Το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Βενετίας σήμερα είναι ένα από τα πιο αναμενόμενα γεγονότα της χρονιάς για πολλούς λόγους. Από τη μία πλευρά υπάρχει χωρίς αμφιβολία η περιέργεια για τις νέες ταινίες που προβάλλονται στο διαγωνιστικό τμήμα και από την άλλη η αναμονή για να δεις ποια θα ταινία θα κερδίσει τον Χρυσό Λέοντα. Υπάρχει και το κόκκινο χαλί που προσθέτει στη λαμπερή ατμόσφαιρα μίας τέτοιας σημαντικής διοργάνωσης. Για να φτάσουμε στο σήμερα, πέρασαν πολλά χρόνια για το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Βενετίας, συμπεριλαμβάνοντας κάποια που τα σφράγισε η φασιστική εποχή.
Το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Βενετίας το 1930
Η γέννηση του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Βενετίας χρονολογείται στη δεκαετία του '30, πιο συγκεκριμένα το 1932. Η πρώτη του έκδοση είχε το όνομα International Film Art Exhibition. Προέκυψε από μία ιδέα των Giuseppe Volpi, τότε προέδρου της Biennale, του γλύπτη Antonio Maraini και του Luciano DeFeo.
Η πρώτη έκδοση δεν είχε διαγωνιστικό χαρακτήρα. Τα βραβεία ξεκίνησαν να δίνονται από τη δεύτερη χρονιά και πήραν το όνομα Coppa Mussolini, τιμώντας έτσι τον Benito Mussolini, τον ηγέτη της ιταλικής κυβέρνησης εκείνη την περίοδο. Το βραβείο, που καταργήθηκε το 1946, δινόταν για δύο διαφορετικές κατηγορίες, ένα για την καλύτερη ιταλική ταινία και ένα για την καλύτερη ξένη ταινία. Επιπλέον, τα χρυσά μετάλλια της Εθνικής Φασιστικής Οργάνωσης Παραστατικών Τεχνών δίνονταν στις καλύτερες ανδρικές και γυναικείες ερμηνείες.
Το φεστιβάλ έγινε ετήσιο λίγο αργότερα, το 1935. Στη συνέχεια, το Palazzo del Cinema στο νησί Λίντο της Βενετίας εγκαινιάστηκε δύο χρόνια αργότερα, στις 10 Αυγούστου 1937, ενώ το Palazzo del Casino ανεγέρθηκε το 1938. To 1936 άλλαξε σε International Film Art Exhibition.
To 1937 το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Βενετίας πραγματοποιήθηκε στο Palazzo del Cinema στο Λίντο. Οι φασίστες γιούχαραν το φιλμ La grande illusion του Jean Renoir, μία δουλειά που αντιτίθεται στον πόλεμο. Το 1938 υπήρξε άνοδος της πολιτικής πίεσης, με τις ΗΠΑ να μην παίρνουν μέρος στο φεστιβάλ. Την τελευταία χρονιά της δεκαετίας, το 1939, η επιδείνωση της κατάστασης σε όλο τον κόσμο είχε ως αποτέλεσμα να υπάρχει μεγάλος αριθμός απουσιών από το φεστιβάλ.
Το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Βενετίας το 1940
Στα πρώτα χρόνια του πολέμου, ανάμεσα στο 1940 και 1942, το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Βενετίας μεταφέρθηκε σε μία αίθουσα στο Βένετο όπου προβλήθηκαν μόνο ιταλικά και γερμανικά φιλμ. Από το 1943 ως το 1945, το φεστιβάλ δεν πραγματοποιήθηκε. Μία νέα εποχή ξημέρωσε με την πρώτη μεταπολεμική έκδοση το 1946, χρονιά κατά την οποία καταργήθηκε, όπως είναι λογικό, και το βραβείο Mussolini.
Ωστόσο, το φεστιβάλ δεν επέστρεψε στο Λίντο, αλλά ξεκίνησε να πραγματοποιείται στο σινεμά San Marco και στους κήπους της Biennale. Ο γάλλος σκηνοθέτης Jean Renoir είναι ξανά ο πρωταγωνιστής, αυτή τη φορά με ένα διαφορετικό τρόπο σε σύγκριση με τα γεγονότα και τις αποδοκιμασίες του 1937. Η ταινία του About him The man from the South παίρνει το βραβείο Καλύτερης Ταινίας.
Το 1947, η επιστροφή του φεστιβάλ έγινε ακόμα πιο δυναμική και εμφανής, με προβολές στην αυλή του Palazzo Ducale, μία διεθνής κριτική επιτροπή και ταινίες από τη Σοβιετική Ένωση, που την είχαν αποκλείσει από το 1935, καθώς και ταινίες από άλλες χώρες της Ανατολικής Ευρώπης. Κατά το τέλος της δεκαετίας και το 1949, το φεστιβάλ επέστρεψε στο Λίντο.
Ακολούθησε το Esquire στο Facebook, το Twitter και το Instagram.