Αποκλειστική συνέντευξη: Ο Χρήστος Μανδάς ζει στο τέρμα

Μπορεί το DNA του να έλεγε μπάσκετ και χάντμπολ εξαιτίας του πατέρα του, Σάκη, όμως η καρδιά του εξαρχής ήταν ταγμένη στο ποδόσφαιρο. Αν το "πρέπει να κοιτάς εκεί που θες να πας" είχε πρόσωπο, αυτό θα ήταν σίγουρα του Χρήστου Μανδά, ο οποίος, στα 24 του χρόνια, φυλά τα δίχτυα της Λάτσιο με απόλυτη ψυχραιμία. Τον πέτυχα πάνω στην προετοιμασία του πάρτι γενεθλίων του – για πρώτη φορά έπειτα από αρκετά χρόνια θα τα γιόρταζε με τους δικούς του ανθρώπους και ήταν ενθουσιασμένος.

"Μεγαλώσαμε", αναφωνεί και, για να μη βάλω τα γέλια με το προφανές, τον ρωτάω αν του λείπει η Ελλάδα. "Όχι ιδιαίτερα, το φαγητό όμως μπορεί", απαντά και σκέφτομαι βασανιστήρια με ζυμαρικά, πίτσες και ροζέ κρασιά. "Πες μου καλύτερα κάτι που δεν ξέρουμε για σένα, κάποια στοιχεία του χαρακτήρα σου", του λέω, για να μη διαφωνήσω. "Ζωγραφίζω αρκετά καλά... Δεν αντέχω την αγένεια και είμαι πολύ βαρετός τύπος". Οι ανατρεπτικές απαντήσεις του, ωστόσο, μόνο να αναιρέσουν τα περί βαρεμάρας μπορούν.

>Μεγαλώνοντας, λοιπόν, τι διαφορές εντοπίζεις στον εαυτό σου;
Ωριμάζω, ζυγίζω καλύτερα τα πράγματα και σκέφτομαι περισσότερο τις κινήσεις που κάνω, σε οποιονδήποτε τομέα.

>Το ποδόσφαιρο ήταν το παιδικό σου όνειρο;
Πιο παιδικό δεν έχει! Υπάρχει ένα βίντεο που ήμουν - δεν ήμουν πρώτη δημοτικού, στο σχολείο, όπου κάναμε κάτι σαν ένα αφιέρωμα στην τάξη με θέμα "τι θέλεις να γίνεις όταν μεγαλώσεις". Ήμουν ο μοναδικός που απάντησε "ποδοσφαιριστής".

>Και πώς πήγε αυτό;
Χρειάστηκε πολλές θυσίες. Μέχρι τα 20 μου ζωή εκτός ποδοσφαίρου δεν υπήρχε. Τότε με το σχολείο ήταν δύσκολα, επειδή προσπαθούσα να μην είμαι ένας μαθητής που εμφανιζόταν απλώς στην τάξη και έφευγε. Ούτε εκδρομές μπορούσα να πάω ούτε τίποτα, ευτυχώς οι κολλητοί μου, που παραμένουν μέχρι και σήμερα, δεν μου γύρισαν την πλάτη. Τώρα μπορώ να τα κουμαντάρω όλα καλύτερα. Παρ’ όλα αυτά, νομίζω πως αυτός είναι και ο μοναδικός τρόπος για να τα καταφέρει κανείς.

Βασίλης Μαντάς

>Ξεκίνησες ως σέντερ φορ, έγινες τερματοφύλακας. Σκέφτεσαι πώς θα ήταν αν δεν είχες κάνει αυτή την αλλαγή;
Δεν νομίζω πως θα είχε προχωρήσει πολύ καλά. Για κάποιον λόγο κατέληξα τερματοφύλακας, ήταν γραφτό. Όσο και να μου άρεσε, κάποια πράγματα πρέπει να συμβούν και συμβαίνουν στο κατάλληλο timing, όπως και στη δική μου περίπτωση.

>Το "όλα γίνονται για κάποιο λόγο" είναι στάση ζωής;
Ναι, είναι, βέβαια πάντα τα φτάνω όλα μέχρι τέλους και, όταν δω ότι δεν υπάρχει κάτι άλλο να κάνω, ηρεμώ και λέω πως, αν είναι να γίνει κάτι, θα γίνει. Επειδή πιο μικρός δεν είχα πολλή υπομονή, στην πορεία έμαθα να εξαντλώ κάθε ενδεχόμενο.

