H Ivana Spanovic είναι εντυπωσιακή. Όσο κάνει ζέσταμα είναι απόλυτα ήρεμη και τρομακτικά σοβαρή. Το προσεγμένο από κάθε άποψη International Jumping Meeting που διοργάνωσε ο Φιλαθλητικός Σύλλογος Καλλιθέας στο δημοτικό στάδιο της πόλης, το τελευταίο Σάββατο του Μαΐου, είναι ελάχιστα ανταγωνιστικό για τα δικά της κυβικά. Εκείνη δείχνει έτοιμη να πατήσει το ταρτάν σε τελικό Ολυμπιακών Αγώνων –όπως έκανε στο Ρίο της Βραζιλίας το 2016.
Μία μικρή θαυμάστριά της πλησιάζει και της ζητά να φωτογραφηθούν παρέα, εκείνη την υποδέχεται ζεστά, ποζάρουν άψογα μαζί, νιώθει άνετα, της αρέσει. Εξάλλου πρόκειται για ένα σκηνικό που έχει επαναλάβει πολλές φορές στη ζωή της.
"Τα social media σήμερα είναι πιο απαραίτητα από ποτέ. Και μέσα από αυτά έχω την ευκαιρία να δίνω το παράδειγμα σε νεαρούς αθλητές και αθλήτριες. Νιώθω ευγνωμοσύνη όταν μου λένε ότι τους δίνω έμπνευση γι' αυτό που κάνουν. Η χαρά μου είναι μεγαλύτερη ακόμα κι από όταν κάνω σπουδαία άλματα" θα μου πει μερικά λεπτά αργότερα, αφού έχει ολοκληρώσει τον αγώνα της με το εντυπωσιακό 6,92 μ., στην ερώτησή μου για το πώς νιώθει που την ακολουθούν κοντά στους 400.000 χιλιάδες ανθρώπους στο Instagram.
Tίποτα λιγότερο από το χρυσό δε θα με έκανε ευτυχισμένη σε αυτήν την διοργάνωση
Λίγους μήνες πριν, η 28χρονη αθλήτρια από τη Σερβία στέφθηκε για πρώτη φορά Παγκόσμια Πρωταθλήτρια Κλειστού Στίβου στη ζωή της. "Για να είμαι ειλικρινής, γνωρίζοντας τον εαυτό μου και σεβόμενοι τις συναθλήτριές μου, μετά την τέταρτη θέση στο Παγκόσμιου του Ανοιχτού Στίβου 2017 εξαιτίας μια άτυχης στιγμής, δε θα ήμουν ευχαριστημένη με τίποτα λιγότερο από το χρυσό σε αυτήν την διοργάνωση" δηλώνει όχι με θράσος αλλά με το θάρρος που της δίνουν οι επιτυχίες της που διαδέχονται η μία την άλλη.
"Αν πήγαινα το 2016 στο Ρίο για την τέταρτη ή την πέμπτη θέση θα ήμουν πολύ ευχαριστημένη με ένα μετάλλιο οποιουδήποτε χρώματος. Είχα όμως προετοιμάσει τον εαυτό μου για το χρυσό. Στον τελικό της Ολυμπιάδας οφείλεις να είσαι ευχαριστημένος όταν ανεβαίνεις στο βάθρο και να μην γκρινιάζεις. Η αλήθεια όμως είναι πώς είχα αντικρουόμενα συναισθήματα. Πριν ξεκινήσω τα άλματα πίστευα πώς θα είμαι η νικήτρια, στη συνέχεια και παρά την ήττα ένιωσα πραγματικά πολύ χαρούμενη για αυτό που είχα καταφέρει, ήμουν ευτυχισμένη αλλά με μια μικρή θλίψη κάπου στο βάθος" θα πει, καθώς μου διηγείται τον μεγαλύτερο μέχρι στιγμής αγώνα της ζωής της.
Στο ζέσταμα φορά πάντα ακουστικά. Δείχνει απόμακρη και επικεντρωμένη στον στόχο της. "Όταν φοράω τα ακουστικά, ο προπονητής μου γελάει γιατί είναι σίγουρος πώς σχεδόν πάντα έχω ξεχάσει να τα συνδέσω με το κινητό μου. Τα βάζω μόνο και μόνο για να μπορέσω να απομονώσω το μυαλό μου και να αυτοσυγκεντρωθώ –είτε ακούω μουσική είτε όχι." λέει χαμογελώντας και με εμφανή διάθεση αυτοσαρκασμού. "Συνήθως μιλάω στον εαυτό μου, προσπαθώ να φανταστώ το αποτέλεσμα, σαν να ρίχνω μια ματιά στο άμεσο μέλλον. Ο καλύτερος τρόπος για να το κάνεις αυτό είναι όταν είσαι μόνη, τελείως μόνη με εσένα και κανέναν άλλο".
Μπορεί να φαίνεται αυστηρή, ωστόσο κάθε άλλο παρά κλεισμένη είναι στο καβούκι της. Η Ivana Spanovic είναι πρόσχαρη, ομιλητική και με πολύ καλή αίσθηση της εικόνας της. "Λατρεύω την χώρα σας. Όταν ερχόμουν στην Ελλάδα, σκεφτόμουν πώς αν κάτσω σε μια καφετέρια και δεν ακούσω να μιλούν Σέρβικα θα μου φαινόταν περίεργο αφού σχεδόν πάντα όποτε σας επισκέπτομαι συναντώ συμπατριώτες μου και εδώ όλοι και όλα μοιάζουν τόσο πολύ με τη χώρα μου –η φιλοξενία, η έξω καρδιά διάθεση, οι άνθρωποι, όλα".
Την επόμενη μέρα από τη συνέντευξη η Spanovic ανέβασε με πολύ χαλαρή διάθεση ένα πολύ βαλκανικό insta story: η παγκόσμια Πρωταθλήτρια από τη Σερβία απολάμβανε τον φραπέ της σε κάποια καφετέρια της Αθήνας. Όσο ξέγνοιαστη έδειχνε εκεί, τόσο τρομερά προσηλωμένη ήταν στον στόχο της, που δεν είναι άλλος από την επόμενη Ολυμπιάδα: "Είμαι στην ιδανική ηλικία, νιώθω σίγουρη με τον εαυτό μου και ξέρω ακριβώς τι θέλω να κάνω" θα μου πει, για να απαντήσει σχεδόν μονολεκτικά όταν ρωτάω για το αν ο στόχος είναι μόνο η πρώτη θέση: "Το χρυσό; Ναι, προφανώς, μόνο αυτό".