Το 1989 δεν υπήρχε internet. Δηλαδή υπήρχε -από το 1983- αλλά η γιγάντωση και το σημερινό του εύρος, ήταν μια φαντασίωση ή ένας οργουελικός εφιάλτης, όπως το πάρει κανείς. Δεν υπήρχαν κινητά τηλέφωνα. Δηλαδή υπήρχαν -από το 1973- αλλά οι σημερινές τους δυνατότητες, ήταν ένα άπιαστο όνειρο ή ένα απειλητικό ενδεχόμενο, διάλεξε τι προτιμάς. Υπήρχαν όμως αγώνες αυτοκινήτου, που, μια στις τόσες είχαμε την ευκαιρία να παρακολουθήσουμε στην τηλεόραση, αραιά και που σε εικόνες υψηλής ποιότητας και, παρεμπιπτόντως, σχεδόν ποτέ ζωντανά.
Όπως καταλαβαίνεις, το "Climb Dance” άλλαξε τον τρόπο που βλέπουμε το motorsport, κυριολεκτικά.
H επιρροή του Climb Dance
Η μικρού μήκους ταινία, έκανε την ανάβαση του Pikes Peak διάσημη στην Ευρώπη, που μέχρι τότε δεν ήξερε καλά καλά κατά που πέφτει το Κολοράντο. Η -μετέπειτα ασφάλτινη- διαδρομή, έγινε η χωμάτινη πίστα που ο Ari Vatanen χόρεψε το πιο εντυπωσιακό ταγκό της ζωής του, σφιχταγκαλιασμένος με ένα Peugeot 405 Τ16 και modus operandi το "ζω-πεθαίνω”. Και όσοι άθεοι είδαν την ταινία, πίστεψαν.
Η συνέχεια στο TopGear