Ένα κλειστό πρωτάθλημα με 32 ομάδες, χωρισμένες σε 4 γκρουπ των 8. Παιχνίδια που θα γίνονται το Σαββατοκύριακο και όχι στα μέσα της εβδομάδας όπως εκείνα του Champions League. Εξωφρενικά έσοδα και κυρίως, πρόσβαση μόνο στους μεγάλους και ισχυρούς του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου. Η φημολογούμενη μετεξέλιξη του CL που ακούσει στο όνομα Ευρωπαϊκή Σούπερ Λίγκα (Superleague) υποτίθεται πως θα δημιουργηθεί για το καλό του ποδοσφαίρου και την εξασφάλιση του ποιοτικότερου δυνατού θεάματος. Στην πραγματικότητα είναι απλά μία προσπάθεια των πλουσίων να γίνουν ακόμη πλουσιότεροι.
Με το financial fair play να έχει εδώ και καιρό διαλυθεί, οι γίγαντες του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου επιθυμούν να βοηθηθούν μεταξύ τους αλλά και να βοηθήσουν εκείνες τις ομάδες που δε βρίσκονται και στα καλύτερά τους τα τελευταία χρόνια (όπως για παράδειγμα οι δύο ομάδες του Μιλάνου). Όλα τα παραπάνω, μεταφράζονται σε ένα κομμάτι της μεγαλύτερης πίτας στην ιστορία του παγκόσμιου αθλητισμού: €900.000.000 για κάθε μία ομάδα που θα συμμετέχει.
Το 2024 έχει οριστεί ως η ημερομηνία που θα ξεκινήσει το εγχείρημα (αν και εφόσον προχωρήσει η όλη διαδικασία), το οποίο δεν απέχει και πολύ από τη γενικότερη φιλοσοφία των καιρών μας σε κάθε επίπεδο της κοινωνικής, οικονομικής και πολιτικής ζωής: Οι πλούσιοι γίνονται πλουσιότεροι και οι μικροί σταδιακά εξαφανίζονται. Τα εθνικά πρωταθλήματα ασφαλώς και δεν πρόκειται να εξαφανιστούν αλλά η ανισορροπία θα είναι μεγαλύτερη από ποτέ. Σκέψου για παράδειγμα τι ισχύει με την περίπτωση της Ευρωλίγκας, στο μπάσκετ.
Όλες οι ομάδες που θα συμμετάσχουν σε αυτή -ή πιο ορθά οι περισσότερες- θα υποβαθμίσουν τις εγχώριες διοργανώσεις τους, χρησιμοποιώντας τις ουσιαστικά σαν παιχνίδια προπόνησης, προετοιμασίας και πειραματισμών (plus το γεγονός πως συγκριτικά με το μπάσκετ, θα υπάρχουν εξωφρενικά μεγαλύτερα ποσά στο τραπέζι). Το ενδιαφέρον των ουδέτερων για τις εγχώριες λίγκες θα φθίνει όλο και περισσότερο και σταδιακά, θα εξαλειφθεί, με τις ομάδες που θα μείνουν σε αυτές ουσιαστικά να μην έχουν κανένα κίνητρο: Οι θέσεις για το Champions League ή το Europa League θα έχουν χάσει την αξία τους και η προσπάθεια γι' αυτές το νόημά τους.
H Ευρωπαϊκή Σούπερ Λίγκα απευθύνεται αποκλειστικά στους ανθρώπους των ισχυρών ομάδων, η οικονομική βουλιμία των οποίων μοιάζει να είναι ακόρεστη. Φωνές εναντίον του εγχειρήματος υπάρχουν και μάλιστα αρκετά ισχυρές. Ο πρόεδρος της La Liga, Javier Tebas, ανέφερε σχετικά με αυτό πριν λίγους μήνες: "Το όλο project της Ευρωπαϊκής Σούπερ Λίγκας μοιάζει να σχεδιάστηκε από τους προέδρους των ισχυρών, σε ένα μπαρ, στις 5 το πρωί. Η Μπάγερν και η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ έγιναν σπουδαίες ομάδες γιατί κέρδιζαν τίτλους. Κυρίως, τους τίτλους των εγχώριων πρωταθλημάτων τους. Έτσι γράφεται η ιστορία".
Αν θέλουμε να το θέσουμε σε καθαρά ποδοσφαιρικά πλαίσια, ο Tebas έχει απόλυτο δίκιο. Εκεί όμως είναι που μπαίνει στη μέση το χρήμα και η προβολή, που μοιάζουν να είναι τα μόνα πράγματα που απασχολούν τους ανθρώπους που κινούν πλέον τα νήματα σε κάποια από τα σημαντικότερα ποδοσφαιρικά clubs του πλανήτη: Μεγιστάνες πάσης φύσεως από την Αμερική ή τη Μέση Ανατολή, που πολλοί θα ορκίζονταν ότι δεν έχουν ιδέα από μπάλα - από κάθε άποψη.
Είναι πραγματικά άστοχη η ιδέα το ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο να ακολουθήσει ένα μοντέλο στα χνάρια του ΝΒΑ. Γιατί, εν αντιθέσει με το κορυφαίο πρωτάθλημα μπάσκετ του κόσμου, το ομορφότερο σπορ του πλανήτη θα ανήκει πάντοτε στη βάση των φιλάθλων. Οι οποίοι ήδη εκφράζουν τα παράπονά τους για θέματα όπως οι απαγορευτικές πολλές φορές τιμές των εισιτηρίων.