Το κίτρινο τρόλεϊ όπου γυρίστηκαν τα "Φτηνά Tσιγάρα" (2000) είναι σταθμευμένο πλάι στο κανάλι του Κέντρου Πολιτισμού - Ίδρυμα "Σταύρος Νιάρχος", ενώ από πίσω του τα σιντριβάνια, σε νέον αποχρώσεις, γιορτάζουν χορευτικά τη συμπλήρωση 5 χρόνων από την απόδοση του Κέντρου στην ελληνική κοινωνία. Η γιορτινή ατμόσφαιρα συνεχίζεται και μετά την έξοδό μας από την Εναλλακτική Σκηνή της Λυρικής, όταν βλέπουμε σύσσωμο το cast των "Φτηνών τσιγάρων" να τραγουδάει την "Τζούρα" μέσα στο τρόλεϊ με τον αριθμό 9, γυρίζοντας ένα σύντομο σποτάκι για τα social· φορώντας ακόμα τα κοστούμια και ποτισμένοι με το high μιας επιτυχημένης βραδιάς, διασκεδάζουν με το τραγούδι σήμα κατατεθέν του μιούζικαλ, το οποίο συνεχίζουμε να τραγουδάμε όσο κατευθυνόμαστε προς το κέντρο για το πρώτο ποτό μετά χορού, έπειτα από μήνες και επίσημα, με τη βούλα του νόμου. Και συνεχίζουμε να το τραγουδάμε και την επόμενη μέρα. Και τη μεθεπόμενη. Και… το πιάσατε το νόημα.
Η μουσική επένδυση
Αν κάτι ξεχωρίζει πρώτα απ’ όλα στο μουσικοθεατρικό ανέβασμα των "Φηνών τσιγάρων" είναι φυσικά η μουσική του Παναγιώτη Καλαντζόπουλου, δεμένη με τους περισσότερο ή λιγότερο tongue in cheek στίχους του ίδιου και των Πέτρου Βουνισέα, Μιχάλη Γκανά και Ελένης Ζιώγα. "Τράβα μια τζούρα ωραία/Κι ας αποβεί και μοιραία": αυτό το μότο φαίνεται να ακολουθεί ολόκληρη η παράσταση, αγκαλιάζοντας με τρυφερότητα την καλτ πλευρά της ταινίας: με τις παράξενες φυσιογνωμίες της, με τα φιλοσοφικά τσιτάτα της, με τους ψευδο-μποέμ πρωταγωνιστές της να ξεδιπλώνονται σε πλήρη απενοχοποίηση, κάνοντας ακόμα και μια μη φανατική του πρωτότυπου υλικού (aka η γράφουσα) να δηλώνει ότι θα ξαναβρεθεί στα στασίδια της Λυρικής για μία δεύτερη… τζούρα, όπως και πολλοί άλλοι από τους θεατές.
Η συνέχεια στο Athinorama.gr