Φαντάσου ένα ντροπαλό, συνεσταλμένο παιδί που πάντα είχε πρόβλημα να εκφραστεί. Εκείνο το παιδί, αμέσως αισθανόταν ανακούφιση, όταν η μουσική έμπαινε στο πλάνο, ακόμα κι όταν επρόκειτο για τη σχολική χορωδία στην οποία συμμετείχε. Κάπως έτσι κατέληξε η Lusaint να κάνει μαθήματα πιάνου και φωνητικής· για εκείνη ήταν μία αποτελεσματική λύση να ανακαλύψει τον εαυτό της. Σήμερα, ακόμα δε μπορεί να πιστέψει πως κάποιοι την αναγνωρίζουν στον δρόμο ούτε πως κάποιοι άλλοι της στέλνουν μηνύματα για να της πουν πως η μουσική της τους έχει βοηθήσει σε συναισθηματικό επίπεδο. Με αυτόν τον τρόπο, η ίδια αντλεί τη δύναμη που χρειάζεται για να συνεχίσει, αλλά και την επιβεβαίωση πως κάνει καλά τη δουλειά της.
Εμείς από την άλλη, δεν είχαμε αμφιβολία, καθώς το single της Sweet Tooth, τελευταία είναι ένα από τα πιο αγαπημένα του ελληνικού ραδιοφώνου. H συγκυρία στο μεταξύ, για την αποκλειστική αυτή συνέντευξή της στο Esquire είναι τέλεια, καθώς τον επόμενο μήνα αναμένεται να κυκλοφορήσει το νέο της single ονόματι Sober.
>Πώς ήταν η Lucy Hopkins πριν γίνει Lusaint;
Τα τελευταία χρόνια ηχογραφούσα διάφορες διασκευές μεγάλων επιτυχιών. Συνεργαζόμουν με τον τωρινό μου παραγωγό και έναν φίλο του, οι οποίοι μου πρότειναν να αρχίσω να τις ανεβάζω στο Spotify για να δούμε πώς θα πάνε. Τότε, δούλευα παράλληλα part time σε ένα μαγαζί και ονειρευόμουν να γίνω τραγουδίστρια, αλλά δεν ήξερα ούτε προς τα πού να κατευθυνθώ ούτε από πού να ξεκινήσω. Σκέφτηκα πως αυτός ίσως είναι ο καλύτερος τρόπος, έχοντας τη βοήθειά του κιόλας. Σχετικά γρήγορα τα streams άρχισαν να αυξάνονται. Είχα ήδη βγάλει 3 διασκευές, όταν η 4η, το More Than Friends, έπαιξε στο βρετανικό Love Island και έγινε viral. Μετά από αυτό, ουσιαστικά μπήκα και επισήμως στη μουσική βιομηχανία, βρήκα τον μάνατζέρ μου και κατάφερα να βάλω μπρος τα δικά μου τραγούδια, κάτι που ήθελα πολύ καιρό, αλλά δεν έβρισκα το μονοπάτι για να το κάνω.
>Τι μουσική άκουγες τότε;
Oι επιρροές μου καταλαβαίνω πως αλλάζουν όσο μεγαλώνω. Πολλά όμως από αυτά που ακούω και τώρα, όπως Nina Simone, Ella Fitzgerald... Η Lianne La Havas επίσης είναι τεράστια έμπνευση για μένα, όπως και ο Michael Kiwanuka. Οι soul jazz φωνές ανέκαθεν είχαν τρομερή επίδραση πάνω μου και τώρα μου αρέσει πάρα πολύ που μπορώ να γράψω δική μου μουσική σε αυτό το ύφος, ώστε να με αντιπροσωπεύει στο 100%.
>Υπάρχει κάτι στο νερό του Μάντσεστερ που πίνετε οι κάτοικοι και βγαίνουν τόσοι καλλιτέχνες; The Smiths, Joy Division, Oasis, New Order και τόσοι άλλοι κατάγονται από εκεί. Συμβαίνει κάτι που δεν ξέρουμε; (γέλια)
(γέλια) Έχεις δίκιο, είναι πάρα πολλοί, και κυρίως αντρικά συγκροτήματα που είναι πολύ επιτυχημένα. Είναι απίθανο το πώς το Μάντσεστερ ξεχωρίζει στον χάρτη για τη μουσική του, οπότε ναι, μάλλον σίγουρα υπάρχει κάτι στο νερό εδώ. Πέρα από την πλάκα όμως, για εμένα είναι πολύ ξεχωριστό να είμαι εδώ και να βλέπω τη μουσική μου να "μεγαλώνει" ολοένα και περισσότερο ως γυναίκα καλλιτέχνης.
