Ο πρώην ποδοσφαιριστής του Παναθηναϊκού και της Εθνικής Ελλάδος Σωτήρης Νίνης μέσω μια συγκινητικής ανάρτησης στα social media ανακοίνωσε την απόσυρσή του από τον χώρο του επαγγελματικού ποδοσφαίρου.
"Συναισθήματα. Εμπειρίες. Εικόνες. Μοναδικές στιγμές. Ένα υπέροχο ταξίδι που έφτασε στο τέλος του. Νιώθω ευλογημένος που το έζησα, τυχερός για την αγάπη που εισέπραξα και ευγνώμων για όσα μου χάρισε το ποδόσφαιρο”.
Σωτήρης Νίνης: Η καριέρα του πρώην παίκτη του Παναθηναϊκού
Ο Σωτήρης Νίνης γεννήθηκε στις 3 Απριλίου 1990 στη Χειμάρρα και μετακόμισε πολύ νωρίς στην Ελλάδα· από εκεί ξεκίνησαν όλα. Μεγάλωσε στις ακαδημίες του Παναθηναϊκού και—σαν να ήταν χθες—τον Ιανουάριο του 2007, μόλις 16 χρονών, φόρεσε την πράσινη φανέλα της πρώτης ομάδας. Η τεχνική του, η καθαρή πάσα, αυτή η περίεργη ωριμότητα που σπάνια βλέπεις σε έφηβο, τον έφεραν γρήγορα στο προσκήνιο. Τα ΜΜΕ τον βάφτισαν "Μαραντόνα των Βαλκανίων". Υπερβολικό; ίσως. Αλλά έπιανε το νόημα.
Με τον Παναθηναϊκό έζησε το απόλυτο: το νταμπλ του 2009–10. Ήταν βασικός σε μια ομάδα του Νίκου Νιόπλια που πατούσε γερά, και ο Νίνης δεν ήταν απλώς "το παιδί-θαύμα”—ήταν χρήσιμος, κανονικός πρωταγωνιστής. Την ίδια περίοδο άνοιξε η πόρτα της Εθνικής. Το 2008 σκόραρε στο ντεμπούτο του απέναντι στο Σαν Μαρίνο και έγινε ο νεότερος σκόρερ στην ιστορία της, πράγμα καθόλου τυχαίο. Ακολούθησε το Μουντιάλ της Νοτίου Αφρικής (2010), ένα σημάδι ότι το ταβάνι φαινόταν ψηλά. Πολύ ψηλά.
Το 2012 έκανε το βήμα έξω: υπέγραψε στην Πάρμα. Η Ιταλία, όμως, δεν του έδωσε ποτέ πραγματικά σταθερό ρόλο—άλλο ρυθμός, άλλες απαιτήσεις και, να το πούμε, λίγη ατυχία. Ήρθαν δανεισμοί και επιστροφές: ξανά Παναθηναϊκός, μετά ΠΑΟΚ, Πανιώνιος, Λαμία, Βόλος. Σ’ αυτή τη διαδρομή οι τραυματισμοί (πάντα εκείνοι οι επίμονοι) του έκοψαν την ορμή. Παρ’ όλα αυτά, κάθε φορά που πατούσε γήπεδο, έβλεπες την ποιότητα: πρώτο κοντρόλ, γρήγορη σκέψη, μια πάσα ανάμεσα στις γραμμές.
Κι έτσι μένει η γεύση: ένα ταλέντο που ξεχώρισε από παιδί, ενέπνευσε φιλάθλους και τίμησε τη φανέλα της Εθνικής. Αν δεν υπήρχαν οι τραυματισμοί… ποιος ξέρει πού θα έφτανε. Όμως το αποτύπωμά του στο ελληνικό ποδόσφαιρο είναι καθαρό—και λίγο τρυφερό: μας θύμισε πόσο συναρπαστικό είναι να βλέπεις έναν 16χρονο να μπαίνει χωρίς φόβο στη μεγάλη σκηνή.
Ακολούθησε το Esquire στο Facebook, το Twitter και το Instagram.