Ας ξεκαθαρίσουμε από την αρχή πέντε πράγματα: Αν είναι να ταχθώ υπέρ κάποιου, είμαι πάντα με αυτόν που αναζητά μεγαλύτερη ελευθερία, μιας και αυτός είναι ο σκοπός. Ακόμα και αν τα πιο ωραία λόγια λοιπόν τα είπε ο Γιώργος Καπουτζίδης, εγώ θα ταχθώ δίπλα στον Ιάσονα Μανδηλά. Γιατί; Επειδή είναι ένας άνθρωπος της δικής μου γενιάς και όλα πια φιλτράρονται πολύ διαφορετικά σε σχέση με το πώς σκέφτεται κάποιος τουλάχιστον δεκαπέντε χρόνια μεγαλύτερός μου.
Όλα ξεκίνησαν από τις δηλώσεις, τις ομολογουμένως εκπληκτικές δηλώσεις, του Γιώργου Καπουτζίδη στην ομιλία του κατά του ρατσισμού. Ενός ρατσισμού καθημερινού, που δεκάδες άνθρωποι γύρω μας, έχουμε δεχθεί για τον οποιοδήποτε λόγο που ο διπλανός μας επέλεξε να μας καταδιώξει.
Ο ρατσισμός για συμπεριφορικούς λόγους, αν μπορεί να οριστεί έτσι, είναι κάτι που έχω δεχθεί για χρόνια. Οπότε τα ακούω όλα αυτά με μεγάλο σεβασμό. Τώρα, αν είναι υπάρχει ο άνθρωπος με τα λιγότερα δικαιώματα στην αίθουσα χωρά μεγάλη συζήτηση.
Η συνέχεια στο Yupiii.gr