Από τη νίκη της Frances McDormand, 63 ετών, και της Youn Yuh-Jung, 73, μέχρι τον χορό "Da Butt" της Glenn Close, τα Όσκαρ 2021, πέρα από τις αστείες ατάκες και το εντυπωσιακό κόκκινο χαλί, αποδείχθηκαν αρκετά τίμια, ρίχνοντας τον προβολέα πάνω στις γυναίκες που έχουν απομακρυνθεί εδώ και καιρό από την ηλικιακή ομάδα των 30 και των 40.
Μία επαναστατική κίνηση
Επαναστατική κίνηση, θα την αποκαλούσαμε, - όπως και πολλά άλλα που συνέβησαν στην 93η τελετή απονομής - όπως έκανε και η αρθρογράφος Ella Alexander σε σχετικό κείμενο της, αφού είναι γνωστό πως το Hollywood συνηθίζει να αγνοεί τις γυναίκες που είναι άνω των 50 ετών. Δεν πάει πολύς καιρός όταν η Maggie Gyllenhaal σε ηλικία 37 ετών θεωρήθηκε πολύ μεγάλη για να παίξει την παρτενέρ ενός 55χρονου συμπρωταγωνιστή. Ή όταν η 33χρονη Tuppence Middleton κρίθηκε ιδανική για τον ρόλο της συζύγου του κινηματογραφικού Herman J. Mankiewicz, τον οποίο υποδύθηκε ο 62χρονος Gary Oldman. Να σημειωθεί πως στην πραγματικότητα, το ζευγάρι είχε την ίδια ηλικία.
Και όταν οι γυναίκες των ηλικιών αυτών, τυχαίνει και κάνουν πέρασμα από μια ταινία, συνήθως παρουσιάζονται ως άσχημες, πολύ γερασμένες, με παραπανίσια κιλά και νοικοκυρές. Γεγονός που επιβεβαίωσε η έρευνα του Geena Davis Institute of Gender in Media, που μελέτησε τις 30 πιο επιτυχημένες ταινίες του 2019. Ενώ μια άλλη έρευνα έδειξε πως γυναίκες ηθοποιοί άνω των 40 σε πολλές ταινίες κατείχαν τον ρόλο κομπάρσων που συχνά δεν είχαν ούτε όνομα αλλά και λόγια στο σενάριο.
Κατά παράδοση, η βιομηχανία του Hollywood σπαταλά χρόνο και φαιά ουσία στο να δημιουργεί ταινίες για τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν οι γυναίκες στις ηλικίες των 30-40, αφήνοντας ένα μεγάλο κενό και αποφεύγοντας να διεισδύσει στη ζωή τους μετά τα 40, που είναι αρκετά πιο περίπλοκη. Και υπάρχουν πολλές ιστορίες που μπορούν να διηγηθούν γυναίκες που κατάφεραν να κρατήσουν την ερωτική φλόγα μετά τα 40, γυναίκες που δεν παντρεύτηκαν και δεν έκαναν παιδιά, γυναίκες που αποφάσισαν στα 50 τους να αλλάξουν καριέρα ή καριερίστες που έμειναν εκτός του επαγγελματικού χώρου για να μεγαλώσουν τα παιδιά τους και αντιμετώπισαν δυσκολία κατά την αναπροσαρμογή.
Μία διαφορετική προσέγγιση
Η εκπροσώπηση αυτών των γυναικών είναι αναμφίβολα απούσα από πολλές ταινίες σε τέτοιο βαθμό που το Hollywood έχει καταφέρει να πιστεύουμε ότι δεν υπάρχουν. Όπως πολύ εύστοχα θα σημειώσει η Alexander στο κείμενο της, τα πολιτιστικά στερεότυπα γύρω από την ηλικία, ειδικά αν είσαι γυναίκα, είναι τόσο τοξικά που κανένας δεν θέλει να παραδεχθεί ότι έχει μεγαλώσει. Άρα, το να κρύβονται οι ιστορίες αυτές είναι σαν να ντρεπόμαστε που υπάρχουν, σαν να ντρεπόμαστε για την ηλικία μας. "Καληνύχτα, θείε Όσκαρ", όπως θα έλεγε και ο Φρέντυ Γερμανός.
Και όμως για κάθε ταινία που οι μεγαλύτεροι άνδρες θα απεικονίζονται ως παλιά καλά κρασιά και οι γυναίκες άνω των 50 ως μάγισσες, θα υπάρχουν στην αντίπερα όχθη ένα Nomadland και μια Gloria Bell που θα μας υπενθυμίζουν πως υπάρχει ελπίδα. Όπως έγινε και στη φετινή απονομή των Όσκαρ.
Από: Madamefigaro.gr