Οι Khruangbin είναι υποψήφιοι για Grammy καλύτερου νέου καλλιτέχνη. Αυτό είναι ένα απόλυτα ανορθόδοξο ξεκίνημα για ένα κείμενο που επιχειρεί μέσα στις επόμενες γραμμές να κάνει έναν υποκειμενικό μουσικό απολογισμό για τα καλύτερα albums του 2024, αλλά κάποιος έπρεπε να επισημάνει το ανορθόδοξο. Τι δουλειά έχει σε αυτή την κατηγορία ένα συγκρότημα που στην εναλλακτική μουσική δίνει τα διαπιστευτήριά του από το 2015;
Το διαπίστωσα τσεκάροντας τις υποψηφιότητες της Chappell Roan, η οποία με το Good Luck Babe! (single και album) α λα Cloudbusting της Kate Bush κάνει καριέρα στο TikTok και, παραδόξως, δεν πρόκειται για νέο γεγονός· οι Green Day, που έρχονται αυτό το καλοκαίρι στο Ejekt Festival, υπήρξαν, π.χ., διεκδικητές τo 1995 με χρονοκαθυστέρηση 5 χρόνων από την κυκλοφορία του πρώτου τους δίσκου.
Γενικά, ο κανόνας λέει πως υποψήφιος μπορεί να είναι οποιοσδήποτε καλλιτέχνης έχει βγάλει τουλάχιστον 5 singles, υπάρχει δηλαδή κατώτατο, αλλά όχι ανώτατο όριο. Για να πάμε παρακάτω πάντως, φέτος στην εν λόγω κατηγορία κανείς από τους φιναλίστ δεν έκανε το ντεμπούτο του το 2024 και το αφήνω εδώ ως τροφή για σκέψη.
Ο Teddy Swims, οι διαχρονικοί Cure και οι Fontaines D.C. της σύγχρονης rock
Ένας εκ των προαναφερθέντων υποψηφίων είναι και ο Teddy Swims. Ευτυχώς, να λέμε, που δεν τον κέρδισε το αμερικανικό ποδόσφαιρο και μας χάρισε μερικά από τα ωραιότερα pop τραγούδια των τελευταίων ετών, από εκείνα που τραγουδιούνται και που αγαπούν όλα τα ραδιόφωνα ανεξαιρέτως. Ξεκίνησε δυναμικά για κάποιους με το Lose Control –παντελώς αδιάφορα κατ' εμέ– και ύστερα από αυτό, ό,τι κι αν κυκλοφόρησε μέσα από τα albums I've Tried Everything But Therapy (που χωρίζονται σε μισά parts και αναμένουμε το 2ο εντός του 2025), είναι επιτυχίες προτού καλά-καλά ακουστούν.
Εσκεμμένα το τονίζουμε, καθώς κάποιοι κυνηγούν το ένα και μοναδικό hit με το τουφέκι. Ο Teddy λοιπόν, πέρα από τυπάρα που μετέτρεψε "τα ψυχολογικά του" σε νότες, μαζί με τον Jack Savoretti είναι ό,τι καλύτερο έχει να επιδείξει η pop μουσική σε άντρα καλλιτέχνη την τελευταία δεκαετία. Για να σε προλάβω, ο Weeknd παίζει μπάλα σε άλλο γήπεδο.
Για κάποιους, εν τω μεταξύ, η Billie Eilish την έχασε, με την κυκλοφορία του Hit Me Hard And Strong, για πολλούς άλλους όμως –στους οποίους συγκαταλέγομαι– δημιούργησε την πιο ολοκληρωμένη της δουλειά, με αρχή, μέση και τέλος, που ακούγεται track by track "μονορούφι". Το δε Birds of A Feather θυμίζει πολύ PM Dawn και αυτό μόνο καλά μπορούσε να πάει.
Πιστός σε αυτό που ξέρει να κάνει καλύτερα –να γράφει τραγουδάρες και να κάνει σόου όποτε και όσο γουστάρει–, ο Lenny Kravitz μάς "γλέντησε" κανονικά με το Blue Electric Light του. Ο Benjamin Button της δισκογραφίας, που μας έκανε να παραμιλάμε με τη συναυλία του τον Αύγουστο στο ΟΑΚΑ, ζει στο δικό του ζεν, αλλά deep-soul rock, σύμπαν και αυτό βγήκε στα τραγούδια του, όπως και στην αποκλειστική συνέντευξη που μας παραχώρησε μέσα στη χρονιά. Επιπρόσθετα, με τη συνεργασία του με την Peggy Gou στο single I Believe in Love Again, αποδεικνύει ότι το ραντάρ του λειτουργεί άψογα όταν πρόκειται για νέους καλλιτέχνες που του "πάνε".
