H 19η Μαΐου του 1980, η μέρα που ξημέρωσε μετά την αυτοκτονία του τραγουδιστή των Joy Division ήταν τραγική για πολύ κόσμο. Ανάμεσά τους και τρεις μουσικοί από το Μάντσεστερ, η μπάντα του εκλιπόντος. Πώς συνεχίζεις τη ζωή σου μετά τον θάνατο του φίλου και συνεργάτη και -κυρίως- πώς συνεχίζεις την καριέρα σου μετά τους Joy Division; Υπάρχει ζωή μετά τον θάνατο του Ian Curtis; Ας μην κρυβόμαστε πρόκειται για την μπάντα που μεταμόρφωσε το punk. Το συγκρότημα που γύρισε σελίδα στη rock. Το γκρουπ που, τελικά, άλλαξε την πορεία της σύγχρονης μουσικής.
Οι New Order έζησαν κάπου ανάμεσα στην death disco, τη μελαγχολική pop και τους ηλεκτρονικούς ήχους
Κι όμως ο κιθαρίστας Bernard Sumner, ο μπασίστας Peter Hook, ο ντράμερ Stephen Morris με την προσθήκη της Gillian Gilbert (τότε κοπέλας του τελευταίου) σε κιθάρες και keyboards δεν το έβαλαν κάτω. Συνέχισαν να παίζουν μουσική, μετονομάστηκαν σε New Order και κατάφεραν να χαράξουν τη δική τους μοναδική πορεία στον χώρο και τον χρόνο. Χτες ανακοινώθηκε ότι στις 16 Ιουνίου του 2019, στα πλαίσια του Release Festival, θα έρθουν στην Αθήνα για να ερμηνεύσουν τους pop ύμνους που έγιναν σύνθημα στα χείλη χιλιάδων οπαδών μέσα από τις δεκαετίες. Ευκαιρία, με άλλα λόγια, για μία σύντομη αναδρομή.
Τα πρώτα χρόνια
Ο Martin Hannett, ο ιδιοφυής παραγωγός πίσω από τον ήχο των Joy Division, συνέχισε να είναι δίπλα στην μπάντα. Μάλιστα στις γνωστές σκιές που τους ακολουθούσαν πάντα, αναφορικά με πιθανή σύνδεση με νεοφασιστικές αντιλήψεις, τα μέλη τους ήταν πάντοτε αντίθετα σε όποιον τέτοιο ισχυρισμό· το New Order ήταν απλά δύο λέξεις που είδαν σε ένα άρθρο της Guardian, έλεγαν. O Hannett πάλι ήταν εκείνος που τους βοήθησε να βρουν ξανά τον βηματισμό τους.
Όμως οι μήνες μετά τον θάνατο του Curtis έμοιαζαν βουτηγμένοι στο σκοτάδι και την θλίψη - σαν αυτή να ήταν η τελευταία κληρονομιά του αποθανόντος. Τις ώρες που ο Morris πειραματιζόταν με τον προγραμματισμό των ντραμς, το γκρουπ άκουγε italo disco σε μία προσπάθεια να ανεβάσει λίγο τη διάθεσή του. Κάτι που ίσως περιγράφεται στους παρακάτω πολύ γνωστούς στίχους από την επιτυχία του 1987, True Faith: "I used to think that the day would never come, that my life would depend on the morning sun".
Η τριβή με την ηλεκτρονική μουσική δεν άργησε να δείξει τα σημάδια της. Οι επιρροές από τους Kraftwerk μέχρι τον Giorgio Moroder ήταν παραπάνω από εμφανείς. Το βλέμμα τους έμοιαζε στραμμένο προς αυτήν την κατεύθυνση, όχι μόνο όσον αφορά τη μουσική αλλά γενικά τη ζωή τους. Εξάλλου, δεν είναι τυχαίο ότι έσπρωξαν λεφτά για το άνοιγμα του θρυλικού Hacienda το 1982. Ένα club που εκτός από το place to be, είναι αποδεδειγμένο ότι λειτούργησε σαν ένα εκκολαπτήριο για μία ολόκληρη μουσική σκηνή· αυτήν του Madchester. Για τις σχετικές περιπέτειες μπορεί κανείς να δει το 24 Hours Party People (2002) που περιγράφει με τον πλέον ανάγλυφο τρόπο τη δημιουργική τρέλα και παράνοια που επικρατούσε εκείνη την εποχή.