>Ως τερματοφύλακας, βέβαια, υπάρχει μικρότερο ταβάνι στις απολαβές.
Σίγουρα δεν συγκρίνονται τα ποσά, αλλά δεν είναι κάτι που με απασχολεί. Είμαι από εκείνους τους ρομαντικούς με το ποδόσφαιρο· σίγουρα παίζεις και για τα χρήματα, ειδικά στις μέρες μας που οι απολαβές έχουν αυξηθεί πολύ, όμως αυτό που με κρατάει εμένα είναι η αγάπη για το παιχνίδι.

Βασίλης Μαντάς

>Με μια γρήγορη αναζήτηση στο Internet, είδα "τρέχουσα αξία αγοράς 10 εκατομμύρια ευρώ". Το έχεις συνειδητοποιήσει αυτό;
Είναι λίγο τρελό, ναι. Ειδικά αν σκεφτείς ότι πριν από τρία χρόνια, που ήμουν στον ΟΦΗ, ήταν δέκα φορές κάτω. Δεν το χωράει εύκολα το μυαλό. Αλλά, όπως σου είπα, δεν τα πολυσκέφτομαι αυτά. Ένας καλός μου φίλος μού λέει ότι ένας λόγος για τον οποίο παίζω ποδόσφαιρο είναι ότι όλα από το ένα αυτί μου μπαίνουν και από το άλλο βγαίνουν. Και ισχύει και σε αυτή την περίπτωση.

Είναι και θέμα αυτοπεποίθησης υποθέτω.
Σίγουρα, αλλά πιστεύω πως ως τακτική χτίστηκε όταν ήμουν μικρότερος, που αντιμετώπισα κάποιες δυσκολίες στην πρώτη ομάδα που έπαιζα. Ζούσα το "μια κρύο, μια ζέστη" και ήμουν τυχερός που έγινε τότε. Όταν μου λένε πως "αυτή η ομάδα προσπάθησε να σε κρύψει", εγώ απαντώ "ήμουν τυχερός γιατί με έχτισε". Αυτό με κράτησε και στη Λάτσιο· είχα έρθει για τρίτος τερματοφύλακας και κυνηγούσα το καλύτερο, να πάω δεύτερος και μετά πρώτος, και το κατάφερα μέσα σε λίγους μήνες. Θέλω να ανταγωνίζομαι τον εαυτό μου.

>Υπάρχουν δημοσιεύματα που γράφουν "παραμιλάνε οι Ιταλοί με την εξέλιξη του Χρήστου Μανδά". Είναι και λίγο δικαίωση, έτσι;
Οπωσδήποτε είναι. Είναι και για ακόμα έναν λόγο. Από όταν ήμουν ακόμη στον Ατρόμητο, είχα Ιταλό προπονητή και πάντα δήλωνα πως ήθελα στην ηλικία που είμαι τώρα να έρθω στην Ιταλία να παίξω ποδόσφαιρο. Μου ταίριαζε και πίστευα ότι θα τα κατάφερνα, γιατί μου άρεσε η φιλοσοφία τους. Αν δεις, δεν είναι εύκολο να το επιτύχεις, διότι οι περισσότεροι είτε είναι Ιταλοί είτε μένουν στην Ιταλία 10-15 χρόνια.

Βασίλης Μαντάς

>Παλιά, που σε έλεγαν μικρό Donnarumma, πώς σου φαινόταν;
Μου το είχαν βγάλει αυτό επειδή κι εγώ έπαιξα μικρός στην Α᾽ Εθνική, όπως και εκείνος στην Ιταλία – φυσικά μιλάμε για άλλο επίπεδο, το δικό τους είναι πολύ υψηλότερο. Είχαμε και κάποια κοινά όσον αφορά τα αντανακλαστικά μας, π.χ. στις αποκρούσεις των πέναλτι. Δεν το έπαιρνα και πολύ στα σοβαρά.

