Το EuroBasket 2025 ολοκληρώθηκε στις 14/9 με την επικράτηση της Γερμανίας στον τελικό απέναντι στην Τουρκία. Η ομάδα του MVP της διοργάνωσης Ντένις Σρέντερ κατάφερε ότι δεν καταφέραμε εμείς τη διετία 2005-2006, δηλαδή να γίνουν Παγκόσμιοι και Πρωταθλητές Ευρώπης back to back. Το άξιζαν γιατί εδώ και χρόνια είναι το καλύτερο μπασκετικό πρότζεκτ του πλανήτη.
Οι Γερμανοί έχουν γίνει ο κακός μας μπελάς τα τελευταία χρόνια στις διοργανώσεις, καθώς μας κέρδισαν τόσο το 2023 στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα όσο και πέρυσι στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Η κατάκτηση του EuroBasket από εκείνους αυτή τη φορά δεν μας άφησε χωρίς χαμόγελα, καθώς λίγη ώρα πριν τον τελικό η Ελλάδα πήρε το χάλκινο μετάλλιο εναντίον της Φινλανδίας. Μαζί με εκείνες του 1987 και 2005 η επιτυχία του 2025 μπαίνει δίπλα τους ως μίας πολύ μεγάλη για το ελληνικό μπάσκετ.
EuroBasket 2025: Μια μεγάλη επιτυχία για την Εθνική Ομάδα
Κοινό σημείο ανάμεσα σε αυτή την 20ετία είναι ο Βασίλης Σπανούλης. Ήταν παρών στη χρυσή φουρνιά της εθνικής των 2000ς, πήρε το χάλκινο σαν απόλυτος ηγέτης το 2009 στην Πολωνία και πλέον οδηγεί το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα σε μια ακόμα επιτυχία ως προπονητής. Ο προπονητής της Εθνικής έφτιαξε μια ομάδα ικανή να πάει ως το τέλος της διαδρομής.
Δημιουργήθηκε ένα σύνολο ικανό να παίξει το παιχνίδι ενός από τους καλύτερους παίκτες στον κόσμο, χωρίς όμως αυτός να φαίνεται μόνος απέναντι σε όλους και να λειτουργεί σαν σκαλοπάτι.
Ο Βασίλης Σπανούλης ήξερε ότι οι αντίπαλες άμυνες θα επιλέξουν να κλείσουν τον Greek Freak με κάθε κόστος και γέμισε το ρόστερ με παίκτες, που μπορούν να βάλουν τα σουτ. Η Ελλάδα έκλεισε το τουρνουά με 40% από το τρίποντο, παρά την πεποίθηση πως το ελληνικό μπάσκετ δεν βγάζει σουτέρ. Ίσως να βγάζει αλλά για να παίρνουν τα σωστά σουτ.
Ο πρωταγωνιστής αυτού του εγχειρήματος και του τρόπου παιχνιδιού ήταν ο "νατουραλιζέ" γεννημένος από ελληνίδα μητέρα Τάιλερ Ντόρσεϊ. Ο γκαρντ του Ολυμπιακού έκανε ένα εκπληκτικό τουρνουά. Σούταρε με 47% και πέτυχε τα περισσότερα τρίποντα στη διοργάνωση ξεπερνώντας μέχρι και τον Λούκα Ντόντσιτς.
Εκτός από το παικτικό πρέπει να εστιάσουμε και στην προσωπικότητα του Βασίλη Σπανούλη. Ο ομοσπονδιακός τεχνικός ενέπνευσε το σύνολο και το μπόλιασε με το πνεύμα του νικητή κάνοντας μέχρι και τον Γιάννη Αντετοκούνμπο να του κάνει ειδική αναφορά στις δηλώσεις του. "Δεν θέλω να του βάλω βάρος αλλά αν αυτός δεν είναι στην εθνική δεν θα είμαι ούτε εγώ" είπε λίγο πολύ ο σούπερ σταρ των Μπακς.
Το χαρακτηριστικό γνώρισμα αυτής της ομάδας όμως ότι ήταν διψασμένη για μια διάκριση. Αυτό φαινόταν σε όλους τους παίκτες χωρίς εξαίρεση. Από εκείνους που είναι ρολίστες όπως οι Καλαϊτζάκης, Θανάσης-Κώστας Αντετοκούνμπο, Βασίλης Τολιόπουλος, Δημήτρης Κατσίβελης, Γιαννούλης Λαρεντζάκης μέχρι τους απόλυτους πρωταγωνιστές. Όλοι είχαν τις στιγμές τους σε αυτή την πορεία και είχαν την τύχη να μοιραστούν το παρκέ με δυο αληθινούς ηγέτους: τους Κώστα Παπανικολάου και Κώστα Σλούκα.
