Η αληθινή ιστορία του κασκαντέρ που υποδύεται ο Brad Pitt στο Once Upon a Time in Hollywood

Κάθε ταινία που είναι εμπνευσμένη από αληθινά πρόσωπα και γεγονότα αποκτά αυτομάτως ένα ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Έλκει το κοινό σαν μαγνήτης έστω κι αν αυτό προκύπτει από απλή περιέργεια. Κάτι ανάλογο συμβαίνει και με την περίπτωση της 10ης κατά σειράς ταινίας του Quentin Tarantino, το Once Upon a Time in Hollywood (Κάποτε στο... Χόλιγουντ), που κάνει πρεμιέρα 22 Αυγούστου στη χώρα μας. Οι δύο κεντρικοί ήρωες είναι ο Cliff Booth (Brad Pitt), στρατιωτικός γιατρός που εργάζεται ως κασκαντέρ στις κινηματογραφικές δουλειές του ηθοποιού Rick Dalton (Leonardo DiCaprio). Το δίδυμο είναι εμπνευσμένο από τον πιο καλοπληρωμένο κασκαντέρ της κινηματογραφικής ιστορίας, Hal Needham και τον χολιγουντιανό σταρ Burt Reynolds, τους οποίες ένωνε μία μακρόχρονη φιλία και συνεργασία.

Στο Once Upon a Time in Hollywood, ο Booth παρουσιάζεται από τον Pitt ως ένας σούπερ κουλ, αστείος τύπος, που κυκλοφορεί ημίγυμνος. Ο αληθινός Booth, ο Needham, που πέθανε στα 82 του τον Οκτώβριο του 2013, ήταν ακόμα πιο απίθανος: Είχε το attitude του MacGyver και τη γοητεία του Jonathan Goldsmith, είχε πάθος με την ταχύτητα, κρεμιόταν από ύψος 10 μέτρων, έπαιζε ξύλο το πρωί για χάρη κάποιου ρόλου και τη νύχτα μεθούσε με τον John Wayne.

Γύριζε επικίνδυνες σκηνές τύπου Fast and Furious στα 50s και 60s

Ο Hal Needham ξεκίνησε να δουλεύει κασκαντέρ τυχαία. Έβγαζε τα προς το ζην κλαδεύοντας δέντρα, πριν στρατολογηθεί στους αλεξιπτωτιστές. Όταν ολοκλήρωσε τη θητεία του, γνώρισε ένα βετεράνο αλεξιπτωτιστή που το όνειρό του ήταν μία καριέρα στο Χόλιγουντ. Εκείνος ήταν που του βρήκε την πρώτη του δουλειά ως κασκαντέρ. Κατευθείαν αντιλήφθηκε ότι το ΄χει. Ήταν πολύ καλός. Τα χρήματα ήταν επίσης πολύ καλά, ένα κίνητρο για να παραβλέψει τους 56 συνολικά τραυματισμούς που υπέστη κατά τη διάρκεια της καριέρας του.

Στην ταινία του 1970 "Το μεγάλο ανθρωπάκι", ο Needham ήταν εκείνος που πηδούσε από άλογο σε άλογο και όχι ο Dustin Hoffman, ενώ στην τηλεοπτική σειρά Have Gun, Will Travel πήδηξε από ένα βράχο 10 μέτρων στο δρόμο χωρίς να πάθει την παραμικρή γρατζουνιά. Σύντομα, ξεκίνησε να δοκιμάζει αυτά τα άλματα σε αυτοκίνητα και σε πλοία. Στο White Lightning (1973) "πέταξε" με αυτοκίνητο 24 μέτρα μακριά από τις όχθες μίας λίμνης σε κινούμενο σκάφος, ενώ στο "Τ' όνομά μου είναι Γκέιτορ" (1976) πραγματοποίησε άλμα 42 μέτρων με σκάφος σε βάλτο.

Φυσικό και επόμενο λοιπόν, όταν η βιομηχανία του Χόλιγουντ ξεκίνησε να αντικαθιστά σταδιακά τους κασκαντέρ με τη χρήση της τεχνολογίας και των οπτικών εφέ, να απογοητευτεί. Στα απομνημονεύματά του, Stuntman! My Car-Crashing, Plane-Jumping, Bone-Breaking, Death-Defying Hollywood Life, αναφέρει χαρακτηριστικά: "Σιχαίνομαι τα οπτικά εφέ! Πώς είναι δυνατόν ένας τύπος να κάνει άλμα σχεδόν 100 μέτρων και να προσγειώνεται στο νερό λες και είναι πούπουλο; Μα είναι σοβαρά πράγματα αυτά; Ποιος τα πιστεύει; Είναι κοροϊδία. Ακόμα και ως σκηνοθέτης, ποτέ δεν τα χρησιμοποίησα. Πάντα είχα τους κασκαντέρ μου. Το αληθινό δεν μπορεί να συγκριθεί με το ψέμα".

