια, σχεδόν αιθέρια ιαπωνική φράουλα που καλλιεργείται με μοναστική ακρίβεια. Όταν η γλυκύτητα πλημμυρίζει τον ουρανίσκο σου και η υφή θυμίζει μετάξι, ζεις κάτι πολύ πέρα από τη διατροφή ή το σνακ. Αυτό είναι ESE.

Σκέψου μια Porsche 911. Η διαχρονική, καμπυλωτή σιλουέτα της, τα φουσκωμενα φτερά, ο ήχος του κινητήρα που ανεβαίνει καθώς στρίβεις έναν ορεινό δρόμο. Δεν οδηγείς απλά. Διευθύνεις μια ορχήστρα από ατσάλι, ταχύτητα και συναίσθημα. Αυτό είναι ESE.

Δεν χρειάζεται να είσαι πλούσιος για να ζήσεις σύμφωνα με την αρχή του ESE. Αλλά αν είσαι, χρειάζεται ένα επίπεδο εκλέπτυνσης για να έχεις πραγματικά πρόσβαση σε αυτό. Το ESE είναι δημοκρατικό, αλλά όχι μαζικό. Απαιτεί λεπτότητα, περιέργεια, εγκράτεια. Ανταμείβει αυτούς που καθοδηγούνται όχι από τις τάσεις, αλλά από το δικό τους εκλεπτυσμένο ένστικτο.

Ένα σουβλάκι των €3, που απολαμβάνεις με φίλους στον δρόμο, μπορεί να είναι πιο ESE από ένα γεύμα των €200 σχεδιασμένο για το Instagram. Ένα χειροποίητο κεραμικό φλιτζάνι που κάθεται τέλεια στην παλάμη σου μπορεί να προσφέρει περισσότερη χαρά από χίλιες μαζικής παραγωγής κούπες.

Το να ζεις μια ESE ζωή σημαίνει να επιλέγεις εμπειρίες με πρόθεση. Αυτό απαιτεί εκλέπτυνση -την ικανότητα να εκτιμάς τις αποχρώσεις, όχι τον θόρυβο. Πίστη στον εαυτό -να μην κυνηγάς την επιβεβαίωση μέσω της κατανάλωσης. Ηρεμία -να μην βιάζεσαι, να αφήνεις την αίσθηση να ανθίσει. Γνώση -γενική πολιτισμική, καλλιτεχνική και ιστορική επίγνωση που δίνει νόημα στις επιλογές σου. Ευγένεια -όχι απλά ευπρέπεια, αλλά ένας ευγενικός τρόπος να κινείσαι μέσα στον κόσμο.

Να ένα παράδειγμα. Κάποια designer μπλουζάκια κοστίζουν €500 απλά επειδή έχουν ένα μεγάλο λογότυπο μπροστά -το όνομα κάποιου άλλου, όχι το δικό σου. Πληρώνεις πολλά χρήματα για να διαφημίζεις κάποιον άλλον κάθε φορά που βγαίνεις έξω. Γιατί να μη φοράς ένα υψηλής ποιότητας μπλουζάκι που αγκαλιάζει ωραία το δέρμα σου — και αν είναι να γράφει κάτι πάνω του, ας είναι το όνομά σου. Στο κάτω κάτω, ο καθένας μας είναι μια μάρκα από μόνος του.

Το ESE δεν αφορά ούτε τον ασκητισμό ούτε την πολυτέλεια. Αφορά την οικειότητα με τον υλικό κόσμο. Κάνει μία απλή ερώτηση πριν από κάθε αγορά ή εμπειρία: Η αγορά ή η εμπειρία αυτή ευχαριστεί τις αισθήσεις μου με έναν αληθινό, προσωπικό, ιδιωτικό τρόπο;

Είναι εκείνη η στιγμή που πίνεις τον καφέ σου το πρωί και έχει ακριβώς τη γεύση που αγαπάς. Που τα παπούτσια σου νιώθεις σαν προέκταση του βήματός σου. Που οδηγείς και το αυτοκίνητό σου σου προσφέρει την ακριβή δόση ενθουσιασμού ή ηρεμίας που χρειάζεσαι- και όχι επειδή σε παρακολουθεί κανείς.

Είναι να εμπιστεύεσαι το προσωπικό σου γούστο περισσότερο από τις τάσεις. Να επιβραδύνεις. Να ακούς τι πραγματικά σου αρέσει, όχι τι σου λένε ότι πρέπει να σου αρέσει.

Αλλά η πραγματική αλλαγή έρχεται όταν αρχίσεις να αγοράζεις και να κάνεις πράγματα για το πώς σε κάνουν να νιώθεις. Όχι για να τα ποστάρεις, όχι για να καυχηθείς — απλώς για να είσαι παρών.

Αυτός ο τρόπος σκέψης δεν είναι εντελώς καινούριος. Φιλόσοφοι όπως ο Επίκουρος μιλούσαν για τη σιωπηλή χαρά των αισθήσεων — όχι μέσω της υπερβολής, αλλά μέσω της βαθιάς εκτίμησης. Ο Θορώ, στην καλύβα του στη λίμνη Γουόλντεν, έδειξε ότι το νόημα μπορεί να βρεθεί στις απλές, προσωπικές εμπειρίες. Και σκηνοθέτες όπως ο Ταρκόφσκι και ο Φελίνι εξερεύνησαν τον πλούτο της καθημερινότητας μέσα από αργή, εμβυθιστική αφήγηση που εστίαζε στο συναίσθημα, όχι στο θέαμα.

Οι Ιάπωνες αγκάλιαζαν πάντα ιδέες όπως το wabi-sabi -την ομορφιά στην απλότητα και την ατέλεια- και το mono no aware, τη γλυκιά επίγνωση της περαστικής ομορφιάς της ζωής. Αυτές οι ιδέες αντικατοπτρίζουν ακριβώς αυτό που είναι το ESE: προσωπικές, γεμάτες νόημα στιγμές που δεν χρειάζονται κοινό για να έχουν αξία.

Έχοντας περάσει χρόνια στον χώρο του marketing και της διαφήμισης, έχω καταλήξει στο εξής: οι πιο ισχυρές μάρκες είναι αυτές που δημιουργούν ESE moments. Όταν ένα προϊόν συνδέεται αληθινά με τις αισθήσεις — μέσα από γεύση, υφή, ήχο ή αισθητική — τότε γίνεται αξέχαστο. Κάποτε το λέγαμε Unique Selling Proposition. Ίσως σήμερα είναι πιο σωστό να το λέμε Unique Sensory Experience. Δεν είναι να πουλήσεις. Είναι να κάνεις τον άλλον να νιώσει κάτι αληθινό.

Τελικά, βλέπω το ESE σαν έναν καθρέφτη. Αντικατοπτρίζει ποιος είσαι όταν δεν σε βλέπει κανείς. Αν μπορέσουμε να συντονιστούμε με αυτή τη σιωπηλή φωνή — με εκείνες τις ιδιωτικές, γεμάτες χαρά στιγμές — δεν θα ζήσουμε απλώς καλύτερα. Θα ζήσουμε πιο βαθιά. Πιο ειλικρινά. Πιο όμορφα. Και ίσως, πιο πετυχημένα — με τους δικούς μας όρους.

Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις

Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για πολιτικές εξελίξεις, συνεντεύξεις διασήμων, συμβουλές για αντρική μόδα και συνταγές για φαγητό και πότο στο esquire.com.gr