Όπως λέει ο Αμερικανός συγγραφέας Ντένις Λεχέιν, ο οποίος έχει δει πολλά μυθιστορήματά του να μεταφέρονται στη μεγάλη οθόνη ("Σκοτεινό Ποτάμι", "Το Νησί των Καταραμένων"), "συγκρίνοντας βιβλία και ταινίες είναι σαν να συγκρίνεις μήλα με καμηλοπαρδάλεις". Ναι, πρόκειται σαφώς για δυο διαφορετικές "γλώσσες", αλλά κάθε φορά ο κινηματογραφικός θεατής που έχει διαβάσει το διασκευασμένο λογοτεχνικό έργο θα κάνει αναπόφευκτα τις συγκρίσεις, οι οποίες σχεδόν πάντα δεν ευνοούν την 7η τέχνη. Στην πλειοψηφία της αυτή, όμως, στηριζόταν πάντα και συνεχίζει να στηρίζεται σεναριακά σε προϋπάρχον υλικό, συνηθέστερα σε διηγήματα, μυθιστορήματα, ιστορικές βιογραφίες και θεατρικά έργα. Αν μάλιστα συμπεριλάβει κανείς στο κεφάλαιο "λογοτεχνία" και τα graphic novel, όπως συχνά γίνεται, τότε ακόμα και τον 21ο αιώνα, όπου η συνήθεια της ανάγνωσης έχει υποχωρήσει αισθητά, η παγκόσμια κινηματογραφική βιομηχανία και ειδικά το Χόλιγουντ δεν λένε να ξεκολλήσουν από το τυπωμένο χαρτί.
Αν ρίξει κανείς μια ματιά στις επιδόσεις του φετινού αμερικανικού box office θα δει πως πίσω από τα animation, τα υπερηρωικά σίκουελ και κάθε είδους ριμέικ, spin-off και reboot (στην πρώτη εικοσάδα μόλις δυο φιλμ διαθέτουν πρωτότυπο σενάριο), υπάρχουν δυο μεγάλες εισπρακτικές επιτυχίες οι οποίες βασίστηκαν σε βιβλία. Εξαιρουμένης της χλιαρής υποδοχής του "Φανταστικά Ζώα: Τα Μυστικά του Ντάμπλντορ", το οποίο ξεπέρασε μεν τα 95 εκατομμύρια δολάρια αλλά έμεινε πίσω από τις αναμενόμενες επιδόσεις, το "Νεκρό Τηλέφωνο" (στα 89,2 εκατ.) και το "Εκεί που Τραγουδάνε οι Καραβίδες" (προσωρινά στα 82) επιβεβαίωσαν πανηγυρικά τη δυναμική των μπεστ σέλερ σινε-διασκευών.
Ειδικά η μεταφορά του μυθιστορήματος της Ντέλια Όουενς, μιας και το θρίλερ τρόμου "Νεκρό Τηλέφωνο" ανήκει σε μια λογοτεχνική και κινηματογραφική κατηγορία που αυτόματα χαρακτηρίζεται "εμπορική", αναζωογόνησε την προοπτική αμεσότερης επικοινωνίας βιβλιοπωλείων και σκοτεινών αιθουσών με άξονα μυθοπλασίες οι οποίες απευθύνονται στο ενήλικο, mainstream, μα "απαιτητικό" αναγνωστικό κοινό.
Τα μυστικά του βάλτου
Έχοντας συμπληρώσει 174 εβδομάδες στη λίστα των ευπώλητων μυθιστορημάτων των New York Times, επικεφαλής(!) μάλιστα για το τελευταίο εφταήμερο, το "Εκεί που Τραγουδάνε οι Καραβίδες" αποτελεί εκδοτικό φαινόμενο που δεν θα μπορούσε να αφήσει ασυγκίνητους τους κινηματογραφικούς executives. Πρώτη μυθοπλασία της βιολόγου Ντέλια Όουενς, η οποία πέρασε μεγάλο μέρος της ζωής της στην Αφρική και συνέγραψε σειρά επιστημονικών βιβλίων, αφηγείται την ιστορία της ενός κοριτσιού το οποίο τις δεκαετίες του ’50 και του ’60 μεγαλώνει μόνο του στους βάλτους της Βόρειας Καρολίνας. Για χρόνια οι φήμες για την "Πιτσιρίκα του Βάλτου" στοιχειώνουν το Μπάρκλι Κοόυβ, μέχρι που ένας νεαρός με τον οποίο είχε σχέση θα βρεθεί νεκρός. Όλοι τη θεωρούν ύποπτη, τα στοιχεία είναι εναντίον της και μια πολύκροτη δίκη ξεκινάει.
Η συνέχεια στο Athinorama.gr