Απλώς ένας από τους κορυφαίους προορισμούς του πλανήτη; Μπα, νομίζω πως το αδικεί κάτι τέτοιο. Το Μπαλί, βλέπεις, είναι κάτι περισσότερο. Στον ρυθμό των κυμάτων του Ινδικού ωκεανού μοιάζει να ξετυλίγεται ένα σύμπαν μαγικό, με αντιθέσεις και θαύματα, διαφορετικό ακόμη και για τον ετερόκλητο, πλην γοητευτικό κόσμο της νοτιοανατολικής Ασίας.
Σαν εξοτίκ παραμύθι που δεν ειπώθηκε ποτέ μέχρι τέλους, το Μπαλί φαντάζει σαν καμβάς έτοιμος να υποδεχθεί το πινέλο κάθε είδους ταξιδιώτη, ώστε ο τελευταίος να ζωγραφίσει τη δική του εκδοχή εμπειριών.
Η γαλήνη των ορυζώνων, τους οποίους μοιάζει να έχει σμιλέψει ένα αόρατο, θεϊκό χέρι, αλλά και η ζούγκλα με το ηφαίστειο Αγκούνγκ να δεσπόζει πάντα στο βάθος. Η γοητεία των ναών (άλλοι βυθισμένοι στη σιωπή και άλλοι πλημμυρισμένοι από προσευχές, θυμίαμα και τουρίστες). Οι ατελείωτες ακτές –εκεί όπου η άμπωτη αφήνει στα πόδια σου μικρούς θησαυρούς του βυθού και κοχύλια σαν μνήμες ενός άλλου περιβάλλοντος– καθώς και το σαγηνευτικό χάος με τα κοπάδια από σκούτερ στους δρόμους του.
Όλα τα παραπάνω συνθέτουν ένα παζλ που όχι απλά σε καλεί αλλά σε μαγνητίζει να ανακαλύψεις, στο νησί με το περίπου μισή φορά μεγαλύτερο μέγεθος από την Κρήτη, που πλέει στην ινδονησιακή Πολυνησία και έχει εξελιχθεί σε έναν –εξαιρετικά value for money αν εξαιρέσεις τα αεροπορικά εισιτήρια– top class προορισμό για κάθε είδος ταξιδιώτη. Αλλά κυρίως για εκείνον που έχει μάτια και μυαλά ανοιχτά.
Το πνευματικό soundtrack που λέγεται Ουμπούντ
Η καρδιά του Μπαλί είναι προφανώς το περίφημο Ουμπούντ. Έχει άλλο vibe συγκριτικά με τα παράλια – σαν το ρυθμικό χτύπημα του γκονγκ σε τελετή ένα πράγμα. Ήρεμο αλλά γεμάτο ενέργεια. Στην καρδιά του νησιού, μέσα σε ομίχλη, τελετές και χρώματα, θα βρεις ιερούς ναούς, πιθήκους που σου κλέβουν το κινητό (αν δεν είσαι προσεκτικός) και ορυζώνες που μοιάζουν να ξεπήδησαν από πίνακα.
Το Tegalalang –με τα διάσημα rice terraces– είναι το πιο instagramable σημείο και, ναι, εκεί περιμένουν αρκετοί για το τέλειο frame. Αν όμως θες αυθεντικότητα και λιγότερη βαβούρα, πήγαινε προς Jatiluwih και περπάτα ανάμεσα στους καλλιεργητές που δουλεύουν από το χάραμα.
Το Campuhan Ridge Walk είναι το πρωινό call σου για αναπνοές με θέα. Το λένε και Love Hill, ίσως γιατί έχει κάτι ρομαντικό στο να βλέπεις την ομίχλη να λιώνει πάνω από τους φοίνικες. Μην παραλείψεις το Monkey Forest, με τις εναέριες ρίζες και τους πονηρούς μακάκους. Και φυσικά τους ναούς: Saraswati, Pura Dalem, Puri Saren Agung, Gunung Lebah, Goa Gajah, Samuan Tiga, Tirta Empul, Gunung Kawi Sebatu, Mengening, Batuan, Pura Taman Pecampuhan.
Κάθε γωνιά του Ουμπούντ είναι μια υπενθύμιση ότι στο Μπαλί οι θεοί (αλλά και οι δαίμονες) είναι παντού: Στις σπηλιές, στα χωράφια, στα λουλούδια και στα καλαθάκια προσφορών, που διάσπαρτα βλέπεις κυριολεκτικά οπουδήποτε.
