"Προσπάθησα, ξέρεις, αλλά λυπάμαι. Αυτό δεν είναι κινηματογράφος. Όσο καλοφτιαγμένες ταινίες κι αν είναι με τους ηθοποιούς να κάνουν το καλύτερο που μπορούν κάτω από αυτές τις συνθήκες, πρόκειται για θεματικά πάρκα. Δεν είναι ο κινηματογράφος των ανθρώπων που προσπαθούν να μεταφέρουν συναισθηματικές, ψυχολογικές εμπειρίες σε άλλο ανθρώπινο ον. Το φοβερό είναι ότι οι νέοι πιστεύουν ότι αυτό είναι το σινεμά". Με αυτό τον αφορισμό για το κινηματογραφικό σύμπαν της Marvel, ο Martin Scorsese πέταξε ουσιαστικά στον κάδο αχρήστων κάθε σύγχρονη ταινία με σούπερ ήρωες.
Οι δηλώσεις του στη συνέντευξή του στο περιοδικό Empire φυσικά και δεν έμειναν ασχολίαστες στην εποχή που τα πάντα σχολιάζονται. Οι αντιδράσεις ήταν πολλές, εγείροντας συζητήσεις επί συζητήσεων σε μία χρονική στιγμή που το Joker σπάει ταμεία, έχει ήδη κερδίσει τον Χρυσό Λέοντα στο Φεστιβάλ της Βενετίας και κατευθύνεται με φόρα στα Όσκαρ, ενώ παράλληλα τα φιλμ του MCU πρωταγωνιστούν την τελευταία δεκαετία στο παγκόσμιο box office.
Μιλώντας στο Variety, ο Samuel Jackson έδωσε τη δική του απάντηση στον Scorsese: "Είναι σαν να λες ότι ο Μπαγκς Μπάνι δεν είναι αστείος. Οι ταινίες είναι ταινίες. Σε αρκετούς δεν αρέσουν και οι δικές του επίσης. Όλοι έχουν μια γνώμη να εκφέρουν. Αυτή όμως δεν θα σταματήσει ποτέ κανέναν από το να κάνει ταινίες".
Στο ίδιο μήκος κύματος κινήθηκαν και οι δηλώσεις του Ken Loach, που το παράδοξο είναι ότι τον συνδέει στενή φιλία με τους Steven Spielberg και George Lucas, δύο σκηνοθέτες που αρέσκονται στο να γυρίζουν ταινίες-θεματικά πάρκα, όπως χαρακτήρισε τα συγκεκριμένα franchises ο Scorsese. "Φτιάχνουν αυτές τις ταινίες σαν εμπορεύματα, σαν χάμπουργκερ και δεν έχουν να κάνουν με την επικοινωνία, ούτε με τη φαντασία μας", τόνισε ο Loach για τις ταινίες της Marvel στο Sky News και πρόσθεσε: "Είναι η κατασκευή ενός εμπορεύματος που θα φέρει κέρδος σε μια μεγάλη επιχείρηση. Είναι μια άσκηση κυνισμού. Είναι μια άσκηση κεφαλαίου και δεν έχει να κάνει σε τίποτα με την τέχνη του σινεμά. Ο William Blake (από τους σημαντικότερους Βρετανούς ποιητές και ζωγράφους) είχε πει κάποτε ότι όταν συζητάμε για κέρδος, τότε δεν μιλάμε για τέχνη".
Το debate σχετικά με το ποιος έχει δίκιο και άδικο, ποιος υπερασπίστηκε ποιον και ποιος επιτέθηκε σε ποιον και ποιο από τα δύο κινηματογραφικά είδη υπερισχύει μπορεί να συνεχιστεί επ' άπειρον. Άλλωστε, είναι κάτι που το έχουμε ζήσει ξανά παλαιότερο, όπως με το παρεξηγημένο είδος του γουέστερν και των b-movies. Υπάρχει όμως κάποιο νόημα σε όλο αυτό; Κανένα απολύτως. Ο καθένας έχει το δικαίωμα να εκφέρει την άποψή του, υπερβολική ή μη, αρκεί να μην προσβάλλει και να μην προσπαθεί να την επιβάλλει. Το ζητούμενο δεν είναι να διερευνήσουμε ποιος λέει την αλήθεια. Ο καθένας λέει τη δική του αλήθεια και ο Scorsese αυτό ακριβώς έκανε κουβαλώντας στην πλάτη του μία αξιομνημόνευτη 56χρονη πορεία στη μεγάλη οθόνη. Οι υπερβολικές ομολογουμένως δηλώσεις του θα ακυρώσουν την καλλιτεχνική του αξία; Σε καμία περίπτωση. Μπορούν μόνο να αποτελέσουν τροφή για σκέψη, με αφορμή την ομολογουμένως έντονη στροφή της κινηματογραφικής τέχνης στα superhero movies και στη λογική του reboot/sequel/prequel/remake.
Χαρακτηριστικά είναι τα λόγια του James Gunn, δημιουργού των Guardians of the galaxy: "Κάποιες υπερηρωικές ταινίες είναι απαίσιες, κάποιες είναι όμορφες. Το ίδιο συμβαίνει και με τα γουέστερν και τα φιλμ με γκάνγκστερ. Δεν είναι δεδομένο ότι μπορούν να τα εκτιμήσουν όλοι, ακόμη και οι ιδιοφυΐες. Και αυτό είναι Ok".
Η τέχνη ήταν ανέκαθεν θέμα προσωπικού γούστου, βιωμάτων, παιδείας και προσλαμβανουσών. Όπως επίσης και μία καλή αφορμή για διάλογο, ανταλλαγή διαφορετικών απόψεων και προβληματισμό. Και αυτό είναι πραγματικά ΟK.