Ωραία. Και τώρα έχουμε τελικό. Γαλλία - Κροατία, λοιπόν. Τα εισιτήρια είναι τσεκαρισμένα, ξέρουμε όλοι τι θα κάνουμε την Κυριακή στις 6 το απόγευμα, οπότε είναι μία καλή ώρα για να δούμε τα tops και τα flops των δύο ημιτελικών της Ρωσίας.

TOP

Samuel Umtiti. Δεν ξεκίνησε ιδανικά τη διοργάνωση, αφού με το χέρι που έκανε στο πρώτο παιχνίδι έδωσε τη δυνατότητα στους Αυστραλούς να ισοφαρίσουν από το σημείο του πέναλτι. Από εκεί και πέρα άρχισε, σταδιακά, να ανεβαίνει. Είχε κρίσιμα στοπ και πολλές κερδισμένες μονομαχίες. Στον ημιτελικό απέναντι στους Βέλγους, με τον βράχο που είχε δίπλα του, εξαφάνισε τον Lukaku και φυσικά, last but not least, με το κεφάλι του έστειλε τη Γαλλία στον πρώτο της τελικό μετά από 20 χρόνια.

Hugo Lloris. Αυτό που χρειάζεσαι από τον τερματοφύλακά σου είναι η ηρεμία, η καθοδήγηση στην αμυντική γραμμή, το διάβασμα των φάσεων και τη μία φορά που θα χρειαστεί να επέμβει, αυτός να είναι εκεί. Ο Lloris έκανε την επέμβαση του Μουντιάλ στο σουτ του Alderweireld. Σε μία διοργάνωση που είδαμε τραγικά λάθη από πολλούς τερματοφύλακες, ο Γάλλος τερματοφύλακας είχε μοναδική συνέχεια και συνέπεια, χωρίς να κάνει κάτι που θα στοίχιζε στην ομάδα του.

Raphael Varane. Ένα αδιαπέραστο τείχος. Το καλύτερο στόπερ της διοργάνωσης κάνει αδιανόητο Μουντιάλ.

Mario Mandzukic. Ο συγκλονιστικός Mario Mandzukic ήταν έτοιμος, ήταν εκεί που έπρεπε, ήταν αυτός που με τις κινήσεις, την αυταπάρνηση και την αποφασιστικότητα του έστειλε την Κροατία στον τελικό. Εκτός από αυτό, έτρεχε ασταμάτητα για 120 λεπτά, έπαιζε ξύλο με τα στόπερ της Αγγλίας, πάλευε μόνος στην αγγλική περιοχή.

Ivan Perisic. Τεράστια καρδιά, τεράστια πνευμόνια, τεράστια πόδια. Ο Pericic έβαλε την ομάδα του στο παιχνίδι την ώρα που ζορίζονταν. Για Modric – Rakitic δεν ξέρω τι να γράψω. Μου φαίνονταν τέσσερις αντί για δύο στο κροατικό κέντρο. Με διαφορά το κορυφαίο δίδυμο χαφ εθνικής ομάδας που είδαμε εδώ και κάποια χρόνια.

FLOP

Kevin De Bruyne. Ας το παραδεχτούμε. Μετά από μία εξωπραγματική σεζόν στην Premier League περιμέναμε το κάτι παραπάνω από εκείνον. Ειδικά σε επίπεδο προσωπικότητας. Στο μεγαλύτερο διάστημα του ημιτελικού, δεν ήταν εκεί. Ανακρίβεια στις πάσες, χωρίς ιδέες στο παιχνίδι που η χώρα του τον είχε πιο μεγάλη ανάγκη από ποτέ. Για τα δεδομένα του έκανε μέτριο Μουντιάλ και η απόδοσή του επισκιάστηκε από τον μικρό μάγο Eden Hazard.

Marouane Fellaini. Στο παιχνίδι με τους Ιάπωνες σήμανε την αντεπίθεση, στο πιο συγκλονιστικό νοκ-άουτ της φετινής διοργάνωσης. Με τους Γάλλους, δεν ήταν απαραίτητα κακός. Απλά ήταν μπροστά την ώρα που ο κοντύτερός του Umtiti πήρε την κεφαλιά στέλνοντας τον στον μικρό τελικό του Σαββάτου.

Harry Kane. 6 γκολ σε ένα Παγκόσμιο Κύπελλο. That's it. Φαίνονται (και είναι) πολλά, αλλά αν κάτσεις και το αναλύσεις έχουμε 2 στην Τυνησία, 3 στον Παναμά (τα 2 με πέναλτι) και 1 (ξανά με πέναλτι) στα νοκ-άουτ. Στο χτεσινό παιχνίδι χάνει το άχαστο και μετά σε άδειο τέρμα στέλνει τη μπάλα στο δοκάρι. Aκόμα ψάχνουμε να βρούμε γιατί σφυρίχτηκε offside στη συγκεκριμένη φάση.

John Stones. Δεν έκανε κακό τουρνουά, έβαλε και δύο γκολ στη φάση των ομίλων. Φταίει όσο δεν έφταιξε ποτέ κανείς στο πιο κρίσιμο γκολ της βραδιάς τελειώνοντας, τουλάχιστον για τα επόμενα δύο χρόνια, την υστερία του "It's coming home” που μας έκανε να πιστέψουμε ότι στο τέλος θα το πάρουν οι Άγγλοι.