Μετά τις cult ταινίες τρόμου The Loved Ones και The Devil’s Candy, ο σκηνοθέτης Sean Byrne επιστρέφει με το "Επικίνδυνα Πλάσματα" (Dangerous Animals), ένα σφιχτοδεμένο, αγωνιώδες θρίλερ επιβίωσης γεμάτο σασπένς, σκοτεινούς χαρακτήρες και… καρχαρίες. Στην ταινία πρωταγωνιστούν οι Hassie Harrison (Yellowstone), Josh Heuston (Dune: Prophecy) και Jai Courtney (Suicide Squad), με τον τελευταίο να παραδίδει ίσως την πιο τρομακτικά γοητευτική ερμηνεία της καριέρας του, στον ρόλο ενός κατά συρροή δολοφόνου με εμμονή στα θαλάσσια θηρία και στους δικούς του, πολύ προσωπικούς δαίμονες.

Λίγες μέρες πριν την πρεμιέρα της ταινίας στις ελληνικές αίθουσες, στις 10 Ιουλίου, ο Jai Courtney μας μιλά αποκλειστικά για τον "σκοτεινά ποιητικό" ρόλο του Tucker, τη σωματική και ψυχολογική πρόκληση των γυρισμάτων εν πλω, αλλά και για το τι σημαίνει να υποδύεσαι έναν κακό που νομίζει ότι σώζει τον κόσμο.

>Ο Tucker είναι ένας μοχθηρός χαρακτήρας, αλλά τον υποδύεσαι με τόση χάρη. Πώς βρήκες αυτή την ισορροπία;

Αυτός είναι στην πραγματικότητα ο ρόλος μου όταν προσεγγίζω κάτι τέτοιο. Αν μπω σε κάτι και σκεφτώ, "Οκ, είναι κακός", πού έχω να πάω από 'κει και πέρα; Πάει ένας κακός άνθρωπος για ύπνο κάθε βράδυ σκεπτόμενος, "Απλά γ***στρίβω το μουστάκι μου και κάνω τον κόσμο χειρότερο"; Όχι, υπάρχει πάντα μια πίστη σε κάτι, μια "σταυροφορία", κάτι που τον κρατάει σε κίνηση, που τον κάνει να νιώθει πως φτιάχνει τον κόσμο. Από εκεί πρέπει να ξεκινήσεις. Κάπως πρέπει να βρεις λίγη ενσυναίσθηση για έναν τέτοιο χαρακτήρα, και ειλικρινά να τον προσεγγίσεις με αγάπη.

Ο Tucker είναι ένα πληγωμένο αγόρι με μια δόση συναισθηματικής καθήλωσης, κολλημένος σε ένα σημείο της ζωής του όπου εγκαταλείφθηκε και έπεσε θύμα μιας φριχτής [επίθεσης από καρχαρία]. Αυτές οι μ***ίες διαμόρφωσαν την κοσμοθεωρία του, και είναι η κοσμοθεωρία του και ο τρόπος που ο κόσμος του φέρθηκε που τον οδήγησαν στο να διαμορφώσει τις πεποιθήσεις που έχει και να είναι ικανός για αυτά που κάνει. Και αυτό είναι κατά κάποιον τρόπο αθώο. Δεν αμφισβητεί το τι είναι ικανός να κάνει· είναι διαταραγμένος, αλλά αυτό πηγάζει από ένα μέρος ευαλωτότητας.

Οπότε λέω απλά, "Οκ, πώς ξεκινώ από 'κει και πού το πάω μετά;" Αυτό βοηθά να γίνει το πράγμα λίγο πιο ενδιαφέρον. Αυτός είναι ο στόχος μου, τέλος πάντων, [αλλά] δεν σημαίνει ότι είναι εύκολο. Είχα μέρες στα γυρίσματα που ήμουν στα όριά μου με αυτά που μπορούσα να αντέξω, με βάση το τι είναι ικανός να κάνει. Έχουμε μια νεαρή ηθοποιό, την Ella Newton, που παίζει τη Heather, δεμένη με ιμάντες, να ουρλιάζει για τη ζωή της, κρεμασμένη πάνω από ανοιχτή θάλασσα, στη μέση της νύχτας. Αυτές οι μ***ίες σε επηρεάζουν, καταλαβαίνεις τι λέω; Υπήρξαν στιγμές σε αυτή την ταινία που ήταν απλά, "Οκ, παύση. Το έχουμε;" Γιατί είναι δύσκολο να ζεις σε αυτόν τον χώρο. Οπότε με δηλητηρίασε κι εμένα κάπως, αλλά πρέπει να το προσεγγίσεις με αγάπη.