Ξέρω πως δε λέγεται πολύ συχνά, αλλά μπορεί να είναι πιο δύσκολο για εμάς τις γυναίκες και τουλάχιστον εδώ στο Μάντσεστερ, δεν είμαστε πολλές που να έχουμε κάνει το επόμενο βήμα, πόσω μάλλον να είναι κιόλας επιτυχημένο. Συνεπώς, όσο τέλειο και να είναι που υπάρχει αυτό το "κλίμα", τους θαυμάζω πραγματικά γιατί αντικειμενικά δεν είναι πολύ εύκολο να καταφέρεις να ξεχωρίσεις μουσικά. Όλοι όσοι ανέφερες ανήκουν στις επιρροές μου και η ικανότητά τους να γράφουν τέτοιες επιτυχίες είναι απίστευτη.
>Οι διασκευές είναι πλέον μονόδρομος για τους νέους καλλιτέχνες ώστε να μπορέσουν να αναδειχθούν;
Δεν ξέρω αν είναι μονόδρομος, είναι όμως σίγουρα ένας αποτελεσματικός τρόπος για να προωθήσεις τη φωνή σου στο διαδίκτυο. Τώρα κιόλας, με το TikTok και το Instagram και γενικά τα σόσιαλ μίντια, είναι πιο σημαντικό από ποτέ να βγεις κάπως προς τα έξω Βέβαια, από την άλλη, η ηχογράφησή τους δεν είναι καθόλου εύκολη. Νομίζω πάντως, πως ο καλύτερος τρόπος για να αντιμετωπίσεις την επιθυμία να γίνεις τραγουδιστής, είναι να είσαι ο αυθεντικός εαυτός σου. Αν προσπαθήσεις να σε "πουλήσεις" διαφορετικά από ό,τι είσαι στην πραγματικότητα, δε θα "ακουμπήσεις" κανέναν, γιατί η ενέργειά σου περνάει μέσω των κοινωνικών δικτύων, όπως και να έχει.
>Το βλέπω να συμβαίνει, αλλά ακόμα αναρωτιέμαι: Είναι τόσο βοηθητικό πια το TikTok;
Νομίζω πως δεν είναι τόσο εύκολο γενικά το TikTok, αν και υπάρχουν πολλά success stories αναφορικά με τραγουδιστές. Απλώς δεν είμαι τόσο σίγουρη για τη διάρκεια της επιτυχίας τους. Συνήθως προκύπτει ένα viral βίντεο, υπογράφουν με μία δισκογραφική εταιρεία ή έχουν επιτυχία από μόνοι τους και αυτό γρήγορα τελειώνει. Έχω ακούσει πολλές τέτοιες στενάχωρες ιστορίες, σπάνια ένας καλλιτέχνης κατορθώνει να ξεπεράσει αυτό που μόλις σου περιέγραψα.
>Είναι κάπως παραπλανητικό δηλαδή.
Ναι και άλλωστε, αν έχεις πάθος με τη μουσική και θες να βγει η φωνή σου προς τα έξω, πρέπει λίγο να σκέφτεσαι έξω από το κουτί. Είναι πολύ καλή πλατφόρμα προώθησης και δε χρειάζεται κανείς να το σκέφτεται τόσο, ας το κυνηγήσει. Αν το κάνει όμως, απλά και μόνο για να επιτύχει, δε νομίζω πως με αυτόν τον τρόπο θα μπορέσει πράγματι να πάει μπροστά γιατί είναι σα να λες ψέματα στον εαυτό σου για το τι πραγματικά θέλεις που πιθανότατα να είναι αυτή η προσωρινή αναγνωρισιμότητα.
Δεν είναι κακό αυτό, μη με παρεξηγήσεις· το TikTok πάντα θα είναι τρομερή βοήθεια για τον οποιονδήποτε, ενδεχομένως στη μουσική να βοηθάει ακόμα περισσότερο. Ξέρω πως κι εγώ θα έπρεπε να το χρησιμοποιώ πιο συστηματικά, απλώς ανέκαθεν η βασική μου πλατφόρμα ήταν το YouTube και εκεί επικοινωνώ πιο πολύ με το κοινό, όπως και στο Facebook. Το θέμα είναι να βρεις τη φόρμουλα που λειτουργεί για σένα.
>Δεν ξέρω για σένα, εγώ μερικές φορές αισθάνομαι πολύ μεγάλη για το TikTok.
(γέλια) Ναι, είναι μία από εκείνες τις πλατφόρμες με τις οποίες ασχολούνται πολλές ηλικίες, αλλά ειδικά στον τομέα της μουσικής, υπάρχουν πολύ νέα σε ηλικία πρόσωπα που προσπαθούν να κάνουν κάτι, με αποτέλεσμα να υπάρχει τεράστιος κορεσμός. Για μένα, δεν έχει αποδειχθεί, τόσο χρήσιμο εργαλείο, αλλά συνεχίζει να μου αρέσει.
