Γιατί ο Orson Welles έτρεφε τόσο βαθύ μίσος προς τον Ελία Καζάν; Η σύγκρουση μεταξύ αυτών των δύο κινηματογραφικών γιγάντων ήταν κάτι περισσότερο από κάποια εγωιστική διαφωνία, ήταν μια σύγκρουση ιδεολογιών, που διήρκεσε δεκαετίες.
Ο Orson Welles έγινε γνωστός με τη φανταστική ραδιοφωνική μεταφορά του, War of the Worlds, γοητεύοντας το κοινό σε όλο τον κόσμο, το 1938. Στη συνέχεια έκανε θραύση στο Χόλιγουντ με το αριστούργημά Citizen Kane, ενώ ήταν μόλις 25 ετών, το 1941. Η ραγδαία άνοδός του έθεσε νέα πρότυπα για τη δημιουργικότητα και την καινοτομία, που λίγοι μπορούσαν να φτάσουν.
Εν τω μεταξύ, ο Ελία Καζάν, αν και δεν προκάλεσε αντίστοιχες εντυπώσεις στο ξεκίνημά του, χάραξε τη δική του τρομερή καριέρα. Το σκηνοθετικό του ντεμπούτο με την ταινία A Tree Grows in Brooklyn το 1945 σηματοδότησε την αρχή μιας παραγωγικής πορείας, κατά την οποία θα σκηνοθετούσε κλασικά έργα, όπως τα A Streetcar Named Desire, Gentleman's Agreement, On the Waterfront και East of Eden, κερδίζοντας όχι ένα, αλλά δύο βραβεία Όσκαρ καλύτερης σκηνοθεσίας.
Η βεντέτα
Ωστόσο, κάτω από την επιφάνεια των επαγγελματικών τους επιτυχιών σιγόβραζε μια προσωπική βεντέτα που τροφοδοτούνταν από το ταραγμένο πολιτικό κλίμα της εποχής τους. Το 1952, η απόφαση του Καζάν να καταθέσει στην Επιτροπή Αντιαμερικανικών Δραστηριοτήτων της Βουλής των Αντιπροσώπων προκάλεσε σοκ στο Χόλιγουντ.
Όταν κλήθηκε να προσδιορίσει τους γνωστούς κομμουνιστές που γνώριζε εκείνη την περίοδο, ο Καζάν αρχικά αρνήθηκε, προτού αποκαλύψει οκτώ μέλη του Group Theatre. Έχοντας κάποτε υπάρξει και ο ίδιος μέλος του Αμερικανικού Κομμουνιστικού Κόμματος, η προδοσία των πρώην συναδέλφων και φίλων του Καζάν κατά τη διάρκεια της εποχής McCarthy αμαύρωσε τη φήμη του και διέκοψε αμέτρητες σχέσεις.
Ο Welles, ιδιαίτερα, ένιωσε έντονα το "κεντρί" της προδοσίας του Καζάν. Κατά τη διάρκεια μιας συνέντευξης σε μια κινηματογραφική σχολή στο Παρίσι, το 1982, ο Welles "δεν μάσησε τα λόγια του", καταγγέλλοντας δημόσια τον Καζάν ως "προδότη", που πούλησε τους συναδέλφους του στο "κυνήγι μαγισσών" του McCarthy για προσωπικό όφελος. Οι πληγές αυτής της προδοσίας ήταν βαθιές για τον Welles, δηλητηριάζοντας κάθε πιθανότητα συμφιλίωσης.
Πέρα απ' την προδοσία
Ωστόσο, η βεντέτα τους δεν ήταν απλώς προϊόν του πολιτικού κλίματος, είχε ρίζες που έφταναν ακόμη πιο πίσω. Στο βιβλίο του, Kazan on Directing, ο Ελία Καζάν αποκάλυψε τις πρώιμες επικρίσεις του για τον Welles, που χρονολογούνταν από το 1938, τότε που αμφισβητούσε την ενασχόληση του Welles με το στυλ, έναντι της ουσίας κατά τη διάρκεια της θεατρικής τους συνεργασίας.
Η ρήξη μεταξύ του Welles και του Καζάν υπογραμμίζει την παρουσία του Μακαρθισμού στο Χόλιγουντ και το τίμημα που επέβαλε στους καλλιτέχνες της εποχής. Παρά την αδιαμφισβήτητη συμβολή τους στον κινηματογράφο, η πικρία μεταξύ αυτών των δύο τιτάνων παρέμεινε ζωντανή με το πέρασμα των ετών.
Ακολούθησε το Esquire στο Facebook, το Twitter και το Instagram.