Ο "Παπ" πραγματοποίησε ένα από τα πιο μεστά τουρνουά της καριέρας του, σβήνοντας ουσιαστικά κάθε προσωπικό αντίπαλο που βρήκε στο διάβα του. Φυσικά δεν αναφερόμαστε σε παίκτες τυχαίους αλλά σε σταρ του παγκοσμίου μπάσκετ. Τελευταίο θύμα ο πολυδιαφημισμένος Λάουρι Μαρκάανεν, ο οποίος υπέφερε από εκείνον και όλη την ελληνική άμυνα.
Ο Κώστας Σλούκας ήταν εκείνος που κράτησε τη μπαγκέτα σε όλο το τουρνουά στην ελληνική περιφέρεια. Το καθαρό μυαλό στις αποφάσεις, το οποίο τον διακρίνει σε ολόκληρη την Ευρώπη, ήταν ένας από τους βασικούς λόγους για το μετάλλιο.
Καμιά φορά στο τέλος κερδίζουν οι καλοί στο τέλος. Η κόρνα της λήξης τους βρήκε και τους 2 στην κερκίδα με τις οικογένειες τους αγκαλιά, δακρυσμένους, να κλείνουν την καριέρα τους με τα γαλανόλευκα με μια επιτυχία για τη χώρα μας.
Δεν γίνεται να μην κάνουμε μια ειδική αναφορά στον Γιάννη Αντετοκούνμπο. Ο απόλυτος ηγέτης αυτής της ομάδας κατάφερε να πάρει ένα μετάλλιο με την Ελλάδα, που τόσο ήθελε και να το πανηγυρίσει αγκαλιά με τα αδέρφια του. ΟΓιάννης είναι ο παίκτης που πήρε από το χεράκι το ελληνικό μπάσκετ, όταν αυτό άρχισε να χάνει τους ηγέτες και τη λάμψη του παρελθόντος. Είναι κάθε φορά εκεί για την ομάδα στις χαρές μα κυρίως στις λύπες, που μέχρι στιγμής ήταν περισσότερες.
Στις δηλώσεις του μας θύμισε μερικά κομμάτια από την πορεία του, που πολλές φορές ξεχνάμε μπροστά στο μεγαλείο του να είναι ένας από τους καλύτερους παίκτες στον κόσμο. "Την τελευταία επιτυχία της Ελλάδας το 2009 δεν την είχα παρακολουθήσει. Ήμουν με τη μητέρα μου στο Θήβα να πουλήσουμε πράγματα. Δεν έπαιζα μπάσκετ εκείνη την περίοδο" είπε χθες στη συνέντευξη τύπου.
Δεν θα ακούσει μπράβο όταν κάνει μαγικά πράγματα όπως χθες και θα μαζέψει πάντα τα βέλη της κριτικής, όταν δεν παίζει καλά όπως με την Τουρκία. Παράλληλα δέχεται τα συγχαρητήρια ανθρώπων, που σε περίπτωση που δεν ήταν αυτός που ήταν, δεν υπήρχε ποτέ περίπτωση να του μιλήσουν και θα απέφευγαν να κάτσουν δίπλα του στο λεωφορείο.
Πολλοί θα τον κρίνουν σε περίπτωση που μπορεί να μείνει εκτός ενός αγώνα λόγω του αναμενόμενου load management ξεχνώντας ότι λίγα χρόνια πριν είδε τα πόδι του να γυρίζει έτσι στην πορεία για το ιστορικό και μοναδικό πρωτάθλημα των Μιλγουόκι Μπακς. Ο Greek Freak επέστρεψε τότε και πήρε το πρωτάθλημα με τα Ελάφια, όμως το γόνατό του χρειάζεται προσοχή και ειδική μεταχείριση.
Γιάννη είναι πραγματικά τιμή μας.
Όλοι ελπίζουμε αυτή η επιτυχία να χρησιμοποιηθεί ως παρακαταθήκη για τις επόμενες γενιές. Να γίνει μια σωστή δουλειά, που ξεκινά από τις ακαδημίες και να συνεχιστεί στο υψηλότερο επίπεδο. Το σίγουρο είναι ότι η εικόνα των Διαμαντίδη, Παπαλούκα και Τσαρτσαρή να αγκαλιάζουν τον Σπανούλη μετά το τέλος του παιχνιδιού μας χαροποιούν και μας γεμίζουν με σιγουριά.
Ακολούθησε το Esquire στο Facebook, το Twitter και το Instagram.