Το 1986 δεν ήταν μία απλή χρονιά όσον αφορά την εξερεύνηση του διαστήματος αλλά ένα ιδιαιτέρως κρίσιμο έτος για τη NASA, που αντιμετώπιζε πια τον ισχυρό ανταγωνισμό των Σοβιετικών. Παράλληλα ο Ronald Reagan είχε θεσπίσει μόλις λίγα χρόνια πριν το περίφημο πρόγραμμα "Ο Πόλεμος των Άστρων" ή SDI (Strategic Defense Initiative) όπως ήταν και η επίσημη ονομασία, ένα αμφιλεγόμενο project με την υιοθέτηση ενός σχεδίου άμυνας για την προστασία των ΗΠΑ από εχθρικούς πυραύλους με αφετηρία εκτόξευσης την τότε ΕΣΣΔ. Η κόντρα των δύο χωρών ασφαλώς επεκτείνονταν περισσότερο από ποτέ και στο κομμάτι της εξερεύνησης του διαστήματος.
Το πρωινό της 28ης Ιανουαρίου του 1986 όλα κυλούσαν βάσει προγράμματος στο ακρωτήριο Κανάβεραλ. Η 25η αποστολή της NASA με ονομασία STS-51L ήταν έτοιμη να εκτοξευτεί, με το CNN μάλιστα να καλύπτει σε ζωντανή μετάδοση την όλη επιχείρηση. Εντός του διαστημικού λεωφορείου οι Ellison Onizuka, Gregory Jarvis, Judith Resnik, Michael J. Smith, Francis Scobee και Ronald McNair είχαν ήδη πάρει τις θέσεις τους, ενώ για πρώτη φορά ανάμεσα στο πλήρωμα βρισκόταν και ένας πολίτης, η 38χρονη δασκάλα Christa McAuliffe, που είχε επιλεγεί ανάμεσα σε 11.000 εθελοντές οι οποίοι είχαν εκφράσει την επιθυμία τους να βρεθούν στο διάστημα.
Θα ήταν η δέκατη αποστολή του Challenger αν λίγα λεπτά αργότερα δε σημειωνόταν μία από τις πιο μεγαλύτερες τραγωδίες στην ιστορία της εξερεύνησης του διαστήματος.
Ο ενθουσιασμός έδωσε γρήγορα τη θέση του στον τρόμο όταν μόλις 73 δευτερόλεπτα μετά την εκτόξευσή του, το Challenger διαλύθηκε με αποτέλεσμα να χάσουν τη ζωή τους και τα 7 μέλη του πληρώματός του. Το σκάφος αποσυνδέθηκε πάνω από τον Ατλαντικό Ωκεανό, στα ανοικτά των ακτών της Φλόριντα στις 11:40. Όταν το Challenger έφτασε σε ύψος περίπου 48.000 ποδιών (15 χιλιόμετρα) σημειώθηκε αποκόλληση σε κάποιο δακτύλιο του σφραγίσματός του, που με τη σειρά του οδήγησε σε αποκόλληση της δεξαμενής καυσίμων, με αποτέλεσμα το σκάφος να ακολουθήσει μία ανεξέλεγκτη τροχιά λίγων δευτερολέπτων και τελικά να καταστρέφεται. Η καμπίνα του πληρώματος ακολούθησε ελεύθερη πτώση, θεωρείται όμως ότι οι επιβαίνοντες είχαν πιθανότατα χάσει τις αισθήσεις τους λόγω αποσυμπίεσης. Η πτώση διήρκεσε 2 λεπτά και 45 δευτερόλεπτα για να βρεθεί αργότερα από τα σωστικά συνεργεία στον ωκεανό, μαζί με τα άλλα συντρίμμια του Challenger. Μάλιστα, δύο κομμάτια του ξεβράστηκαν στις ακτές της Φλόριντα δέκα χρόνια μετά το ατύχημα και πλέον φυλάσσονται στο Ακρωτήριο Κανάβεραλ.
Αξίζει, για την ιστορία, να αναφερθεί πως χρονολογικά ήταν η πρώτη πτήση με προορισμό το διάστημα που δεν έφτασε ποτέ εκεί καθώς η καταστροφή έλαβε χώρα στα επίπεδα της στρατόσφαιρας.
Αργότερα, οι έρευνες έδειξαν ότι ένα σχεδιαστικό λάθος στους πυραύλους προώθησης του σκάφους προκάλεσε μία αλυσιδωτή αντίδραση που οδήγησε τελικά στην τραγωδία.
Μετά το συμβάν, ο Πρόεδρος Reagan προέβη σε τηλεοπτική ομιλία για το δυστύχημα και απαίτησε από τη NASA να βελτιώσει τα προγράμματά της. Η Διαστημική Υπηρεσία ανέστειλε το διαστημικό της πρόγραμμα για περίπου 2,5 χρόνια.