Μία από τις βασικές αρχές σε αυτή τη ζωή αναφέρει ότι ο δρόμος της αναβολής οδηγεί συνήθως στη χώρα του ποτέ. Για τον καθένα, ο εν λόγω όρος μπορεί να σημαίνει διαφορετικά πράγματα αλλά ας συμφωνήσουμε ότι με καθημερινά κριτήρια θα μπορούσαμε να πούμε απλά πως αρκεί για να περιγράψει όλον εκείνο το χρόνο που σπαταλάμε, με ανούσιο τρόπο αντί να τακτοποιήσουμε θέματα που μπορεί να επείγουν.
Καθόμαστε μπροστά από τον υπολογιστή με σκοπό να ξεκινήσουμε ένα project και ξαφνικά θυμόμαστε διάφορα άλλα tasks δευτερευούσης σημασίας, που θα πρέπει να λυθούν άμεσα ενώ έχουν μείνει μήνες σε εκκρεμότητα, προτού καταλήξουμε να τσεκάρουμε μέχρι και το παραμικρό σημείο στίξης στο feed του Facebook. Αυτή ακριβώς είναι και η αρχή της αναβολής: Το ότι καταλήγουμε να χάνουμε πολύ, μα πάρα πολύ, χρόνο. Γιατί όμως συμβαίνει αυτό;
Το φαινόμενο είναι κοινό για όλους και δεν υπάρχει, λιγότερο ή περισσότερο, κάποιος που δεν χρονοτριβεί. Συμβαίνει συνεχώς. Ξέρουμε ότι κάτι μπορεί να επείγει αλλά συνεχίζουμε το σκρολάρισμα μέχρι να δούμε και την τελευταία φωτογραφία που δημοσιεύτηκε ποτέ στο Instagram ή το πιο ανόητο βίντεο στην ιστορία του Youtube. Πολλοί επιστήμονες αναφέρουν πως αυτό το είδος συμπεριφοράς οφείλεται απλά στην έλλειψη ορθής οργάνωσης ή ακόμη και στην παντελή απουσία της. Περαιτέρω εξηγήσεις δεν μπορούν να υπάρξουν: Κάτι που δεν μας ταιριάζει ή δεν ακολουθεί τα γούστα μας, θα επιλέξουμε να το κάνουμε αρκετά αργότερα. Όσον δεν δημιουργούνται προβλήματα, τόσο μεγαλύτερη θα είναι η αναβολή.
Σύμφωνα πάντοτε με την επιστήμη, υπάρχει μία πλευρά της συνείδησής μας που ουσιαστικά γνωρίζει ποιο είναι το ορθό αλλά επιλέγει να ασχοληθεί με πράγματα που δημιουργούν άμεση αλλά και εξαιρετικά σύντομη χαρά ή ενδιαφέρον, παραβλέποντας την απώλεια χρόνου και τη δημιουργία γόνιμων ή ακόμη και απαραίτητων εργασιών. Πολλοί ψυχολόγοι κάνουν λόγο για την ανάγκη μας να επικεντρωνόμαστε σε βραχυπρόθεσμα θέματα και να παραβλέπουμε τα μακροπρόθεσμα αποτελέσματα. Είναι κάτι επομένως που συμπεριλαμβάνεται στη σφαίρα της ανθρώπινης φύσης.
"Η αναβλητικότητα δεν είναι παρά ένας μηχανισμός αντιμετώπισης των οποιονδήποτε συναισθημάτων ανησυχίας και άγχους που υπάρχουν συσσωρευμένα στο μυαλό του κάθε ανθρώπου. Εκείνοι που εμφανίζουν περισσότερα φαινόμενα αναβλητικότητας, πιθανότατα υποφέρουν πιο πολύ από αυτά. Με λίγα λόγια, οι πολλές συγκεντρωμένες σκέψεις δημιουργούν μεγαλύτερη σπατάλη χρόνου" αναφέρει ο καθηγητής Ψυχολογίας στο πανεπιστήμιο της Οτάβα Timothy Pychyl, που είναι και expert στην ανάλυση της ανθρώπινης συμπεριφοράς.
Η αναβλητικότητα που σχετίζεται με το άγχος έχει ασφαλώς και περαιτέρω συνέπειες: Μία μελέτη του 1997 έχει καταλήξει σε αυτό το συμπέρασμα, τονίζοντας επίσης τη σχέση των ανθρώπων που χρονοτριβούν με μεγαλύτερες πιθανότητες εκδήλωσης κάποιων ασθενειών.
Προκύπτει λοιπόν το εύλογο ερώτημα: Πώς το σταματάμε όλο αυτό; Σίγουρα, δεν αρκεί να πούμε πως θα πρέπει να τακτοποιείται άμεσα οποιαδήποτε εκκρεμότητα. Θα πρέπει να υπάρχει ιεράρχηση των εργασιών, αξιολόγηση και υπολογισμός του χρόνου που χρειάζεται ώστε να διεκπεραιωθούν. Και ασφαλώς προγραμματισμός. Πέρα από αυτό κρίνεται απαραίτητη η ψυχική ηρεμία, που με τη σειρά της θα οδηγήσει στις καλύτερες δυνατές λύσεις.
Από: Esquire IT