>Όταν έφτανες σε αυτά τα όρια, είχες κάποια τεχνική αποφόρτισης για να το αφήνεις πίσω σου;

Απλώς πήγαινα για μια μπύρα στην pub και το 'βγαζα από πάνω μου. Πιθανόν κάπου να αποθηκεύεται μέσα στο μυαλό μου, αλλά δεν το ξέρω. Δηλαδή, δεν βλάπτει ότι η ομάδα που είχαμε σε αυτό... είναι αστεία, γιατί παρόλο που φτιάξαμε μια ταινία που περνά τον περισσότερο χρόνο της σε ένα τρομακτικό, αγχώδες μέρος, προφανώς αυτό δεν είναι το κλίμα με το οποίο τη φτιάχνεις. Ήταν μια υπέροχη ομάδα ανθρώπων. Η Hassie [Harrison] κι εγώ είμαστε σαν οικογένεια, και ο Josho, όλοι τα πήγαμε τέλεια και φροντίσαμε πολύ ο ένας τον άλλον. Αυτό βοηθάει, καταλαβαίνεις· προσέχεις τον κολλητό σου, έχετε έναν κοινό στόχο, και αυτός είναι να υλοποιήσετε αυτό που θέλετε να πετύχετε με την ταινία. Αλλά αυτό σε καμία περίπτωση δεν σημαίνει ότι η εμπειρία του να τη φτιάχνεις πρέπει να είναι εξουθενωτική.

>Μίλησες πριν για το ότι είναι ένα πληγωμένο αγόρι, και έχουμε ενδείξεις ότι νιώθει τελείως αποκομμένος από τον κόσμο. Ποια ήταν η δική σου κατανόηση αυτής της απομόνωσης και πώς συνδέεται θεματικά με την ιδέα ότι είναι ένα "επικίνδυνο ζώο,” ένα μοναχικό πλάσμα;

Οι άνθρωποι που έχουν υποστεί τραύματα, μπορεί να κλειδωθούν σε μια κατάσταση κατηγορίας, σχεδόν. Υπάρχει καμιά φορά μια παγίδα κατά την οποία όλα όσα συμβαίνουν στη ζωή σου σχετίζονται με αυτό το γεγονός, ή μια περίοδο ή έναν θύτη ή ό,τι σκατά είναι, αλλά όλα συνδέονται με κάτι που σε δένει με το τραύμα σου, και είναι εύκολο να τα ρίξεις όλα εκεί, και αυτό μπορεί να γίνει πραγματική παγίδα για κάποιον. Ίσως αυτό σημαίνει ότι γίνονται οι ίδιοι τοξική επιρροή στη σχέση, όπως ήταν κάποτε ο άλλος για αυτούς, ή ίσως μεταφέρουν μια σειρά από κακοποιητικές συμπεριφορές που τους πέρασε ένας γονιός. Δεν ξέρω. Μπορείς να αναλύσεις όλη αυτή τη μία, είναι πολύ συνηθισμένο, και δε χρειάζεται να συμβαίνει μόνο σε επίπεδο κατά συρροή φόνων.

Κουβαλάμε χαρακτηριστικά των γονιών μας, πρώην συντρόφων, νυν συντρόφων όλη την γη ώρα, και παίζουμε ρόλους στη ζωή που συχνά είναι απλά ηχώ από κάτι που μας έχει δείξει κάποιος άλλος. Ο Tucker είναι ένα παιδί που δεν το φρόντισαν, και σε μια στιγμή που χρειαζόταν κάποιον περισσότερο από ποτέ, συνδέθηκε με τη θάλασσα και τον καρχαρία μέσα από αυτήν την επίθεση από την οποία στάθηκε τυχερός που επέζησε. Αλλά αυτό του έδωσε μια σταυροφορία που μοιάζει συνδεδεμένη με το ζώο, και νομίζω ότι εκεί βρίσκει την αποδοχή του, κι αυτό είναι λίγο μια αυταπάτη, γιατί νιώθει πως είναι ένα με τον θηρευτή, και ότι βάζει σε τάξη τη φυσική ιεραρχία των πραγμάτων, που πρέπει να γίνεται σεβαστή. Προφανώς είναι τελείως διαταραγμένο, αλλά είναι δεμένο με κάτι αληθινό για εκείνον. Οι πληγωμένοι άνθρωποι πληγώνουν άλλους ανθρώπους.

