Ένας παίκτης του ΝΒΑ είναι ταυτόχρονα αθλητής, περφόρμερ, εμπορικό πρόσωπο και σταρ. Συνήθως είναι οικονομικά άνετος και βρίσκεται σε εξαιρετική φυσική κατάσταση. Παρ’ όλα αυτά, αντιμετωπίζει τις ίδιες ψυχολογικές πιέσεις που επηρεάζουν και τους υπόλοιπους ανθρώπους: άγχος, καταθλιπτικά συναισθήματα και εντάσεις στον χώρο εργασίας. Όπως και σε κάθε άλλο επάγγελμα, αν αυτά δεν αντιμετωπιστούν, μπορούν να έχουν συνέπειες στην απόδοση και στη ζωή τους.
Το 2018, η λίγκα πρότεινε σε όλες τις ομάδες να έχουν κάποιον επαγγελματία ψυχικής υγείας στο προσωπικό τους. Ένα χρόνο αργότερα, αυτό έγινε υποχρεωτικό, οδηγώντας στη δημιουργία του προγράμματος Mind Health, το οποίο διευθύνει η Kensa Gunter, Psy.D., κλινική και αθλητική ψυχολόγος με έδρα την Ατλάντα. "Οι παίκτες είναι άνθρωποι και η ψυχική υγεία είναι κομμάτι της ανθρώπινης εμπειρίας", τονίζει η Gunter.
Πώς το NBA σκέφτεται την ψυχολογία των παικτών
Το πρόγραμμα ξεκίνησε αφού αθλητές όπως ο DeMar DeRozan και ο Kevin Love μίλησαν δημόσια για τις προσωπικές τους δυσκολίες, ανοίγοντας τον δρόμο για μια διαφορετική αντιμετώπιση της ευαλωτότητας. Σήμερα, κάθε ομάδα συνεργάζεται με ειδικούς ψυχικής υγείας και απόδοσης — ψυχολόγους, ψυχιάτρους και άλλους επαγγελματίες. Μερικοί από αυτούς εξηγούν πώς βοηθούν τους παίκτες να αντιμετωπίζουν συγκεκριμένες, αλλά συνηθισμένες καταστάσεις.
Όταν δεν είσαι πια ο ανερχόμενος παίκτης
Ronald Kimmons, Psy.D., Αντιπρόεδρος Ευεξίας Παικτών, Utah Jazz
Κατά τη διάρκεια της καριέρας τους, οι συνθήκες και οι απαιτήσεις αλλάζουν. Από έναν 19χρονο που κάνει τα πρώτα του βήματα μέχρι κάποιον στα 30 του που σκέφτεται την αποχώρηση, οι προκλήσεις είναι διαφορετικές αλλά υπαρκτές. Πολλοί παίκτες δυσκολεύονται να αποδεχτούν αυτή τη μετάβαση, καθώς μεγάλο μέρος της ταυτότητάς τους είναι δεμένο με το μπάσκετ.
Στις συζητήσεις μαζί τους, δίνουμε έμφαση στο να μη "φεύγουν από κάτι" αλλά να "πηγαίνουν προς κάτι". Δηλαδή, να σκεφτούν τι θέλουν να κάνουν μετά το τέλος της καριέρας τους και πώς μπορούν να συνεχίσουν να είναι χρήσιμοι στην ομάδα όταν πια δεν βρίσκονται στο απόγειό τους. Συχνά αυτό σημαίνει να αναλάβουν ρόλους καθοδήγησης για τους νεότερους. Έτσι, μετατρέπεται η αίσθηση ανταγωνισμού με τους rookies σε μια πιο συνεργατική σχέση. Μπορεί να μη σκοράρουν όπως παλιά, αλλά παραμένουν καθοριστικοί για την ομάδα.