Η Gou, παρεμπιπτόντως, πλέον κατέχει μεταπτυχιακό στο πάντρεμα των '90s ακουσμάτων με τη σύγχρονη dance, απόρροια του οποίου είναι και η αξιοσημείωτη επιτυχία της ίδιας και του ντεμπούτου της album I Hear You. Μιλώντας για χορευτική μουσική, μετά τη Romy, είχε σειρά ο Jamie XX για να λάμψει. Και το έκανε με το επικό In Waves του. Ωραίος και ο Four Tet με το Three του.
Αλλάζοντας ρεπερτόριο, σε είχαμε προειδοποιήσει πέρυσι για τη δισκογραφική επιστροφή των Cure, όπερ και εγένετο με το Songs Of A Lost World – ένα εύθραυστο αριστούργημα που άξιζε κάθε μα κάθε αναμονή. Τεράστιε Robert, υποκλινόμαστε.
Ανυπομονούμε επίσης για το live των Fontaines D.C. το ερχόμενο καλοκαίρι στο Release, γιατί θα έχουν στις αποσκευές τους το Romance, ως απάντηση αυτών που λένε ότι η rock πνέει τα λοίσθια.
Το Starburster είναι όνομα και πράγμα, ενώ το Bug "έντυσε" την ταινία Bird με τον Franz Rogowski, για την οποία μας στην παρακάτω συνέντευξη.
Αν θέλω να είμαι δίκαιη, από αυτό εδώ το κείμενο δεν μπορεί να λείπει η Charlie XCX με το Brat της, που έγινε πράσινο trend μεγατόνων και λέξη της χρονιάς σύμφωνα με το λεξικό Collins. Αν και αντιλαμβάνομαι το hype, η μουσική της δεν μου λέει κάτι. Βέβαια, τα Grammys, προσεχώς, μάλλον θα διαφωνήσουν. Χίλιες φορές προτιμώ να λιώσω το Orquídeas της Kali Uchis, που ευωδιάζει καλοκαίρι από χιλιόμετρα.
Τέλος, στην εκπνοή του χρόνου, ο Kendrick Lamar με το GNX του έκλεψε τη δόξα πολλών – ό,τι έκανε και στην εγχώρια αγορά δηλαδή ο ΛΕΞ με το Γ.Τ.Κ. Οι δυο τους έχουν ένα κοινό: τους παραδέχονται όλοι και γίνονται viral σε δευτερόλεπτα. Απλώς ο ΛΕΞ γράφει καλύτερους στίχους.
Τα πολυαναμενόμενα albums του 2025
Μέχρι να "κλείσει" το 2024, αναμένουμε τα Rome (live album) και The Night των National και Saint Etienne αντίστοιχα (14/12), τη στιγμή που για το 2025 έχουμε σημειώσει τις εξής σίγουρες ημερομηνίες:
10/1
Franz Ferdinand – The Human Fear
Ringo Starr – Look Up
24/1
Eric Clapton – Meanwhile
FKA twigs – Eusexua
Mogwai – The Bad Fire
Teddy Swims – I’ve Tried Everything But Therapy (Part 2)
The Veils – Asphodels
31/1
Maribou State – Hallucinating Love
Manic Street Preachers – Critical Thinking
7/2
Dream Theater – Parasomnia
George Porter Jr. & Runnin’ Pardners – Porter’s Pocket
Sharon Van Etten & The Attachment Theory – Sharon Van Etten & The Attachment Theory
14/2
BLOND:ISH – Never Walk Alone
Doves – Constellations For The Lonely
21/2
Tate McRae – So Close To What
The Wombats – Oh! The Ocean
25/2
Lady Gaga – LG7
28/2
Banks – Off With Her Head
Mdou Moctar – Tears of Injustice
Panda Bear – Sinister Grift
The Ting Tings – Home
14/3
Ozzy Osbourne – See You on the Other Side V2.0
28/3
The Darkness – Dreams on Toast
21/5
Lana Del Rey – The Right Person Will Stay
Ακολούθησε το Esquire στο Facebook, το Twitter και το Instagram.