Φαίνεται πως το σινεμά τρόμου όχι μόνο αντέχει, αλλά αντιθέτως ανθίζει. Οι δημιουργοί θρίλερ ξεφεύγουν από τα τετριμμένα και δοκιμάζουν πιο τολμηρές, υβριδικές αφηγήσεις, κερδίζοντας πια αναγνώριση και σε διοργανώσεις όπως τα Oscars και οι Χρυσές Σφαίρες.
Το 2025 έχει ήδη φέρει μαζί του αρκετές δυνατές "εκφοβιστικές" στιγμές που αξίζουν προσοχής. Ο Osgood Perkins για παράδειγμα, μας παρέδωσε το πολυαναμενόμενο The Monkey, ενώ ο Ryan Coogler μπήκε θριαμβευτικά στο είδος με το βαμπιρικό έπος Sinners.
Αν δυσκολεύεσαι να παρακολουθήσεις πόσα καινούργια θρίλερ κυκλοφορούν φέτος, δεν είσαι ο μόνος. Επειδή όμως έχουμε ξοδέψει αμέτρητες ώρες βλέποντας "πατάτες" στη μεγάλη οθόνη, ξεχωρίσαμε τις καλύτερες προσπάθειες για το 2025 μέχρι στιγμής.
The Monkey
Ο Osgood Perkins, σκηνοθέτης του περυσινού cult hit Longlegs, παρουσιάζει το νέο του φιλμ εμπνεόμενος από τη σύντομη ιστορία του Stephen King, The Monkey. Αν δεν την έχεις υπόψη σου, πρόκειται για ένα φονικό παιχνίδι-μαϊμού που επιστρέφει για να στοιχειώσει δυο αδέρφια, όπως ακριβώς και στην παιδική τους ηλικία.
Ο Theo James δοκιμάζει τα όριά του υποδυόμενος και τους δύο αδερφούς, ενώ ο Perkins δίνει το στίγμα του μέσα από σκοτεινό χιούμορ και σκηνές θανάτου που σοκάρουν. Είναι ό,τι περιμέναμε μετά το Longlegs; Όχι ακριβώς. Αλλά ξέρει καλά ότι το πιο απλό σενάριο μπορεί να σωθεί με μερικά πραγματικά ανατριχιαστικά ευρήματα.
Sinners
Και εδώ έχουμε δίδυμους πρωταγωνιστές. Ο Ryan Coogler έκανε την επιθυμία πολλών πραγματικότητα δίνοντάς μας δύο Michael B. Jordan στο Southern Gothic βαμπιρικό του δράμα Sinners. Η πρώτη του αυθεντική ιδέα μετά το Fruitvale Station (2013) εξερευνά μια ιστορία τρόμου με ιστορικές και πολιτισμικές ρίζες, τοποθετημένη σε μια μαύρη κοινότητα στο Δέλτα του Μισισιπή.
Η αγάπη του για τη blues και η φωτογραφία της αμερικανικής ενδοχώρας ενισχύουν τη βαρύτητα της αφήγησης – και πιθανότατα θα του χαρίσουν μερικές υποψηφιότητες στις επερχόμενες διοργανώσεις.
Companion
Το Companion του Drew Hancock καταπιάνεται με το υπαρξιακό άγχος της τεχνητής νοημοσύνης και τις ανθρώπινες σχέσεις, όπως δεν τις έχουμε ξαναδεί. Αν η ιδέα και μόνο δεν σε ωθεί να απενεργοποιήσεις τον λογαριασμό σου στο ChatGPT, δεν αποκλείεται να το κάνουν οι ακραία βίαιες σκηνές του έργου. Οι Jack Quaid και Sophie Thatcher αξιοποιούν την εμπειρία τους στον τρόμο και ερμηνεύουν μέσα σε ένα δυστοπικό, σχεδόν εφιαλτικό σύμπαν.
Bring Her Back
Φαίνεται ότι το 2025 είναι η χρονιά που οι Ελληνοαυστραλοί Michael και Danny Philippou θα εδραιώσουν την παρουσία τους στο είδος. Μετά την επιτυχία του Talk To Me (2023), το Bring Her Back εξερευνά τις συναισθηματικές συνέπειες της απώλειας και της τραυματικής εμπειρίας.
Δύο αδέρφια μετακομίζουν στο σπίτι μιας παράξενης θετής μητέρας (Sally Hawkins) μετά τον ξαφνικό θάνατο του πατέρα τους. Το φιλμ ισορροπεί ανάμεσα σε σωματική και ψυχική βία, και επιβεβαιώνει ότι οι Philippou ξέρουν να ξεβολεύουν το κοινό.
28 Years Later
Οι Danny Boyle και Alex Garland ξανασυναντιούνται για να αναστήσουν το σύμπαν του 28 Days Later. Ο κόσμος – τόσο ο δικός μας όσο και αυτός της ταινίας – έχει αλλάξει δραματικά από το 2002. Στο 28 Years Later, οι Aaron Taylor-Johnson, Jack O’Connell και Jodie Comer πρωταγωνιστούν ως επιζώντες ενός ιού που έχει σχεδόν εξαλειφθεί.
Όμως, όπως μας υπενθυμίζει και η πρόσφατη ιστορία, η κοινωνία δε θεραπεύεται εύκολα μετά από μια πανδημία – αντίθετα, η απομόνωση και ο φανατισμός δυναμώνουν. Οι δημιουργοί χρησιμοποιούν τον τρόμο για να μιλήσουν για το παρόν με ανατριχιαστική ακρίβεια.
The Ugly Stepsister
Πιστεύεις ότι τα έχεις δει όλα με το The Substance; Ξανασκέψου το. Στο ντεμπούτο της, η νορβηγίδα σκηνοθέτης Emilie Blichfeldt επαναπροσεγγίζει το παραμύθι της Σταχτοπούτας μέσα από τη σκοπιά της μεγαλύτερης, αφανέρωτης και "αδιάφορης" θετής αδερφής της, Elvira. Πιστεύει πως η αγάπη και η κοινωνική αποδοχή θα έρθουν μόνο αν καταφέρει να γίνει αρκετά όμορφη ώστε να την προσέξει ο πρίγκιπας.
Χωρίς βοήθεια από καλές νεράιδες, ξεκινά μια πορεία σωματικού ακρωτηριασμού με πλαστικές επεμβάσεις που σοκάρουν – από βλέφαρα ραμμένα με βελόνα μέχρι σπασμένες μύτες. Η Blichfeldt αφηγείται με χιούμορ αλλά και σκληρότητα μια ιστορία για το τίμημα της αυτο-παραμόρφωσης.
Ακολούθησε το Esquire στο Facebook, το Twitter και το Instagram.