Όταν περνάς μια περίοδο πτώσης
Chantelle Green, Ph.D., Διευθύντρια Mind Health and Wellness, Portland Trail Blazers
Η απογοήτευση μετά από ήττες ή άσχημες εμφανίσεις είναι φυσιολογική. Σημασία έχει να γνωρίζεις ποιο είναι το "βασικό σου επίπεδο" – δηλαδή η συναισθηματική σου αφετηρία. Για να το βρεις, χρειάζεται να παρατηρήσεις πότε αισθάνεσαι καθαρό μυαλό, ηρεμία και χαρά. Στη συνέχεια, πρέπει να έχεις τρόπους να επιστρέφεις σε αυτό το σημείο όταν ξεφεύγεις.
Αυτό μπορεί να σημαίνει χρόνο με κοντινά πρόσωπα, διαλογισμό, αναπνοές, βόλτες, μουσική, παιχνίδια, πίστη ή θεραπεία. Όσο περισσότερες επιλογές έχεις, τόσο πιο εύκολα βρίσκεις τι λειτουργεί κάθε φορά. Το ίδιο ισχύει και για την παρακίνηση: αν χαθεί το βασικό κίνητρο, μπορεί να βρεθεί σε άλλες πηγές, όπως η οικογένεια, το συμβόλαιο, η προσωπική βελτίωση ή το να αποτελείς θετικό παράδειγμα. Δεν είναι πάντα το αποτέλεσμα του αγώνα ο καθοριστικός παράγοντας.
Όταν το άγχος σε μπλοκάρει
Corey Yeager, Ph.D., Ψυχοθεραπευτής, συνεργάτης των Detroit Pistons
Το πιο συχνό πρόβλημα που αναφέρουν παίκτες και προπονητές είναι το άγχος — κυρίως αυτό που αφορά το μέλλον: αν θα κοπούν από την ομάδα, τι θα γίνει με το επόμενο συμβόλαιο, ποιες πιέσεις θα δεχτούν από το περιβάλλον τους. Αυτό το είδος άγχους βασίζεται σε γεγονότα που δεν έχουν συμβεί ακόμη. Ξοδεύεις ενέργεια σε κάτι υποθετικό.
Η βασική τεχνική είναι η επιστροφή στο παρόν. Στη γραμμή των βολών, για παράδειγμα, επικεντρώνεσαι στη ρουτίνα σου: αναπνοή, συγκέντρωση, επανάληψη της διαδικασίας. Ο έλεγχος της στιγμής μειώνει την επίδραση του μελλοντικού φόβου.
Όταν έχεις άλλη εικόνα για τον εαυτό σου από αυτή του προπονητή
Joe Carella, Psy.D., Σύμβουλος Αθλητικής Ψυχολογίας, Orlando Magic
Πολλοί παίκτες μπαίνουν στη λίγκα πιστεύοντας ότι θα γίνουν πρωταγωνιστές. Ωστόσο, ο προπονητής μπορεί να τους βλέπει σε διαφορετικό ρόλο, όπως αυτόν του αμυντικού. Η αντίδραση σε αυτό είναι καθοριστική.
Η δουλειά μας είναι να τους βοηθήσουμε να κατανοήσουν την οπτική του προπονητή και να αναπτύξουν τις δεξιότητες που απαιτεί ο ρόλος. Όσοι το καταφέρνουν, έχουν περισσότερες πιθανότητες να εξελιχθούν σταδιακά σε ρόλους που ταιριάζουν περισσότερο στις φιλοδοξίες τους. Όσοι αρνούνται να προσαρμοστούν, συχνά βλέπουν τις καριέρες τους να μένουν πίσω σε σχέση με το δυναμικό τους. Αντίθετα, οι παίκτες που αποδέχονται τις αλλαγές και γίνονται αξιόπιστοι συνεργάτες είναι αυτοί που παραμένουν για χρόνια στο υψηλότερο επίπεδο.
Με πληροφορίες του Esquire US
Ακολούθησε το Esquire στο Facebook, το Twitter και το Instagram.