Η φιλία του με τον Burt Reynolds...

Ο Needham γνώρισε τον Reynolds στα γυρίσματα της γουέστερν τηλεοπτικής σειράς του NBC, Riverboat (1959-1961). Μιλώντας στο Variety, ντυμένος αλά Rick Dalton, ο Reynolds εξομολογήθηκε ότι ενώ είχε την αυτοπεποίθηση να γυρίσει ο ίδιος τις επικίνδυνες σκηνές, οι παραγωγοί προτίμησαν να το κάνει ο Needham: "Ήμουν ειρωνικός και κακότροπος. Δεν τον ήθελα στα πόδια μου. Του είπα "Κοίτα να δεις φίλε, μπορεί να είσαι ΤΟ ταλέντο στα ακροβατικά, αλλά εγώ το 'χω. Δεν είμαι σαν τους άλλους ηθοποιούς”. Ο Hal μου απάντησε χαμογελώντας: "Αν ήξερες πόσους συναδέλφους σου έχω σπάσει στο ξύλο επειδή μου είπαν κάτι τέτοιο, θα το έπαιρνες πίσω εδώ και τώρα. Αλλά δεν πειράζει, θέλω να σε δω να πετάς σαν πουλί στον αέρα”. Με εκνεύρισε ακόμα περισσότερο και έβαλα τα δυνατά μου για να γυρίσω όσο πιο τέλεια γινόταν τις επίμαχες σκηνές. Στο τέλος μου είπε ότι ήμουν πολύ καλός και με ρώτησε τι άλλο μπορώ να κάνω τόσο καλά. "Ότι μου διδάξεις”, του απάντησα και ξεκινήσαμε προπονήσεις στο σπίτι του".

Οι δυο τους παρέμειναν φίλοι για πολλά χρόνια, ενώ συγκατοίκησαν για ένα μικρό διάστημα.

... Αλλά και με τον John Wayne

Στα γυρίσματα της ταινίας "Οι αήττητοι" (1969), ο Wayne δεν ήξερε πώς να ρίξει μία ψεύτικη μπουνιά που να μοιάζει αληθινή. Ο Needham τον βοήθησε και όπως αναφέρει στα απομνημονεύματά του, το μετάνιωσε λίγα λεπτά αργότερα όταν του έκανε ένα κεφαλοκλείδωμα που παραλίγο να του προκαλέσει σοβαρή ζημιά.

Η οσκαρική στιγμή του

Αν και ο Needman ήταν αλύγιστος, δεν μπορούσε να είναι κασκαντέρ για πάντα. Το 1976 σκηνοθέτησε τον φίλο του, Burt στο Smokey and the Bandit (έγραψε επίσης το σενάριο).

Εργάστηκε για πολλά χρόνια ως σεναριογράφος και σκηνοθέτης με τα 90s να αποτελούν τη χρυσή εποχή του. Σε συνέντευξή του στους Los Angeles Times είχε δηλώσει εκείνη τη δεκαετία: "Ξέρω ότι δεν πρόκειται ποτέ να πάρω Όσκαρ, αλλά δεν με νοιάζει. Θα είμαι ένα πλούσιο καθίκι". Έκανε όμως λάθος. Έλαβε τιμητικό Όσκαρ για τις πολλές καινοτόμες ιδέες που εισήγαγε στον κόσμο των κασκαντέρ, τις "εφευρέσεις" του όπως ο ίδιος της αποκαλούσε, με τις οποίες συνέβαλε σημαντικά στην αληθοφάνεια των ριψοκίνδυνων σκηνών και στην ασφάλεια των ηθοποιών και των κασκαντέρ.

Κάποτε, είχε δηλώσει σχετικά με το τι χρειάζεται για να αγγίξεις την επιτυχία: "Λίγη φιλοδοξία, λίγα guts, μερικούς καλούς φίλους και πολύ τύχη. Α και γερό σκαρί".

Από: Esquire US

Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις

Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για πολιτικές εξελίξεις, συνεντεύξεις διασήμων, συμβουλές για αντρική μόδα και συνταγές για φαγητό και πότο στο esquire.com.gr