Τι θα ήταν το μαφιόζικο σινεμά χωρίς τον Martin Scorsese; Ίσως μία λαμπρή παρένθεση (Ο Νονός) στην ιστορία του κινηματογράφου που όμως δεν γνώρισε συνέχεια. Έτσι η επιστροφή του σπουδαίου Νεοϋορκέζου στον τόπο του εγκλήματος και τα crime movies, εκεί δηλαδή όπου μεγαλούργησε, μαζί με τους Robert De Niro, Al Pacino και Joe Pesci αποτελεί όχι άδικα ένα από κινηματογραφικά highlights της χρονιάς.
To The Irishman δεν είναι απλά μία ιστορία από τους κακόφημους δρόμους της Αμερικής, αφού όλα δείχνουν ότι φιλοδοξεί μέσα σε 209 λεπτά να δείξει τον τρόπο με τον οποίο το οργανωμένο έγκλημα, οι μυστικές υπηρεσίες και τα συνδικάτα βρέθηκαν μπλεγμένα σε ένα επικίνδυνο κυνήγι που τάραξε ακόμα περισσότερο μία ήδη ταραγμένη πολιτικά εποχή, όπως υπήρξαν τα 60s για τις Ηνωμένες Πολιτείες. Ποιοι, όμως, είναι οι πραγματικοί πρωταγωνιστές της νέα ταινίας του Scorsese; Ποια είναι εκείνα τα αληθινά πρόσωπα που απασχόλησαν με τις πράξεις του μία ολόκληρη υπερδύναμη;
Frank Sheeran
Το μεγαλύτερο ταλέντο του ήταν οι εκτελέσεις
Με ύψος 193 εκατοστά, στρατιωτικό παρελθόν και ελάχιστες δεύτερες σκέψεις, ο άνθρωπος που δίνει το παρατσούκλι του στη νέα ταινία του Scorsese είχε μεγάλο ταλέντο στις δολοφονίες. Γεννημένος το 1920 στο προάστιο Darby, μία εργατική και φτωχή γειτονιά της Φιλαδέλφειας, έμεινε γνωστός στην εγκληματική ιστορία των Η.Π.Α ως ο "Irishman". O Frank Sheeran, με μακρινή καταγωγή από το σμαραγδένιο νησί της Ιρλανδίας, μεγάλωσε σε ένα μικροαστικό περιβάλλον με πατέρα ελαιοχρωματιστή.
Στα 23 του χρόνια βρέθηκε στον Β' Παγκόσμιο και πιο συγκεκριμένα στην πρώτη γραμμή για 411 (!) ημέρες. Ο ίδιος παραδέχτηκε αργότερα, στα απομνημονεύματά του, ότι εκεί κατάλαβε πως το να αφαιρεί ανθρώπινες ζωές ήταν μία δεύτερη φύση για εκείνον. Πολλές από τις πράξεις του παραβίαζαν κάθετα τη συνθήκη της Γενεύης (εκτελέσεις και βασανιστήρια σε αιχμάλωτους Γερμανούς στρατιώτες), όταν βέβαια δεν έδειχνε χαρακτηριστική απειθαρχία στους κανονισμούς· κάποτε δεν παρουσιάστηκε για 50 ολόκληρες μέρες πίνοντας ασταμάτητα και κυνηγώντας κορίτσια.
Στον πόλεμο το γεγονός ότι είχε τεράστια επιτυχία στο να σκοτώνει Ναζί ανάγκαζε τους ανωτέρους του να κάνουν τα στραβά μάτια. Επιστρέφοντας στην πατρίδα, η δουλειά του ως φορτηγατζής ήταν απλά μία βιτρίνα. Οι εκτελέσεις ήταν φόρτε του. Υπήρξε ένα πολύτιμο εργαλείο για το οργανωμένο έγκλημα κι έφτασε να γίνει το δεξί χέρι του Jimmy Hoffa, του αδίστακτου αρχισυνδικαλιστή που έμεινε στην ιστορία για τις σκοτεινές διασυνδέσεις και τις ακόμα πιο σκοτεινές πράξεις του.
Jimmy Hoffa
Το τέλος του Jimmy Hoffa καλύπτεται, μέχρι σήμερα, από ένα πέπλο μυστηρίου
Κάτι πολύ περισσότερο από αρχισυνδικαλιστής, αφού αποτελεί από μόνος του ένα τεράστιο κεφάλαιο για την μεταπολεμική ιστορία των H.Π.Α και πιο συγκεκριμένα τα ταραγμένα 60s. Κλασική περίπτωση ανθρώπου που αντιμετωπιζόταν από τους οπαδούς του ως σύγχρονος μεσσίας κι από τους αντιπάλους του ως το απόλυτο κακό, ένας δαίμονας που έπρεπε να σταλθεί πίσω στην κόλαση από την οποία ξεπήδησε.
