Στα βιβλία επιστημονικής φαντασίας της σειράς Uglies του Scott Westerfeld, από τα οποία το πρώτο κυκλοφόρησε πριν από 17 χρόνια και πέρυσι γυρίστηκε σε ταινία για το Netflix, οι ήρωες υποβάλλονται σε αισθητικές επεμβάσεις που τους κάνουν τέλεια όμορφους με "έξτρα" ικανότητες, όπως το να μπορούν να χρησιμοποιούν τα μάτια τους σαν scanners. Τα ρούχα τους είναι πάντα καινούρια. Όταν θέλουν ένα outfit, το ζητούν από μια τρύπα στον τοίχο, που τους το "πετάει", το φορούν και έπειτα το απορρίπτουν για ανακύκλωση. Δεν έχουν πλυντήρια. Η μυρωδιά του απορρυπαντικού δεν τους είναι ευχάριστη, τους θυμίζει τον "παλιό κόσμο". Αν τα ρούχα τους ήταν και ψηφιακά, η καθημερινότητά τους δε θα απείχε πολύ από αυτήν που μας περιμένει καθώς μπαίνουμε στην εποχή του metaverse, μια μετάβαση που δεν έχει ακόμη ολοκληρωθεί, αν και η πορεία προς αυτήν επιταχύνθηκε από τις αλλαγές που έφερε στη ζωή μας η πανδημία.
Metaverse, screen wear και ψηφιακά ρούχα
Ο όρος "metaverse" (ή "μετασύμπαν", επί το ελληνικότερον) χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά σε ένα άλλο μυθιστόρημα επιστημονικής φαντασίας, το Snow Crash του Neal Stephenson.
Αναφέρεται στην εποχή όπου δε θα μας αφορά αν αυτό που βλέπουμε "όντως υπάρχει" ή αν είναι προϊόν της τεχνολογίας της επαυξημένης πραγματικότητας. Από αυτόν προέκυψε τον Οκτώβριο η επωνυμία Meta, που δόθηκε στη μητρική εταιρεία του Facebook, του Instagram και κάποιων άλλων εταιρειών που θα μας εξυπηρετούν στο metaverse.
Μάλιστα, ο Mark Zuckerberg κατά τη σχετική ανακοίνωση ανέφερε ότι στο metaverse θα έχουμε μια ντουλάπα με ψηφιακά ρούχα που θα μας καλύπτει για κάθε περίσταση, κάτι που έρχεται κουτί στις νέες ανάγκες που μας δημιουργήθηκαν εν μέσω πανδημίας.
Η συνέχεια στο Madamefigaro.gr