Ο ηθοποιός - σκηνοθέτης μιλά στην Μαρία Κρύου και το Αθηνόραμα για τη Νύχτα της Κουκουβάγιας, τη χαρά του να δουλεύει ως ηθοποιός χωρίς το άγχος του σκηνοθέτη καθώς και για κάποια συμπεράσματα στα οποία έχει καταλήξει για το θέατρο, τη ζωή και την κοινωνία.
Τι υπερίσχυσε στην απόφαση σου να παίξεις στη "Νύχτα της κουκουβάγιας" στην παράσταση της ομάδας Elephas tiliensis; Ήταν αποτέλεσμα πολλών παραγόντων. Η χαρά να δουλεύω ενίοτε μόνο ως ηθοποιός χωρίς να έχω και την ευθύνη της σκηνοθεσίας. Σίγουρα, ότι πρόκειται για έργο του Γιώργου Διαλεγμένου και μάλιστα για το συγκεκριμένο, που μου φαίνεται πολύ συγκινητικό και αστείο. Ο ρόλος του Ίωνα που είναι απόλαυση να τον εξερευνάς. Και βέβαια, οι προηγούμενες παραστάσεις του Δημήτρη Αγαρτζίδη και της Δέσποινας Αναστάσογλου, αφού συνδυάζουν θέατρο, μουσική και περφόρμανς με τρόπο ενδιαφέροντα για τον ηθοποιό.
Τι συμβαίνει στη "Νύχτα της κουκουβάγιας"; Ένας ηλικιωμένος που εργάζεται σε ένα νεκροταφείο, κατά τη διάρκεια ενός έντονου τηλεφωνήματος με έναν "πελάτη", παθαίνει καρδιακή προσβολή και, καθώς ψυχορραγεί, ξαναζεί τον κρυφό ερωτικό δεσμό με μια κοπέλα που αυτοκτόνησε εξαιτίας του. Κι όλ’ αυτά, γραμμένα με κυνικό σαρκασμό αλλά και βαθύ ρομαντισμό.
Η κουκουβάγια, το μυθικό νυχτοπούλι, χρησιμοποιείται συμβολικά από τον Διαλεγμένο στον τίτλο του έργου; Όπως λέει κάποια στιγμή ο Ίωνας: "Έχω πεθάνει και τα μάτια μου είναι ανοιχτά". Σίγουρα η κουκουβάγια είναι στον τίτλο για να σηματοδοτήσει μια βασανιστική νύχτα αγρύπνιας. Δεν ξέρω, εάν ο ήρωας βγαίνει πιο σοφός στο τέλος. Ξέρω όμως πως ο τίτλος, πέρα από τον συμβολισμό του, κουβαλάει κάτι αφοπλιστικά απλό, αλλά και δυσερμήνευτο, όπως ορισμένοι πολύ κυριολεκτικοί τίτλοι έργων ζωγραφικής.
Η συνέχεια στο Athinorama.gr