Αυτό είναι το χειρότερο τραγούδι των Pink Floyd-σύμφωνα με τους fans

Αφού αποχώρησε ο Syd Barrett από τους Pink Floyd, το συγκρότημα βρέθηκε σε μια φάση χωρίς σαφή κατεύθυνση. Ξεκίνησαν τότε μια σειρά από πειραματικά jam sessions, τα οποία αποδείχθηκαν καθοριστικά για τη μετάβασή τους από το ψυχεδελικό στο προοδευτικό ροκ, και τελικά στην ηχογράφηση του The Dark Side of the Moon (1973).

Για αυτόν τον λόγο, το Meddle, που κυκλοφόρησε το φθινόπωρο του 1971, θεωρείται ως ένα από τα πιο σημαντικά άλμπουμ στη δισκογραφία του συγκροτήματος. Περιλαμβάνει τόσο ένα από τα καλύτερα τραγούδια τους, όσο και –κατά πολλούς φαν– το χειρότερο.

Το πιο αγαπημένο τραγούδι των φαν των Pink Floyd

Η δεύτερη πλευρά του δίσκου καταλαμβάνεται εξ ολοκλήρου από το Echoes, μια σύνθεση διάρκειας άνω των 23 λεπτών, που αποτελεί την ουσία και τον πυρήνα του άλμπουμ. Ξεκινά από έναν και μόνο ήχο πιάνου, περασμένο από Leslie ενισχυτή, και σταδιακά μετατρέπεται σε ένα ηχητικό ταξίδι γεμάτο λυρισμό, ψυχεδέλεια, αυτοσχεδιασμό και ατμοσφαιρικό ροκ. Το Echoes θεωρείται ως το πρόβα τζενεράλε για τις πιο περίπλοκες δημιουργίες των επόμενων δίσκων και παραμένει ένα από τα πιο αγαπημένα τραγούδια των θαυμαστών.

Το λιγότερο αγαπητό τραγούδι, σύμφωνα με τους φαν

Σε αντίθεση με το Echoes, το Seamus είναι ένα μπλουζ τραγούδι με χιουμοριστικό χαρακτήρα, που μοιάζει σχεδόν σατιρικό και εκτός ύφους. Συνήθως θεωρείται ως ένα "γέμισμα" χωρίς ιδιαίτερο βάθος, το οποίο δεν ταιριάζει με την υπόλοιπη ποιότητα του άλμπουμ. Όπως γράφει και το Classic Rock Review: "Το τραγούδι αυτό θεωρείται από πολλούς φανατικούς ως το χειρότερο κομμάτι των Pink Floyd". Περιλαμβάνει τα ουρλιαχτά του σκύλου του Steve Marriott, που μοιάζει να συμμετέχει στο τραγούδι σαν να είναι μέλος της μπάντας.

Το άλμπουμ ξεκινά με το One of These Days, ένα έντονο κομμάτι, δομημένο σε διπλή μπασογραμμή (από Waters και Gilmour) και ένα κλιμακωτό ρυθμό που κορυφώνεται με μια αλλοιωμένη φωνή να λέει: "One of these days I’m going to cut you into little pieces". Είναι το μόνο σημείο με φωνητικά στο τραγούδι, αλλά είναι πολύ χαρακτηριστικό.

Ακολουθεί το A Pillow of Winds, ένα απαλό, ονειρικό κομμάτι με folk επιρροές και ήρεμη, οικεία ατμόσφαιρα. Ο τόνος αλλάζει και πάλι με το Fearless, που συνδυάζει ένα υπνωτικό ριφ με ένα αναπάντεχο φινάλε: τις ηχογραφήσεις του πλήθους της Liverpool FC να τραγουδά το "You’ll Never Walk Alone".

Η πρώτη πλευρά του δίσκου κλείνει με δύο ιδιόρρυθμα τραγούδια. Το San Tropez είναι μια ανάλαφρη, σχεδόν σατιρική jazz σύνθεση του Waters. Το δεύτερο είναι το προαναφερθέν Seamus.

Ακολούθησε το Esquire στο Facebook, το Twitter και το Instagram.