Σεμινιάκ, ο ωκεανός σε ρυθμό city-chic
Εκεί στον Νότο (του Μπαλί πάντοτε), το Σεμινιάκ είναι η resort area που απλώνεται πίσω από μία τεράστια παραλία. Είναι το κομμάτι του νησιού που σε κοιτά στα μάτια και σε παρακινεί να ζήσεις το τώρα. Ιδανικό για όσους λατρεύουν τη θάλασσα, την κοσμοπολίτικη ενέργεια και τις εμπειρίες που συνδυάζουν χαλάρωση με στυλ, προσφέρει αυτό ακριβώς, δηλαδή ήλιο, άμμο, cocktail και ρυθμό.
Ήταν, είναι και θα είναι μια από τις πιο "ιν" παραλιακές περιοχές του Μπαλί, αλλά δίχως να χάνει την ψυχή του. Ένα beach-life μπαλινέζικο με δόσεις πολυτέλειας και ανεμελιάς.
Κορυφαίος προορισμός, κορυφαία φιλοξενία
Ακριβώς στην τελευταία χωροταξική συνθήκη βρίσκει κανείς το Potato Head. Lifestyle brand, κίνημα βιωσιμότητας, προορισμός για foodies και discerning drinkers. Beach club, κοινότητα, χωριό – όλα αυτά, υπό το πρόσημο των 5 αστεριών. Αρκούν τα αμέσως προηγούμενα για να χαρακτηρίσει κανείς το Desa Potato Head. Αλλά δεν είναι τα μόνα για το περίφημο beach club/ ξενοδοχείο στο Μπαλί και μίας από τις πιο δημοφιλείς περιοχές του.
Στον Νότο του νησιού και εκεί όπου σκάνε τα (τεράστια) κύματα του Ινδικού, μερικά βήματα αρκούν για να εγκαταλείψεις την άμμο και να περάσεις το κατώφλι ενός άλλου ευ διαμένειν πλαισίου, πολύ διαφορετικού από όσα έχει συνηθίσει ο (δυτικός) επισκέπτης.
Κι αυτό γιατί το εν λόγω fine staying ινστιτούτο ξεπερνά τα όρια του πολυτελούς resort, σαν μια διαρκώς μεταμορφούμενη εμπειρία που υπερβαίνει τις νόρμες της παραδοσιακής φιλοξενίας.
Η αρχιτεκτονική του είναι ένα θαύμα από μόνη της, με περισσότερα από ενάμιση εκατομμύριο τούβλα σαν αυτά που βλέπεις στους ναούς του διάσημου νησιού, να συνθέτουν τα τρία κυρίως κτίρια των δωματίων.
Η χαρακτηριστική πρόσοψη του beach club –από τα λαοφιλέστερα παγκοσμίως και ένα must για τους επισκέπτες της Ινδονησίας, γενικότερα– με τα παλιά παντζούρια και το "γλυπτό" από σαγιονάρες που βρέθηκαν στην παραλία της artivist και beach curator Liina Klauss, ακριβώς μπροστά από τη ρεσεψιόν, δίνουν επίσης το στίγμα της ταυτότητας του μέρους.
Η αειφορία αποτελεί θεμέλια λίθο για οποιαδήποτε πτυχή εδώ, σαν μια αρχή ριζοσπαστικής καινοτομίας, με το brand να ανακυκλώνει, να επεξεργάζεται στο ειδικό του εργαστήριο (The Sweet Potato Lab) και να επαναχρησιμοποιεί κυριολεκτικά τα πάντα. Την ίδια στιγμή, έχει ουδέτερο ανθρακικό αποτύπωμα και λειτουργεί με μηδενικά απόβλητα.
Στο εσωτερικό των δωματίων (225 studios και σουίτες) τα γυμνά τούβλα, τα φυσικά υλικά και τα έπιπλα με αισθητική που παραπέμπει στα μέσα του 20ού αιώνα, δημιουργούν μια μοναδική εκδοχή τροπικού μοντερνισμού, σε ένα blending της φύσης με τη νηφάλια κομψότητα του design.
Σημαντικό βάρος έχει δοθεί στα εστιατόριά του, με κορυφαίες επιλογές τα Kaum, Ijen και Dome. Το πρώτο είναι ένα σποτ ινδονησιακής κουζίνας, το οποίο ερμηνεύει με λίγο πιο σύγχρονο τρόπο κλασικές συνταγές που συναντά κανείς σε 600 περίπου νησιά του αρχιπελάγους της ασιατικής χώρας, ενώ το δεύτερο είναι η αντιστοιχία της δικής μας ψαροταβέρνας, με φρέσκα ψάρια και θαλασσινά να καταφθάνουν καθημερινά από ντόπιους ψαράδες.
