Η είδηση ότι ο σκηνοθέτης Jim Jarmusch κλείνει σήμερα τα 71 του χρόνια δεν αποτελεί έκπληξη, επειδή γυρίζει ταινίες εδώ και αρκετά χρόνια πλέον (το κάνει από το 1980 με το Permanent Vacation). Είναι έκπληξη λόγω του είδους των ταινιών που κάνει εδώ και 44 χρόνια.
Ο Jarmusch όρισε -πριν το καταλάβουμε- τον επαναστάτη σκηνοθέτη της γενιάς Χ που κάνει έντονα ιδιωτικές ταινίες για ανθρώπους σαν κι αυτόν, όπως είναι ο Richard Linklater, ο Wes Anderson, ο Spike Jonze και η Sofia Coppola.
Όλες οι ταινίες του Jarmusch, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, ακολουθούν μια κυκλική λογική, με πιο αξιομνημόνευτη την ταινία Dead Man, για έναν άνδρα του οποίου η ζωή μοιάζει να είναι ένας περιπλανώμενος κύκλος. Μπορεί κάποιος να επισημάνει καλές ή κακές ταινίες του Jarmusch από διαφορετικά σημεία της καριέρας του, αλλά ήταν πάντα σταθερός στην άρνησή του να φτιάχνει "τακτοποιημένες" ιστορίες από το Α στο Β που περνούν κάποια σημαντική σοφία ζωής.
Πάντα αναζητούσε νέους συνεργάτες και ιστορίες για ταξίδια που δεν φτάνουν απαραίτητα κάπου ή εκεί που θα περίμενες. Είναι ένα στοιχείο, που τον έχει κάνει κάτι σαν ήρωα για ένα συγκεκριμένο είδος νεαρών κινηματογραφιστών και θεατών. Όπως και οι χαρακτήρες στις ταινίες του, ο Jarmusch είναι πιο ικανοποιημένος με το να παρασύρεται.
Παρακάτω βρίσκεις κάποιες από τις πιο σημαντικές ταινίες του:
Stranger Than Paradise (1984)
Το βραβευμένο Stranger Than Paradise ξεχωρίζει στην καριέρα του Jarmusch. Η ταινία, που τιμήθηκε στο Sundance και στις Κάννες, ξετυλίγεται όταν η ρουτίνα ενός Νεοϋορκέζου διαταράσσεται από τον ξάδερφό του, προσφέροντας μια μοναδική κινηματογραφική εμπειρία.
Night on Earth (1991)
Η Winona Ryder πρωταγωνιστεί εδώ, καθώς πέντε οδηγοί ταξί μοιράζονται τις εμπειρίες τους σε διαφορετικές πόλεις σε μια περιπετειώδη νύχτα. Ο Jarmusch εξερευνά με επιδεξιότητα κοινά θέματα, διατηρώντας την ταινία ελκυστική, χωρίς να κατακλύζει το κοινό.
Dead Man (1995)
Για μια βαθιά ματιά στο ήθος του Jarmusch, το Dead Man προσφέρει ένα αργό, στοχαστικό ταξίδι, που αντανακλά το ήπιο στυλ του. Παρά την προκλητική του φύση, ξεχωρίζει για τη μουσική και την υποκριτική του.
Only Lovers Left Alive (2013)
Το μελαγχολικό άγγιγμα του Jarmusch διαπερνά το Only Lovers Left Alive, καθώς ένας καταθλιπτικός καλλιτέχνης και η επί αιώνες ερωμένη του αντιμετωπίζουν προκλήσεις, όταν η απρόβλεπτη αδελφή της διαταράσσει το ειδύλλιό τους. Ενισχύεται από ένα εξαιρετικό καστ και μεγαλοπρεπή μουσική επένδυση.
Paterson (2016)
H συναρπαστική ερμηνεία του Adam Driver ως οδηγός λεωφορείου που περιηγείται στην καθημερινή ρουτίνα του χάρισε στον Jim Jarmusch μια υποψηφιότητα για Χρυσό Φοίνικα στις Κάννες.
Ακολούθησε το Esquire στο Facebook, το Twitter και το Instagram.