Στα μισά του δρόμου ανάμεσα στο τένις και τις απλές ρακέτες, το padel έχει καταφέρει να συγκεντρώσει εκατομμύρια οπαδούς σε όλο τον κόσμο, μετατρέποντας τον εαυτό του σε ένα από τα πιο αξιόλογα και διαδεδομένα αθλήματα. Οι απλοί κανόνες του επιτρέπουν στον καθένα να διασκεδάσει στο γήπεδο κατά τη διάρκεια ερασιτεχνικών τουρνουά, ενώ οι επαγγελματίες αθλητές ενθουσιάζουν το κοινό γεμίζοντας τις κερκίδες κάθε εγκατάστασης. Δεδομένης της τεράστιας επιτυχίας του αθλήματος, είναι θεμιτό να αναρωτηθεί κανείς γιατί δε συμπεριλήφθηκε στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2024 στο Παρίσι. Η επιλογή της ΔΟΕ, ωστόσο, εξηγείται απόλυτα από τη μακρά διαδικασία έγκρισης που προβλέπεται από την Επιτροπή και από τις πολλές απαιτήσεις που το padel, δυστυχώς, δε μπορεί ακόμη να ικανοποιήσει.
Η πρόσφατη ιστορία του παιχνιδιού padel
Για να κατανοήσουμε τους λόγους που ώθησαν τη ΔΟΕ - Διεθνή Ολυμπιακή Επιτροπή να μην συμπεριλάβει, τουλάχιστον προς το παρόν, το padel στον κατάλογο των ολυμπιακών αθλημάτων, είναι απαραίτητο να ξεκινήσουμε από τις ρίζες αυτού του κλάδου, ο οποίος, παρά την τεράστια σημερινή του επιτυχία, έχει τις ρίζες του σε πολύ πρόσφατους χρόνους. Για την ακρίβεια, ο Enrique Corcuera ήταν αυτός που το εφηύρε μόλις στα τέλη της δεκαετίας του 1960.
Πιο συγκεκριμένα, το 1969 ο Μεξικανός βρέθηκε αναγκασμένος να αλλάξει τους κανόνες του ποπ τένις, που εκείνη την εποχή ονομαζόταν paddle tennis, για να μπορεί να παίζει με μπάλες και ρακέτες μέσα στην αυλή του σπιτιού του στο Μεξικό, η οποία ήταν πολύ στενή για να εξασφαλίσει επαρκή απόσταση μεταξύ του γηπέδου και των περιμετρικών τοίχων. Αποφάσισε λοιπόν να θεωρήσει τους τοίχους αναπόσπαστο μέρος της επιφάνειας παιχνιδιού, αλλάζοντας το όνομα του αθλήματος από paddle σε padel.
Σε σύντομο χρονικό διάστημα, το άθλημα έγινε ένα από τα πιο δημοφιλή στη Λατινική Αμερική , στη συνέχεια εξαπλώθηκε στην Ευρώπη χάρη στην Ισπανία, την Πορτογαλία και τη Σουηδία. Στην Ιταλία , ωστόσο, η επίσημη ομοσπονδία γεννήθηκε το 1991 χάρη σε μερικούς ερασιτέχνες. Μέχρι σήμερα, ωστόσο, το padel στερείται πολλών βασικών προϋποθέσεων για να μπορέσει να συμμετάσχει στους Ολυμπιακούς Αγώνες.
Οι προϋποθέσεις που απαιτούνται για να γίνει ένα άθλημα ολυμπιακό
Για να συμπεριληφθεί στην κορυφαία παγκόσμια διοργάνωση, κάθε κλάδος πρέπει να πληροί συγκεκριμένες απαιτήσεις που θέτει η ΔΟΕ. Συγκεκριμένα, η αναγνώριση χορηγείται βάσει 33 κριτηρίων, εκ των οποίων το σημαντικότερο είναι η διάδοση του αθλήματος σε διεθνές επίπεδο .
Στην πραγματικότητα, οι Ολυμπιακοί Αγώνες περιλαμβάνουν τη συμμετοχή τουλάχιστον μιας εθνικής ομάδας από τον μεγαλύτερο αριθμό ηπείρων σε όλες τις οργανωμένες διοργανώσεις. Ωστόσο, δεν αρκεί να ασκείται το άθλημα σε ερασιτεχνικό επίπεδο. Αντίθετα, είναι απαραίτητη η παρουσία μιας επίσημης ομοσπονδίας η οποία είναι υπεύθυνη για τη διοργάνωση των εσωτερικών πρωταθλημάτων, συγκεντρώνοντας τη συμμετοχή ομάδων ή μεμονωμένων αθλητών στο κύκλωμα μέσω της προώθησης.
