Τι κοινό έχουν οι σκηνοθέτες Denis Villeneuve και ο Lars von Trier; Πέραν του ότι είναι δύο από τους πιο επιδραστικούς δημιουργούς του σύγχρονου σινεμά, δε φαίνεται να μοιράζονται κάτι άλλο. Ενώ ο Δανός von Trier αρέσκεται σε προβοκατόρικα δράματα που εξετάζουν γενναία την ανθρώπινη κατάσταση, ο Γαλλοκαναδός Villeneuve προκαλεί τις αισθήσεις μας με μερικές από τις πιο εντυπωσιακές ταινίες του σήμερα. Παρόλα αυτά, ο πρώτος, θαυμάζει τον δεύτερο, όπως μάθαμε μέσα από πρόσφατες δηλώσεις του.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο ένας θαυμάζει τη δουλειά του άλλου, με τις πρώιμες ταινίες του Villeneuve να είναι βαθιά συναισθηματικά δράματα, όπως το Polytechnique του 2009 και το προτεινόμενο για Oscar, Incendies, του 2010. To 2016 ο καναδός σκηνοθέτης άρχισε να εξελίσσεται σε αυτό που βλέπουμε σήμερα, έναν φιλόδοξο και οραματιστή δημιουργό, γυρίζοντας 'μικρά κινηματογραφικά θαύματα' όπως το Arrival, Blade Runner 2049 και Dune.
Ο θαυμασμός για το Dogville
Κατά τη διάρκεια μίας συνέντευξης για τους The New York Times, ο σκηνοθέτης μίλησε για τις αγαπημένες του ταινίες για τον 21ο αιώνα, αναφέροντας την ερωτική ταινία επιστημονικής φαντασίας Under the Skin του Jonathan Glazer και το γαλλικό φιλμ A Prophet του 2009 από τον Jacques Audiard, λέγοντας ότι είχε 'κάποιες από τις πιο δυνατές σκηνές της περασμένης δεκαετίας'. Ο Villeneuve συμπεριέλαβε και την ταινία Dogville του von Trier ανάμεσα στις αγαπημένες του, χαρακτηρίζοντάς την ως "iδιοφυή".
"Θυμάμαι πολύ έντονα να παρακολουθώ το Dogville του Lars von Trier" ανέφερε ο σκηνοθέτης, προθέτοντας παράλληλα: "Η ιδέα να φτιάξεις ένα σκηνικό χωρίς τοίχους για να αναδείξεις τη δειλία των ανθρώπων ήταν ιδιοφυής". Στην ταινία με πρωταγωνίστρια τη Nicole Kidman ως Grace Mulligan, μία γυναίκα που την κυνηγάει μία συμμορία από γκάνγκστερ και απρόθυμα φτάνει σε μία μικρή πόλη στο Colorado, ο von Trier επιδεικνύει την πειραματική του ματιά δημιουργώντας ένα τύπου σχολαστικό θεατρικό έργο. Μαζί με την Kidman, παίζουν οι Paul Bettany, Chloë Sevigny, Stellan Skarsgård, Udo Kier και ο James Caan.
Εντωμεταξύ, δεν μπορείς να πεις τα ίδια και για τον von Trier, που δεν περιλαμβάνει καμία ταινία από τον 21ο αιώνα στις αγαπημένες του. Στη λίστα του υπάρχουν οι Ingmar Bergman, Pier Paolo Pasolini, Orson Welles και Stanley Kubrick, με την αγαπημένη ταινία του τελευταίου να είναι το Barry Lyndon του 1975. To Barry Lyndon είναι ένα από τα σπουδαιότερα έργα περιόδου όλων των εποχών, αν και συχνά κάτω από τη σκιά άλλων έργων του Kubrick σαν το 2001: A Space Odyssey και το A Clockwork Orange.
Επίσης, ο δανός σκηνοθέτης έχει επιλέξει μόνο μία εμβληματική ταινία από τον πρωτοπόρο ρώσο σκηνοθέτη Andrei Tarkovsky και αυτό είναι το Mirror του 1975. Αφηγείται την ιστορία ενός άνδρα στα σαράντα που πεθαίνει και ρίχνει μία ματιά στη ζωή του. Η ταινία του Tarkovsky είναι μία από τις πιο τρυφερές που έχει γυρίσει, ρίχνοντας φως και στη σύγχρονη ιστορία της Ρωσίας μέσα από τα μάτια ενός χαμένου ανθρώπου, της μητέρας και οικογένειάς του και τις συνέπειες ενός μακροχρόνιου πολέμου.
Ακολούθησε το Esquire στο Facebook, το Twitter και το Instagram.