>Το ψευδώνυμο Lusaint πώς σου ήρθε; Σίγουρα, χρειάζεται πολλή αυτοπεποίθηση ώστε να αυτοπροσδιορίζεσαι ως αγία. (γέλια)
(γέλια) Αυτή είναι μία πολύ καλή ερώτηση! Η αλήθεια είναι πως δεν έχω καμία καταπληκτική ιστορία να σου πω για αυτό. Ήμουν πάνω στη μετάβαση μου από το πώς ήμουν στο πώς ήθελα να δείχνω ως καλλιτέχνης, μιλούσα με τους φίλους μου και ήξερα πως για κάποιο λόγο -ακόμα κι αν σίγουρα δεν είμαι αγία- υπήρχε κάτι σε σχέση με τη λέξη saint που ήθελα κάπως να τη συνδέσω με το όνομά μου καθώς δεν ήθελα να παρουσιάζομαι ως Lucy. Οπότε σε κάποια στιγμή, ένας φίλος μου, έβαλε το Lu μπροστά και μου φάνηκε πολύ καλή ιδέα. Βασικά μου χάρισε μία εντελώς καινούργια ταυτότητα και πορεύομαι έκτοτε με αυτό.
>Οπότε, saint ή sinner σε σχέση με τη μουσική;
Αγία, πάντα αγία! (γέλια)
>Αλήθεια, σου έχει αφιερώσει ποτέ κανείς το Lucy In The Sky With Diamonds των Beatles;
Είναι ένα σπουδαίο τραγούδι και όντως έχει συμβεί μία φορά πριν από άπειρα χρόνια. Ήμουν παιδί και ήμασταν σε ένα γάμο αν θυμάμαι καλά. Πρέπει να ήταν ο πατέρας μου, ζήτησε από τον dj να το παίξει και μετά με πήρε από το χέρι να χορέψουμε. Ήταν μία πολύ ιδιαίτερη στιγμή.
To ψευδώνυμο Lusaint και τα τραγούδια ως έκφραση
>Υπάρχει κάποια αντίστοιχη ιστορία πίσω από το single Sweet Tooth που ακούγεται συνέχεια στο ελληνικό ραδιόφωνο;
Εκείνη την μέρα, πήγα στο στούντιο και δεν ήθελα να γράψω κάτι "βαρύ". Ξεκίνησα να το γράφω με το σκεπτικό πόσο "γλυκατζού" είμαι, γιατί όντως μου αρέσουν υπερβολικά πολύ τα γλυκά. Όταν λοιπόν άρχισα να συνθέτω τη μουσική, σχεδόν αμέσως μου ήρθαν οι στίχοι, λες και προϋπήρχαν στο υποσυνείδητό μου και αυτόματα παρέπεμπαν σε ένα πιο "σκοτεινό" νοήμα: το να μην θες να είσαι πια σε σχέση με έναν άνθρωπο, αλλά να σου λείπει και να μην αντέχεις να είσαι μακριά του.
Όταν το γράφαμε με τον Cameron (συνεργάτης και παραγωγός) και το συζητούσαμε, καταλάβαμε πως και οι δύο μπορούσαμε να ταυτιστούμε με αυτό, άρα ήταν πιθανό το ίδιο να νιώσει πολύς κόσμος σε κάποια στιγμή στη ζωή του. Ξεκίνησε δηλαδή αλλιώς, με τους στίχους να με οδηγούν αλλού. Συνειδητοποιώ παρεμπιπτόντως, ότι τις μέρες που είμαι πιο ευαίσθητη συναισθηματικά και δε θέλω να προβληματιστώ βγάζω καλύτερο αποτέλεσμα.
>Γενικά τα τραγούδια σου είναι απόρροια προσωπικών σου εμπειριών;
Και ναι και όχι. Το βρίσκω ευκολότερο να γράφω για άλλους ανθρώπους, από ό,τι για μένα, οπότε πολλές από τις ιστορίες που δημιουργώ έχουν να κάνουν με πράγματα που μπορεί να περνάει κάποιος φίλος ή γνωστός. Μου βγαίνει πιο εύκολα, αλλά διανύω την περίοδο που κάπως το ξεπερνάω και θέλω να μπω στη διαδικασία να αντιμετωπίσω το γιατί δε νιώθω άνετα να μιλήσω για τις δικές μου παρελθοντικές εμπειρίες.
>Ίσως γιατί νιώθεις ότι μοιράζεσαι περισσότερα από όσα μπορείς ως άνθρωπος.
