Προβοκατόρικος τόσο ο τίτλος του βιβλίου 101 ελληνικές ταινίες που πρέπει να πεθάνεις πριν τις δεις όσο και το γεγονός ότι η σχετική λίστα του Δημήτρη Κολιοδήμου βάζει στο ίδιο σακί Art House φιλμ που έχει εκθειάσει ο διεθνής Τύπος, mainstream παραγωγές και cult βιντεοταινίες. Προσωπικά, βέβαια, απόρησα με κάποιες τρανές απουσίες -όπως της Μέδουσας με την Ελένη Φιλίνη- και δεν συμφωνώ καθόλου με την οπτική υπό την οποία κρίνονται ταινίες που αγάπησα και σχεδόν με καθόρισαν, αλλά το βιβλίο, ως βιβλίο, είναι συναρπαστικά σπαρταριστό.
Τι είναι αυτό που τις ενώνει
Ο συνδετικός ιστός που διατρέχει όλες τις ταινίες της black list του Κολιοδήμου είναι το γεγονός ότι ανήκουν, χρονολογικά, στον νέο ελληνικό κινηματογράφο. Δηλαδή έχουν γυριστεί τα τελευταία 55 χρόνια, από το 1966 και μετά. Η πρόθεση του συγγραφέα; Να καταθέσει έναν κατάλογο με (ειλικρινείς) κριτικές για τις πιο κακές, τις πιο φρικτές, πάντα σύμφωνα με τον ίδιο, ταινίες αυτής της περιόδου που στην πλειονότητά τους τις εκθείασαν οι (άλλοι) κριτικοί κινηματογράφου, οδηγώντας το κοινό στις αίθουσες.
Σε όποιον αρέσουνε
Εδώ θέλω να καταθέσω περήφανα την 'αποψάρα' μου. Αρκετές από τις ταινίες που 'καταλογογραφούνται', εγώ ο ίδιος, που έχω κάνει επί χρόνια πολλά (χρόνια πολλά, χαρούμενη χρυσή Πρωτοχρονιά) πολιτιστικός συντάκτης αλλά ποτέ, τουλάχιστον μέχρι τώρα, δεν γνωρίζω το τι μου επιφυλάσσει το μέλλον, κριτικός κινηματογράφου, τις έχω βρει από ενδιαφέρουσες μέχρι υπέροχες. Για παράδειγμα, αφού είδα τον Αστακό του Γιώργου Λάνθιμου κυριολεκτικά 'ζούσα' μέσα στην ταινία για πολλές ημέρες.
Αλλά και άλλες ταινίες που ο Κολιοδήμος κρίνει με τη γερή του πένα ως φρικτές -όπως το για μένα ενδιαφέρον Το Αγόρι τρώει το φαγητό του πουλιού του Έκτορα Λυγίζου-, οι οποίες δεν ακολουθούν 'παραδοσιακό' φορμά για να κριθούν με 'παραδοσιακά' εργαλεία κριτικής κινηματογράφου, έχουν σκηνές που 'έγραψαν' μια για πάντα στη μνήμη μου, όπως εν προκειμένω εκείνη στην οποία το 'αγόρι' που υποδύεται ο Γιάννης Παπαδόπουλος αυνανίζεται και τρώει το σπέρμα του.
> Διάβασε ακόμα: 5 cult ταινίες για την επανάσταση του 1821
Ταινίες για να βάλεις στη λίστα σου
Ανάμεσα στις 101 (σαν τα σκυλιά της Δαλματίας) ταινίες που παρελαύνουν από τις 216 σελίδες του τόμου υπάρχουν και άλλες του weird wave που εμένα κάτι καλό μου έκαναν, όπως το Attenberg της Αθηνάς Ραχήλ Τσαγγάρη. Αλλά και κάποιες του 'καλού mainstream' -π.χ. οι Λουκουμάδες με μέλι της Όλγας Μαλέα και το Οξυγόνο των Μιχάλη Ρέππα και Θανάση Παπαθανασίου- που δεν τις θεώρησα καθόλου κακές όταν τις είδα.
Όσον αφορά την εκπροσώπηση του cult 'βιντεοσινεμά'; Το 'αριστούργημα της φρίκης' Το σουτιέν του μπαμπά μου του Βαγγέλη Μελισσινού, όταν το παρακολούθησα στο YouTube, μου έδωσε αφορμή για κοινωνιολογικές αναλύσεις και για να βγάλω συμπεράσματα για μία ολόκληρη εποχή. Κακό 'σινεμά', αλλά σε κάτι χρήσιμο.
Τις περισσότερες, βέβαια, από τις 101 ταινίες δεν τις έχω δει. Κάποιες άλλες τις αγνοώ. Το γεγονός, όμως, ότι κάποιος ασχολήθηκε με δαύτες, το ότι τις είδε πριν από μένα για μένα και, μάλιστα, μου προτείνει μέσα από τις σπαρταριστές και όλο δηλητήριο κριτικές του να περιμένω να πεθάνω για να τις δω, με τσιγκλάει για να τις βάλω στη λίστα μου. Και να τις δω. Πριν πεθάνω. Το ίδιο προτείνω και σε εσάς.
> Διάβασε ακόμα: Τα μυθικά ελληνικά καμάκια και η πραγματική τους ιστορία
Το βιβλίο του Δημήτρη Κολιοδήμου '101 ελληνικές ταινίες που πρέπει να πεθάνεις πριν τις δεις' κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Οξύ.