"Από τη μία, έχεις τους σπουδαίους Michael Jordan, Scottie Pippen και Phil Jackson. Από την άλλη, έχεις εμένα. Αν δεν υπήρχα λοιπόν στην ομάδα, οι Chicago Bulls θα κέρδιζαν το πρωτάθλημα; Δεν νομίζω. Αγαπώ τον Michael μέχρι θανάτου, τον Scottie και όλα τα παιδιά. Η αλήθεια όμως είναι ότι δεν μπορούν να κάνουν ό,τι κάνω". Τα λόγια αυτά του Dennis Rodman στο 3ο επεισόδιο του docuseries του Netflix, The Last Dance, αποκαλύπτουν μία μεγάλη αλήθεια για έναν από τους ίσως πιο υποτιμημένους παίκτες στην ιστορία του NBA: δεν αμφέβαλε ποτέ για τις δυνατότητές του αν και γνώριζε ότι δεν μπορούσαν να αγγίξουν εκείνες των Jordan και Pippen και δεν έχασε ποτέ την αυτοπεποίθησή του, αυτήν ακριβώς που τον κατέστησε έναν από τους σημαντικότερους κρίκους της πανίσχυρης αλυσίδας των Chicago Bulls στα 90s.
Εκτός όμως από μεγάλο μπασκετικό ταλέντο εκείνης της δεκαετίας, ο Rodman υπήρξε επίσης ένα από τα πιο αμφιλεγόμενα style icons. Βασικά ένα από τα πιο υποτιμημένα, λόγω των πάντα αντισυμβατικών ενδυματολογικών και στιλιστικών του επιλογών: έβαφε νύχια και μαλλιά, είχε γεμίσει σκουλαρίκια το πρόσωπό του, φορούσε παντελόνι πιζάμας και έβγαινε έξω, πειραματιζόταν με τους συνδυασμούς χρωμάτων, σχεδίων και υφασμάτων, δεν φοβόταν να υιοθετήσει γυναικεία στυλ ντυσίματος, ακόμα και να φορέσει νυφικό. Οι δημόσιες εμφανίσεις του θύμιζαν αναμφίβολα ροκ σταρ, σίγουρα όχι αθλητή του μπάσκετ.
Τι απαντούσε σε όσους τον κοιτούσαν με μισό μάτι; Πρώτον, ότι "Αν θέλω να φορέσω φόρεμα, θα φορέσω φόρεμα. Μπορείς να με αγαπήσεις ή να με μισήσεις γι' αυτό, δεν με ενοχλεί. Εγώ θα κρίνω όμως την αρρενωπότητά μου, κανείς άλλος" και δεύτερον, ότι "Αυτό που αδυνατούν να καταλάβουν κάποιοι είναι ότι με αγαπώ. Αγαπώ τον χαρακτήρα μου, αγαπώ το στυλ μου".