Στην κορυφή των pop charts
Στο Power, Corruption and Lies (1983) έκοψαν τον ομφάλιο λώρο με το επιβλητικό "εγώ" του Ian Curtis, με την πρώτη τους περίοδο ως μουσικοί τελικά. Μιλάμε για τρομερή αλλαγή. Κάτι, βέβαια, που πολλοί ακροατές (συμπεριλαμβανομένου του γράφοντος) δεν τους συγχώρησαν ποτέ. Όμως, κακά τα ψέματα, όπως έλεγαν και οι Who: Music must change. Μάλιστα ένα single, που για μεγάλη απογοήτευση των οπαδών δεν βρέθηκε στον δίσκο, έμελλε να γίνει το πιο ευπώλητο single ανεξάρτητης εταιρείας όλων των εποχών για τη Μεγάλη Βρετανία. Το όνομά του; Blue Monday ή αλλιώς το κομμάτι που ακόμη και ο πιο αμύητος ακροατής έχει χορέψει κάποια στιγμή σε κάποιο φοιτητικό πάρτι σε κατάσταση άγριας μέθης.
Κατάφεραν να είναι αυτόφωτοι μετά τον θάνατο ενός από τα πιο λαμπερά μυαλά της σύγχρονης μουσικής
Οι New Order έζησαν την καλλιτεχνική τους ζωή κάπου ανάμεσα στην death disco, τη μελαγχολική pop και τους ηλεκτρονικούς ήχους. Το νέο στοιχείο που έβαλαν στη μουσική τους κι έκανε το κοινό αντί να αναστοχάζεται κρατώντας μία μπύρα στο χέρι, να κουνά ρυθμικά το κορμί του στον νέο χορευτικό ήχο. Στο Low Life (1985) τα δύο πρόσωπα των New Order συνυπάρχουν, στο Brotherhood (1986) το καθένα έχει τον δικό του χώρο, στο Technique (1989) έχουν πια περάσει στην άλλη άκρη: τα beats της Ίμπιζας έχουν ταξιδέψει από τις Βαλεαρίδες νήσους στην ψυχή του γκρουπ. Το Hacienda τους μεταμόρφωσε με τα χρόνια για τα καλά.
Το 1993 τα έσπασαν για λίγο, για να ξαναβρεθούν το 2001 και να συνεχίσουν μέχρι σήμερα. Πιο πριν, έγραφαν το World in Motion, το επίσημο τραγούδι της Εθνικής Αγγλίας για το Μουντιάλ του 1990 - μία απόδειξη ότι εκτός από μία δημοφιλής μπάντα είχαν μετατραπεί και σε έναν κατοχυρωμένο μουσικό θεσμό. Το πιο σημαντικό όμως επίτευγμα των τριών μουσικών από το Μάντσεστερ; Ότι κατάφεραν να είναι αυτόφωτοι μετά τον θάνατο ενός από τα πιο λαμπερά (μες στο σκοτάδι του) μυαλά της σύγχρονης μουσικής, του τεράστιου Ian Curtis.
Διανύοντας μία καριέρα γεμάτη μεγάλες επιτυχίες αν και η πορεία τους ακροβατούσε πολύ συχνά με την καταστροφή. Γιατί όπως είχε πει κι ο Peter Hook κάποτε: "Αν είναι να σπαταλήσεις μία ευκαιρία, υπάρχουν κάποια πράγματα που πρέπει να θυμάσαι: Κάντο με στυλ. Κάντο δημόσια. Και, πάνω από όλα, κάντο στο Μάντσεστερ".