>Αν έπρεπε να σε παρομοιάσουν οπωσδήποτε με κάποιον, ποιος θα ήθελες να είναι αυτός;
Γενικά δεν θα ήθελα να με παρομοιάζουν με κάποιον, από όλους προσπαθώ να παίρνω καλά στοιχεία. Αν έπρεπε, όμως, κομπλιμέντο θα ήταν να μου έλεγαν τον Buffon. Μακάρι να μπορούσα να γίνω όπως εκείνος, εδώ στην Ιταλία είναι είδωλο για όλους, ανεξαρτήτως ομάδας. Θα ήθελα να μπορώ να γίνω κάτι αντίστοιχο στην Ελλάδα, ειδικά για τα παιδιά.

>Ποια χαρακτηριστικά του θαυμάζεις;
Μου αρέσει πολύ η ηγετική φυσιογνωμία του, στο γήπεδο έβλεπες έναν καθαρό ηγέτη. Ποδοσφαιρικά, επίσης, είχε τρομερό positioning και αντανακλαστικά. Όταν βρίσκεσαι στη σωστή θέση, δεν χρειάζεται να κάνεις εντυπωσιακά πράγματα. Το βασικό είναι πάντα το πιο δύσκολο και εκείνος έκανε τα βασικά, αλλά τα έκανε πάρα πολύ καλά.

>Ένας τερματοφύλακας φέρει περισσότερη ευθύνη, όταν πρέπει να προστατεύσει την εστία του, από ό,τι αν έπαιζε σε άλλη θέση. Πώς διαχειρίζεσαι αυτό το επιπρόσθετο άγχος;
Έχει να κάνει με αυτό που σου έλεγα πριν. Δεν λογαριάζω τέτοια πίεση. Πιστεύω πολύ στον εαυτό μου και, ακόμα και η μπάλα να μπει και να πει ο κόσμος ότι δεν υπήρχε κάτι άλλο που μπορούσα να κάνω, εγώ θα πω ότι μπορούσα. Πιστεύω ότι, αν ξανατύχαινε η ίδια περίπτωση, θα έκανα κάτι διαφορετικό και μπορεί να τα κατάφερνα. Δεν θέλω να φανεί ως έπαρση, απλώς δεν αισθάνομαι τόση πίεση όταν παίζω. Νιώθω ό,τι και στις προπονήσεις, ότι κάνω τη δουλειά μου. Αντιθέτως, μετά τον αγώνα είναι που έχω τρομερό πονοκέφαλο και ένταση.

Βασίλης Μαντάς

>Εμείς στα πέναλτι αγχωνόμαστε και μόνο που σας βλέπουμε!
Δεν είχα την τύχη ακόμη να παίξω σε αγώνα με πέναλτι που κρίνουν τον τίτλο για να μπορώ να μιλήσω μέσω εμπειρίας, αλλά εμένα μου αρέσει πολύ ως διαδικασία. Έχω καλή διάθεση πάντα, αν αγχωθώ θα μου βγει και μες στο γήπεδο και δεν το θέλω. Κοιτάζω να το ευχαριστηθώ, στα πέναλτι κάνεις πάντα το καλύτερο που μπορείς. Είναι μια διαδικασία που κρίνεται ανάμεσα στον τερματοφύλακα και τον επιθετικό και οι πιθανότητες δεν είναι συνήθως με το μέρος του πρώτου. Το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να συγκεντρωθείς.

>Από την ιταλική νοοτροπία ποια στοιχεία έχεις υιοθετήσει;
Δεν ξέρω πώς να σ’ το εξηγήσω ακριβώς, θα μιλήσω πιο γενικά. Αυτό που βλέπω εδώ είναι το πόσο αγαπούν όλοι το ποδόσφαιρο, δεν υπάρχει μιζέρια. Φυσικά και τους νοιάζει αν θα χάσουν, αυτό είναι άλλο. Έχω ζήσει πολλά παιχνίδια από τον πάγκο στην Ιταλία, ακόμα και από εκεί το ευχαριστιέσαι, είτε χάνεις είτε κερδίζεις. Αντιθέτως, στην Ελλάδα κάτι τέτοιο είναι δύσκολο.