Ναι, αυτό. Και μετά όταν με ρωτάνε αν είναι δικές μου εμπειρίες, ντρέπομαι και λέω, δε θέλω να ξέρουν για αυτό όσοι ακούν το τάδε κομμάτι. Η πλάκα είναι πως έχω ανάγκη να μοιραστώ πράγματα και γι᾽αυτό και προσπαθώ να το αφήσω αυτό πίσω μου, νομίζω ότι είμαι σε καλό δρόμο! (γέλια)
>Κατά την ταπεινή μου άποψη πάντως, πιστεύω πως τέτοιοι στίχοι όντως κάνουν τη διαφορά, γιατί τα περισσότερα τραγούδια στα δικά μου αυτιά ακούγονται κάπως ανούσια, όπως επίσης δε μπορείς εύκολα να τα τραγουδήσεις. Αυτό το έχει το Sweet Tooth.
Μου αρέσει πάρα πολύ που το ακούω να τραγουδιέται- μου το έχουν ξαναπεί αυτό που λες και είναι τέλειο που συμβαίνει. Ξέρεις όταν γράφω μουσική, έχω στο πίσω μέρος του μυαλού μου ότι θέλω να φτιάξω έναν διαχρονικό δίσκο, κάτι με το οποίο θα μπορεί ο κόσμος να συνδεθεί.
>Υπάρχει κάποιο συγκεκριμένο μήνυμα που θα ήθελες να περάσεις μέσω της μουσικής σου;
Όταν κυκλοφόρησα φέτος το EP, το ονόμασα Self Sabotage γιατί πολλά από τα τραγούδια περιγράφουν το πώς μπορείς να αυτοσαμποταριστείς με κάθε πιθανό τρόπο. Στιχουργικά δηλαδή, η έννοια αυτή είναι ο κοινός σύνδεσμος μεταξύ των τραγουδιών. Έχω σκοπό να κάνω και κάποιες ακουστικές εκδοχές των εν λόγω κομματιών που αφενός θα δείξουν πώς ήταν στην αρχική τους μορφή προτού ηχογραφηθούν αφετέρου θα αναδείξουν τον συναισθηματισμό τους. Εύχομαι πραγματικά να μπορεί ο κόσμος να συνδεθεί μαζί τους και να μην αισθάνεται πως είναι μόνος σε μία οποιουδήποτε είδους κακή σχέση.
>Προτιμάς τις μπαλάντες;
Τις λατρεύω τις μπαλάντες και προτού ηχογραφήσουμε αυτό το LP, πρέπει να είχα γράψει σχεδόν 100. Τις έχω κρατήσει στο συρτάρι μου, σε κάποια στιγμή θέλω να βγουν. Ωστόσο, όσο κι αν τις αγαπάω και όσο κι αν μου αρέσει να τις ερμηνεύω, ο ήχος που έχω τώρα είναι σίγουρα αυτός που είναι πιο οικείος σε μένα, με κάνει να αισθάνομαι πιο άνετα και γράφω πιο εύκολα.
>Ας πούμε ότι μπορείς να ζήσεις μία ζωή ακριβώς όπως τη θες, την Dream Life σου όπως το ομώνυμο τραγούδι σου. Πώς θα ήταν;
Κοίτα, το πρότζεκτ που δουλεύω τα τελευταία δύο χρόνια, υπήρξε σημείο καμπής στην πορεία μου, γιατί νομίζω πως προτού κυκλοφορήσω τη μουσική μου κάπως είχα χάσει την ταυτότητά μου. Από όταν μπόρεσα να βγάλω τα τραγούδια μου προς τα έξω, όλο αυτό μου έδωσε σκοπό και κίνητρο, με έκανε πολύ πιο χαρούμενη - πέρα από τα άγχη που μου πρόσθεσε. Εδώ, και όπως είμαι τώρα, αισθάνομαι πολύ ευγνώμων που ο κόσμος ακούει τη μουσική μου, η επιτυχία αυτή ήρθε σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα και σχεδόν συγκινούμαι που στα λέω αυτά. Ίσως επειδή διένυσα πολύ δρόμο μέχρι να βρω ποια ήθελα να είμαι. Συνεπώς, αν συνεχιστεί αυτό και τα επόμενα χρόνια, για μένα θα ήταν το ιδανικό. Ήδη νιώθω πολύ τυχερή.
Βρες το Sweet Tooth σε όλες τις ψηφιακές πλατφόρμες:
*Το Sweet Tooth της Lusaint κυκλοφορεί από την The Hubsters & την Heavenly Fire
Ακολούθησε το Esquire σε Facebook, Instagram και Twitter.