Το Dome, από την πλευρά του, εντός του εντυπωσιακού θολωτού κτιρίου, συστήνεται σαν ένα κουλ wine restaurant που αγαπά τα φυσικά κρασιά –εξαιρετική δουλειά της Νοτιοκορεάτισσας sommelier Ryu Minyoung– και τη μοντέρνα κουζίνα. Άξιο αναφοράς ωστόσο και το Tanaman, το χορτοφαγικό σημείο του ξενοδοχείου, που αξιοποιεί πλήρως λαχανικά και φρούτα, κυρίως από τη φάρμα του συγκροτήματος.
Το Potato Head διαθέτει κι ένα εξαιρετικό cocktail πρόγραμμα. Σε όλα τα outlets που σερβίρουν ποτά, συναντάς εξαιρετικές επιλογές, προσαρμοσμένες τόσο στα σύγχρονα trends του fine drinking όσο και στο sustainability, τη γενικότερη φιλοσοφία και τις συνθήκες της περιοχής (η πλειονότητα είναι σε χαμηλούς αλκοολικούς βαθμούς, ώστε να πίνονται εύκολα σε υψηλές θερμοκρασίες και καθεστώς υγρασίας) αλλά και τα ντόπια υλικά – ειδικά τα τοπικά φρούτα αξιοποιούνται πλήρως.
Κορωνίδα των ευ πίνειν πεπραγμένων εδώ, το "Sunset Park", ένα rooftop μπαρ στην κορυφή ενός εκ των τριών κτιρίων του συγκροτήματος και μια από τις πιο προνομιακές ταράτσες σε ολόκληρο το Μπαλί. Για να καταλάβεις, αρκεί μόνο η εντυπωσιακή οπτική στην παραλία και τον ωκεανό για να σε κερδίσουν με γκολ από τα αποδυτήρια - ειδικά αν η προαναφερθείσα θέαση λαμβάνει χώρα κατά την ιδανική χρονική συνθήκη που είναι, προφανώς, το ηλιοβασίλεμα.
Έπειτα, σε γοητεύουν η υπαίθρια μπάρα εκτείνεται σε όλο το μήκος της ταράτσας αλλά και τα όσα μπαίνουν στο ποτήρι.
"Το πρόγραμμα των ποτών μας είναι εμπνευσμένο από το concept Roots Revived και αφορά την αυθεντική σύνδεση και την αίσθηση του τόπου. Για αυτό και χρησιμοποιούμε τοπικά υλικά και ντόπια αποστάγματα, για να φτιάξουμε δημιουργικά και 'υπεύθυνα' cocktails" μου εξηγεί ο Agustín Da Sambiagio, Επικεφαλής των Beverage Operations του "Potato Head" για να μου δώσει μια εικόνα για το όλο κόνσεπτ, που, διόλου τυχαία, αντανακλά τη γενικότερη φιλοσοφία του μέρους.
Ο Da Sambiagio, μαζί με τον ντόπιο Bina Nuraga και την υπόλοιπη ομάδα των μπαρ μεριμνούν για λίστες ποτών που έχουν άποψη και δημιουργικότητα, αξιοποιούν όμορφα τοπικά αποστάγματα (κυρίως τα δικά τους αράκ), είναι πιο 'χαλαρές' αλκοολικά για να συμβαδίζουν με τις κλιματολογικές συνθήκες της περιοχής και πατούν στην εποχικότητα.
Tropical Island Martini με χειροποίητη μαρμελάδα ανανά με μπαχαρικά, βότκα με κάρδαμο και αράκ από ανανά και Red Sky At Night με ιβίσκο, αράκ φράουλας, μπράντι και ανθρακούχο νερό είναι από τα χιτ του Sunset Park, όπως επίσης και τα Watermelon Sbagliato και Coconut Negroni Highball, που παραδίδουν όλα όσα υπόσχονται τα όνοματά τους.
Για όσους προτιμούν επιλογές με χαμηλό ή καθόλου αλκοόλ, το μενού περιλαμβάνει mocktails όπως το Kaffir Mint με φύλλα καφίρ λάιμ, χυμό από ζαχαροκάλαμο, μέντα, super juice και φυτικό αφρό.
Διόλου τυχαία, όλα τα παραπάνω τού έχουν χαρίσει στο Desa Potato Head μια θέση στα The World's 50 Best Hotels την τελευταία διετία (νο.40 το 2023, νο. 21 το 2024), την έγκριτη λίστα του σημαντικού θεσμού που περιλαμβάνει την κρεμ ντε λα κρεμ της βιομηχανίας φιλοξενίας σε παγκόσμιο επίπεδο. Εκεί, δηλαδή, που ανήκει και το ίδιο το Μπαλί.
Info
Ακολούθησε το Esquire σε Facebook, Instagram και Twitter.