Βασίλης Μαντάς

>Μιλώντας για ήττες, τα σχόλια μετά τον αγώνα με τη Δανία έκαναν λόγο για "έπαρση", πράγμα που ανέφερε με τον δικό του τρόπο και ο αρχηγός της Εθνικής Ομάδας μπάσκετ, Κώστας Παπανικολάου. Πώς αντιμετωπίζεις τους "προπονητές του καναπέ";
Ποτέ δεν έρχομαι σε αντιπαράθεση με τον κόσμο, αυτό είναι στάση ζωής. Για αυτό που συζητάμε τώρα, μπορώ να πω κάτι γιατί το ζω με την Εθνική. Όσοι τα είπαν αυτά νομίζω πως δεν ήταν στο γήπεδο. Είμαι σίγουρος πως όποιος ήρθε στο γήπεδο ναι μεν απογοητεύτηκε από το αποτέλεσμα –και θα απογοητευόταν είτε ήταν τόσο είτε ήταν 0-6–, αλλά είδε από κοντά το πώς το παλέψαμε και ότι βάλαμε το κεφάλι κάτω. Θεωρώ ότι τα τελευταία χρόνια χτίζουμε κάτι πολύ όμορφο, που είναι κρίμα να "χαλάσει" για ένα αποτέλεσμα, και πιστεύω πως η πλειοψηφία μάς στηρίζει. Οι λίγοι είναι εκείνοι που δεν το έκαναν.

Βασίλης Μαντάς

>Τι πήγε λάθος και ήρθε αυτό το σκορ;
Πολλά μπορούν να πάνε λάθος, ειδικά με τις Εθνικές Ομάδες. Αυτή την περίοδο μπορεί εμείς να μην είμαστε ακόμη σε τέλεια φόρμα, να είναι οι αντίπαλοί μας, και τον Οκτώβριο που θα ξαναπαίξουμε να αντιστραφούν οι ρόλοι και να έχουν βγάλει εκείνοι μια κούραση. Αυτό είναι ένα δύσκολο κομμάτι, που το διαχειρίζεται πάρα πολύ έξυπνα, κατά τη γνώμη μου, ο προπονητής μας. Και ας μην ξεχνάμε ότι είναι μια ομάδα που έχει μόνο 4 ημέρες για να προπονηθεί, να βγάλει τακτική και να μπει στον αγώνα. Δεν είναι καθόλου εύκολο.

>Υπάρχει κάτι που θεωρείς ότι χρειάζεται βελτίωση;
Δεν μπορώ να σου πω κάτι συγκεκριμένο. Έχουμε παίξει σε πάρα πολλούς αγώνες πάρα πολύ καλά, σε άλλους μέτρια αλλά έχουμε καταφέρει να πάρουμε το αποτέλεσμα, πράγμα πολύ σημαντικό. Πιστεύω πως, όσο περισσότερο χρόνο περνάμε μαζί, ολοένα και καλύτεροι θα γινόμαστε. Είναι θέμα χρόνου.

>Μετά τη Λάτσιο, προς τα πού θα ήθελες να κατευθυνθείς;
Δεν το λέω απαξιωτικά, αλλά θέλω να συνεχίσω στο εξωτερικό και να εξαντλήσω όλες μου τις επιλογές μέχρι να επιστρέψω. Μου αρέσει πολύ το ιταλικό πρωτάθλημα. Οι ελληνικές ομάδες που προπορεύονται στο πρωτάθλημα έχουν καλές εγκαταστάσεις, αλλά το ελληνικό πρωτάθλημα δεν είναι σε τέτοιο επίπεδο ακόμη ώστε να μπορέσει να ακολουθήσει τα ξένα. Στο εξωτερικό έχεις τη δυνατότητα να βελτιωθείς στο μέγιστο.

>Υπάρχει ομάδα για την οποία κάποια στιγμή ίσως επέστρεφες;
Γενικά ποτέ δεν λέω "ποτέ", δεν μου αρέσουν τα μεγάλα λόγια, ούτε θέλω να πω μία, γιατί δεν έχω κάτι τέτοιο στο μυαλό μου τώρα. Θα ήθελα, βέβαια, κάποια στιγμή να ξαναπαίξω στον ΟΦΗ, για τους ευνόητους λόγους. Θα δούμε...

* Ευχαριστούμε το 360 Degrees Hotel Athens (Πλατεία Μοναστηρακίου 12, τηλ. 21 0324 0034) για την ευγενική φιλοξενία στο πλαίσιο της φωτογράφισης.

Ακολούθησε το Esquire στο Facebook, το Twitter και το Instagram.

Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις

Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για πολιτικές εξελίξεις, συνεντεύξεις διασήμων, συμβουλές για αντρική μόδα και συνταγές για φαγητό και πότο στο esquire.com.gr