>Ο Sean Byrne παίζει με στιγμές ακινησίας και σιωπής μέσω του ηχητικού σχεδιασμού και της δουλειάς στους χαρακτήρες για να δημιουργήσει ένταση. Πώς φάνηκε αυτό στο γύρισμα;

Αυτό ήταν πιθανόν μια από τις μεγαλύτερες προκλήσεις για μένα σε αυτήν την ταινία, να καταλάβω την ατμόσφαιρα στο μοντάζ. Δεν έχω δουλέψει ξανά σε αυτό το είδος, και παίζει τεράστιο ρόλο. Ο ήχος είναι σημαντικός, και ήμασταν τυχεροί που είχαμε έναν απίστευτο ηχολήπτη, αλλά το να χτίσεις μια ερμηνεία γύρω από αυτό είναι κάτι εντελώς διαφορετικό.

Οπότε, υπήρχαν συχνά στιγμές που κυνηγούσαμε εναλλακτικές λήψεις· ο Sean έλεγε, "Δώσε μου μία έτσι. Δώσε μου μία αλλιώς". Εγώ αντιστεκόμουν συνεχώς σε αυτό. Μου ήταν δύσκολο, γιατί προτιμώ να δεσμεύομαι σε μια ιδέα. Καμιά φορά αυτό μου χτυπάει συναγερμό αβεβαιότητας, όπου λέω, "Στ’ α***ια μου, πρέπει να ξέρουμε τι θέλουμε". Συχνά, ο Sean έλεγε, "Εμπιστεύσου με, φίλε, εμπιστεύσου με. Δεν ξέρω ακόμα τι χρειάζομαι, ακριβώς γι’ αυτόν τον λόγο, αλλά θα σε φροντίσω". Γιατί καμιά φορά είναι δύσκολο να διαλέξεις, και τώρα το βλέπω στο μοντάζ, κατά το οποίο είσαι του στυλ, πού ανεβάζεις την ένταση σε κάποια πράγματα όταν δουλεύεις με όλα αυτά τα άλλα στοιχεία που τελικά δημιουργούν την εμπειρία της ταινίας; Συνεπώς, είναι ωραίο, είναι μια καμπύλη μάθησης.

>Επιπλέον, είχατε την πρόκληση των γυρισμάτων σε φυσική τοποθεσία, σε ένα πραγματικό σκάφος. Μπορείς να μας μιλήσεις γι’ αυτό;

Δε μπορώ να πιστέψω ότι το κάναμε. Όταν διάβασα το σενάριο, ήμουν σε φάση, θα είμαστε σε δεξαμενή, σίγουρα. Απλώς σε μια δεξαμενή, και ίσως σε μισό σκάφος ή κάτι τέτοιο. Όχι – ήμασταν εκεί έξω, στον ανοιχτό ωκεανό. Το σκάφος ήταν κανονικό σκάφος. Είχα λίγη ανησυχία για το κατά πόσο θα είχα ισορροπία εν πλω, γιατί έχω ζαλιστεί από τη θάλασσα, είναι γνωστό στους φίλους μου, και ήξερα ότι αυτό θα μπορούσε να είναι κόλαση. Όταν είσαι σε σκάφος, είναι το χειρότερο συναίσθημα στον κόσμο. Δεν υπάρχει διαφυγή, γιατί η παλίρροια δεν σταματάει, και όλοι σου δίνουν συμβουλές, και απλώς νιώθεις φρικτή ναυτία. Οπότε φανταζόμουν, οκ, θα μπούμε σε αυτό και θα περάσουμε τον μισό χρόνο έτσι, μέχρι να αποκτήσουμε ισορροπία ή οτιδήποτε άλλο.

Αλλά δεν αρρώστησα ποτέ. Είχαμε ήρεμες παλίρροιες. Κάποιοι άλλοι αρρώστησαν, υπήρχαν μερικοί που μασούσαν χάπια για τη ναυτία. Αλλά φίλε, μιλάμε για το να είσαι μέσα στα στοιχεία της φύσης. Δεν σταματά ποτέ να σε βγάζει από εκείνη την ψεύτικη αίσθηση που κάποιες φορές αναγκάζεσαι να έχεις. Σε βάζει κατευθείαν στον χώρο. Φίλε, ήταν κουλ. Είμαι πραγματικά ευγνώμων που το κάναμε τόσο αληθινό όσο το κάναμε.

*Η ταινία "Επικίνδυνα Πλάσματα" κυκλοφορεί στους κινηματογράφους 10 Ιουλίου από την The Film Group.

Ακολούθησε το Esquire στο Facebook, το Twitter και το Instagram.