Παράτησε αναγκαστικά το σχολείο στα 14, ξεκίνησε να κάνει χειρωνακτικές δουλειές, ασχολήθηκε από πολύ νωρίς με τον συνδικαλισμό ενώ εξαρχής δεν αποδεχόταν τις αυταρχικές πρακτικές των εργοδοτών. Το magnum opus του υπήρξε η διεύρυνση του International Brotherhood of Teamsters (σ.σ: αρχικά το συνδικάτο οδηγών φορτηγών και εργατών σε αποθήκες): Tο 1933 αριθμούσε 75.000 μέλη· το 1936, 170.000· το 1939, 420.000. Φυσικά η μεγάλη δύναμη συνήθως έρχεται μαζί με μεγάλες υποχωρήσεις. Πολλά μέλη είχαν σχέσεις με το οργανωμένο έγκλημα, κάτι στο οποίο ο Hoffa δεν έδειξε ποτέ να φέρνει αντιρρήσεις.
Στη δεκαετία του '50 μεταμορφωνόταν σε έναν σημαντικό παίκτη για τα αμερικανικά πολιτικά δρώμενα. Έγινε πρόεδρος των Teamsters το 1957, πέρασε όμως το μεγαλύτερο μέρος των 60s στα δικαστήρια ή ακόμα και στη φυλακή. Διαφθορά και δωροδοκίες ήταν μονάχα δύο από τα αδικήματα για τα οποία είχε κατηγορηθεί. Μάλιστα οι αρχές των Η.Π.Α τον θεωρούσαν τόσο μεγάλο πρόβλημα, ώστε το 1961 ο ανερχόμενος τότε Γενικός Εισαγγελέας Bobby Kennedy να τον βάλει στο μάτι. Το 1964 πέτυχε τη καταδίκη του.
Το τέλος του Jimmy Hoffa καλύπτεται, μέχρι σήμερα, από ένα πέπλο μυστηρίου. Κανείς δεν μπορεί να πει με σιγουριά τι ακριβώς συνέβη. Βγήκε από τη φυλακή το 1971, έχοντας χάσει την αποδοχή του συνδικάτου αλλά και όλη την ισχύ που είχε συγκεντρώσει στα χέρια του μέσα από τα χρόνια. Το 1975 εξαφανίστηκε από προσώπου γης με τις φήμες (και αρκετές ενδείξεις) να δείχνουν προς το σενάριο της δολοφονίας.
Οι Αδελφοί Kennedy
Η νίκη του Fidel Castro στην Κούβα κόστισε εκατοντάδες εκατομμύρια δολάρια στους μαφιόζους
Φήμες λένε ότι ο Lee Harvey Oswald, ο οποίος καταδικάστηκε για τη δολοφονία του Αμερικανού Προέδρου John F. Kennedy, δολοφονήθηκε με τη σειρά του από τον Jack Ruby για να μη ανοίξει το στόμα του. Ο λόγος; Η βασική θεωρία θέλει τη μαφία πίσω από το έγκλημα που συγκλόνισε τις Η.Π.Α και μέχρι σήμερα παραμένει μία άλυτη υπόθεση. Προφανώς και το τοπίο γίνεται ακόμα πιο θολό, αν σκεφτεί κανείς ότι όλο αυτό αποτελεί πρώτης τάξεως ευκαιρία για να αναπτυχθούν θεωρίες συνωμοσίας.
Όσοι, λοιπόν, υποστηρίζουν πως το οργανωμένο έγκλημα βρισκόταν πίσω από τη δολοφονία του JFK στηρίζουν τις υποθέσεις τους σε ένα πολύ συγκεκριμένο σενάριο: Η νίκη του Fidel Castro στην Κούβα κόστισε εκατοντάδες εκατομμύρια δολάρια στους μαφιόζους, οι οποίοι χρέωναν στον Αμερικανό Πρόεδρο το ότι δεν κατάφερε να βγάλει τον κομμουνιστή ηγέτη από το παιχνίδι. Σίγουρα, μάλιστα, το γεγονός ότι ο αδελφός του Bobby Kennedy έστελνε τον έναν μαφιόζο μετά τον άλλο στη φυλακή από τη θέση του εισαγγελέα, δεν ήταν κάτι που έκανε και πολύ δημοφιλείς του αδελφούς Kennedy στις τάξεις της μαφίας.
Ποια είναι η επίθεση θέση των Η.Π.Α; Το πόρισμα των αρχών το 1979 ήταν το εξής: "Πιστεύουμε, με βάση τα διαθέσιμα στοιχεία, ότι το οργανωμένο συνδικάτο του εγκλήματος, ως οργάνωση δεν είχε αναμειχθεί στη δολοφονία, όμως αντίστοιχα τα διαθέσιμα στοιχεία δεν αποκλείουν την πιθανότητα κάποια μέλη του να είχαν ανάμειξη σε αυτήν". Μάλιστα, το ότι μεγάλο μέρος αρχείων που σχετίζονταν με την υπόθεση άνοιξαν το 2017, έδωσε τροφή σε ακόμα περισσότερες υποθέσεις, σπέκουλες και συνωμοσίες. Τελικά, το μόνο σίγουρο είναι ότι η δεκαετία του 1960 ήταν μία ταραγμένη εποχή για την Αμερική, γεμάτη σκιές και ανθρώπους που έλεγχαν τα πάντα χωρίς κανείς να γνωρίζει ποιοι πραγματικά είναι και ποιος ακριβώς είναι ο ρόλος τους.