Και να θέλει να περάσει απαρατήρητος, είναι λιγουλάκι δύσκολο. Σπάνια αντέχει τόσο φλογερούς τύπους το Χόλιγουντ -απορούμε δηλαδή πώς δεν έφαγε πόρτα, ευτυχώς δε συνέβη- γιατί μεταξύ μας, δύσκολα διαχειρίζεσαι έναν Pedro Pascal με τόσο έντονη προσωπικότητα που ξεχωρίζει από χιλιόμετρα.
Αν εξαιρέσουμε μερικά "ολισθήματά" του σε επίσημες εμφανίσεις, στα φυσιολογικά του είναι ένας από εμάς και όσο cool θα θέλαμε να δείχνουμε αν ήμασταν κι εμείς σταρ παγκόσμιου βεληνεκούς. Και μεταξύ μας,
Ο Pedro Pascal δεν χρειάζεται red carpet για να συζητηθεί. Αρκεί μια βόλτα στον δρόμο με ένα t-shirt που λέει περισσότερα για τη μουσική του παιδεία απ’ όσα θα έλεγε μια συνέντευξη. Γιατί, ναι, τα μπλουζάκια του δεν είναι απλώς πανί και στάμπες – είναι μικρά κομμάτια ιστορίας της μουσικής.
Μη φανταστείς τα κλισέ των Metallica ή τη γλώσσα των Rolling Stones. Πρόσφατα ο φωτογραφικός φακός τον πέτυχε με στάμπα The Cure – Boys Don’t Cry, το τραγούδι που έγινε ύμνος για κάθε εναλλακτική ψυχή που μεγάλωσε με post-punk ρυθμούς και σκοτεινούς στίχους.
Είχε προηγηθεί άλλη λήψη του με Cypress Hill και ένα άλλο με Suicidal Tendencies ως μίνι φόρο τιμής στους '80s punkers που λάτρεψαν hardcore και thrash. Έχει φορέσει επίσης, ένα μπλουζάκι των The Strokes, της μπάντας που έδωσε νέα πνοή στο indie rock των 2000s, αλλά και εκείνο που έφτιαξαν οι Massive Attack με το μήνυμα της κατάπαυσης του πυρός στη Γάζα. Στο μεταξύ, τον έχει πάρει πρέφα και το Rough Trade, τον έκανε tag και εκείνος, απάντησε φορώντας το δικό τους logo.
Pedro εσύ σούπερ σταρ...
Υ.Γ.: Ο @PascalisPunk όπως είναι το username του στο instagram, γενικά αγαπάει τα t-shirts, ανεξαρτήτως μουσικής. Ιδού δύο ακόμα, το ένα εκ των οποίων περνά το δικό του μήνυμα υποστήριξης στην τρανς κοινότητα, στην οποία ανήκει και η δική του αδερφή.
Ακολούθησε το Esquire στο Facebook, το Twitter και το Instagram.