Σε ηλικία μόλις 18 ετών, η αμίμητη Μέρι Σέλεϊ σκαρφίστηκε μία από τις πιο τρομακτικές ιστορίες του ρεύματος του ρομαντισμού και παράλληλα σμίλεψε την περσόνα ενός από τους πλέον ξεχωριστούς λογοτεχνικούς ήρωες όλων των εποχών. Στο κλασικό μυθιστόρημα "Φράνκενσταϊν", αναδύεται η τραγική περίπτωση ενός επιστήμονα ο οποίος καταφέρνει μέσω αλχημειών να δώσει ζωή σε νεκρή σάρκα και κάπως έτσι, να δημιουργήσει το Πλάσμα. Ένα ον φτιαγμένο από μέλη διαφορετικών πτωμάτων, το οποίο αφού αποκτήσει συνείδηση έρχεται αμέσως αντιμέτωπο με την υπαρξιακή οδύνη. Στις σελίδες του βιβλίου, η Σέλεϊ εμβαθύνει ανατριχιαστικά στις σκέψεις, τα απωθημένα και τον πόνο που βιώνει το Πλάσμα, χαρίζοντας απλόχερα ένα μύθο που στοιχειώνει με κάθε φράση του.
Αναπόφευκτα, το σινεμά ήταν αδύνατο να μείνει ασυγκίνητο από τη δύναμη του "Φράνκενσταϊν", έτσι η εν λόγω ιστορία αλλά και ξεχωριστά το Πλάσμα έχουν απεικονιστεί πολλάκις στη μεγάλη οθόνη. Με αφορμή, παράλληλα, της πρεμιέρας της παράστασης "Φράνκενσταϊν - Ο χαμένος παράδεισος" της Λένας Κιτσοπούλου (Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών, 18/5), θυμόμαστε τους καλύτερους κινηματογραφικούς "Φράνκενσταϊν" όλων των εποχών.
Ο σπουδαίος
Σε ένα βουβό ρόλο, ο Μπόρις Καρλόφ κατάφερε να αποδειχθεί ο πιο εμβληματικός ηθοποιός που ενσάρκωσε το τέρας στον κινηματογράφο. Πρώτα στο διαχρονικά κλασικό "Frankenstein" (1931) του Τζέιμς Γουέιλ, όπου μάλιστα πρωταγωνιστεί στη σκηνή ανθολογίας στην οποία τρομοκρατεί ένα κοριτσάκι που ουρλιάζει "It's alive!", αλλά και λίγα χρόνια μετά στο "Bride of Frankenstein" (1935) του ίδιου σκηνοθέτη. Εκεί ο Καρλόφ επιτυγχάνει να επαναλάβει την άξια ερμηνεία του, αλλά επιπλέον να προσδώσει μεγαλύτερο εύρος στο χαρακτήρα του τέρατος.
Η συνέχεια στο Athinorama.gr