Αν κάποιος μου ζητούσε να συναντήσω έτσι απλά την Καίτη Γαρμπή ένα μεσημέρι, δεν θα το πίστευα. Σχεδόν θα έτρεμα. Οι άνθρωποι με τόσο έντονη προσωπικότητα με κάνουν να θέλω να δώσω τις δικές μου εξετάσεις αναμετρώμενος με το βλέμμα τους στην πρώτη γνωριμία. Όταν όμως κλήθηκα πράγματι να τη συναντήσω, κατάλαβα πως δεν έχω να σκεφτώ τίποτα λιγότερο από αυτό που αισθάνομαι μέσα μου.
Ο πρώτος δίσκος που αγόρασα στη ζωή μου, το "Αρχίζω Πόλεμο", ήταν δικός της. Το πρώτο τραγούδι, που για κάποιο λόγο θυμάμαι να μου αρέσει στη ζωή μου, το "Φτου Ξελευθερία", ήταν δικό της. Γιατί να τρέμω; Με έναν τρόπο γνωριζόμαστε σχεδόν τρεις δεκαετίες... Όλα τα υπόλοιπα είναι μια συζήτηση μεταξύ ανθρώπων που γνωρίζονται καλά.
Πλέον δεν συστήνεσαι με την Καίτη Γαρμπή, απλώς μαθαίνεις περισσότερο για ένα πρόσωπο που γνωρίζεις τόσο καλά όσο ελάχιστα στον δημόσιο βίο.
Η συνέχεια στο Womantoc.gr