Επιπλέον, εξετάζονται επίσης πτυχές όπως η ιστορία του αθλήματος, η θεαματικότητά του και το κατά πόσον απαιτούνται ή όχι βαριές υποδομές. Ακριβώς το τελευταίο, λοιπόν, είναι ο λόγος για τον οποίο αθλήματα όπως το αλεξίπτωτο πλαγιάς δεν βρίσκουν χώρο στο πεντάκυκλο. Σε ποιο σημείο όμως βρίσκεται το παιχνίδι padel στη μακρά πορεία που πιθανότατα θα το οδηγήσει στο να γίνει ολυμπιακό άθλημα;
Γιατί το padel δεν είναι ακόμη ολυμπιακό άθλημα;
Επί του παρόντος, το παιχνίδι padel έχει τη δική του διεθνή ομοσπονδία που ονομάζεται FIP. Ο οργανισμός είναι επίσης αναγνωρισμένος από τη Διεθνή Ολυμπιακή Επιτροπή και ολόκληρος ο κλάδος, στους επίσημους αγώνες του, σέβεται τις υποχρεώσεις και τους κανόνες που επιβάλλει ο WADA, ο παγκόσμιος οργανισμός αντιντόπινγκ. Δεν προβλέπει την ανάγκη για πολύπλοκες υποδομές και έχει εκατομμύρια αθλητές διασκορπισμένους σε όλο τον κόσμο. Προς το παρόν, ωστόσο, δεν θεωρείται αρκετά αξιόπιστη.
Σύμφωνα με τις τελευταίες έρευνες, στην πραγματικότητα, το padel δεν ασκείται σε τουλάχιστον 75 χώρες και τέσσερις ηπείρους που απαιτούνται για τα αγωνίσματα των ανδρών και στις 40 χώρες και τρεις ηπείρους που απαιτούνται για τις γυναίκες. Η FIP, ως εκ τούτου, δεν τηρεί μία από τις θεμελιώδεις απαιτήσεις που απαιτούνται από τη ΔΟΕ και θα πρέπει να εργαστεί για να αυξήσει τη δημοτικότητα του padel πριν ελπίζει να γίνει δεκτή στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Επιπλέον, υπάρχει η ανάγκη η έγκριση να χορηγείται τουλάχιστον επτά χρόνια πριν από τους πρώτους Ολυμπιακούς Αγώνες.
Το Ολυμπιακό μέλλον του padel: στόχος είναι το Μπρίσμπεϊν 2032
Παρόλο που ορισμένες θεμελιώδεις απαιτήσεις λείπουν σήμερα, το παιχνίδι padel έχει σημειώσει τεράστια πρόοδο τα τελευταία χρόνια. Ο αριθμός των αθλητών και των ομάδων που εγγράφονται στα εθνικά πρωταθλήματα αυξάνεται συνεχώς και ο κλάδος μπήκε πρόσφατα στους Ευρωπαϊκούς Αγώνες, το πρώτο βήμα προς την επίτευξη της ένταξης στο Ολυμπιακό πρόγραμμα.
Ωστόσο, η Διεθνής Ομοσπονδία Padel θα πρέπει να εργαστεί για να αυξήσει τη διάδοση του αθλήματος σε νέες χώρες και να ανταποκριθεί έτσι στα κριτήρια που επιβάλλει η ΔΟΕ. Προς το παρόν, είναι δύσκολο να γίνουν προβλέψεις για το μέλλον. Η ξαφνική ανάπτυξη αυτού του αθλήματος, στην πραγματικότητα, πρέπει να συγκρουστεί με το χρόνο που απαιτείται για την έγκριση, η οποία, όπως είδαμε, πρέπει να λάβει χώρα τουλάχιστον 7 χρόνια πριν.
Συνεπώς, το Padel δεν θα είναι παρόν ούτε στο Παρίσι το 2024 ούτε στο Λος Άντζελες το 2028. Στόχος της FIP είναι να βρίσκεται στην αφετηρία των Ολυμπιακών Αγώνων του Μπρίσμπεϊν 2032, οι οποίοι απέχουν οκτώ χρόνια, αλλά θα χρειαστεί τεράστια δέσμευση τις επόμενες 365 ημέρες για να δούμε την αλάνθαστη ρακέτα padel να κάνει το ντεμπούτο της στην Αυστραλία.
Ακολούθησε το Esquire στο Facebook, το Twitter και το Instagram.