Michael Gandolfini, εις το όνομα του πατρός

Όπως ήταν αναμενόμενο, το πρώτο πράγμα που προσέχεις πάνω του είναι τα μάτια του, εκείνα είναι που τελικά τον προδίδουν. Μπαίνεις στο εστιατόριο, σκανάρεις το χώρο και είναι εκεί να κάθεται σκυμμένος πάνω από ένα τραπέζι δίπλα στον τοίχο, όταν τα βλέμματά σας συναντιούνται. Μάτια ίδια με του πατέρα του. Πετάγεται από τη θέση του, σου δίνει το χέρι και σκάει ένα τεράστιο χαμόγελο – το ίδιο χαμόγελο που ο πατέρας του χάριζε πολύ σπάνια.

Από τον Michael Hainey

"Γεια, είμαι ο Michael Gandolfini" λέει. Είναι πολύ πιο λεπτός απ’ ό,τι ήταν ο πατέρας του και γεμάτος νεανική ενέργεια. Παρατηρείς τις κινήσεις του: τον τρόπο με τον οποίο περνά τα δάχτυλα ανάμεσα στα μαλλιά του, το πώς τρίβει τη μύτη του με το πίσω μέρος του χεριού του. Όλα αυτά σε κάνουν στιγμιαία να αντιλαμβάνεσαι πόσο μοιραίο ήταν τελικά να τον επιλέξει ο David Chase για το ρόλο. Αυτόν το 19χρονο γιο του άντρα που ενσάρκωσε την ενήλικη εκδοχή του Tony Soprano (James Gandolfini) για το ρόλο του έφηβου Tony στην prequel ταινία του The Sopranos με τίτλο The Many Saints of Newark, που αναμένεται να κυκλοφορήσει μέσα στο 2020.

Το να προσπαθήσουμε να μπούμε στα παπούτσια του πατέρα μας είναι τρομακτικό για όλους μας, αφού έτσι η δική μας ταυτότητα μπλέκεται σε έναν αιώνιο δεσμό με τη δική τους. Τώρα φαντάσου όχι απλά να ακολουθείς το επάγγελμα του πατέρα σου αναζητώντας το δικό σου μονοπάτι, αλλά και να αναλαμβάνεις το ρόλο με τον οποίο έγραψε ιστορία. Να πρέπει να ερμηνεύσεις τη νεότερη εκδοχή ενός χαρακτήρα που ο πατέρας σου του ενέπνευσε ζωή, αλλά την ίδια στιγμή ο πατέρας σου, ο άνθρωπος που δημιούργησε το ρόλο –όπως ακριβώς δημιούργησε κι εσένα, το γιο του–, να έχει φύγει από τη ζωή. Έτσι ήταν τα πράγματα από τότε που ήσουν 14 ετών. Ήσουν εκεί όταν έφυγε χτυπημένος από καρδιακή προσβολή, τον Ιούνιο του 2013, ενώ κάνατε οικογενειακές διακοπές στη Ρώμη. Ήταν μόλις 51 ετών.

"Ναι, ήταν μια πολύ δύσκολη απόφαση" παραδέχεται ο Michael όταν τον ρωτώ για το πώς αποφάσισε να δεχτεί το ρόλο. Γεννήθηκε το 1999, τη χρονιά που το The Sopranos έκανε ντεμπούτο. Του άρεσε η υποκριτική από μικρή ηλικία. Όταν ήταν παιδί, είχε δει το μιούζικαλ Wicked και το είχε λατρέψει. "Ντυνόμουν σαν το Σκιάχτρο σχεδόν κάθε βράδυ και ο μπαμπάς μου με τραβούσε βίντεο όσο τραγουδούσα" θυμάται. Όμως, ο James Gandolfini αποθάρρυνε το γιο του από το να ασχοληθεί επαγγελματικά με την υποκριτική. "Καθώς μεγάλωνα", λέει ο Michael, "ήθελε να ασχοληθώ με τα αθλήματα. Ένιωθα αυτό το βάρος. Ήθελα να τον κάνω περήφανο. Και μου έλεγε: "Μη γίνεις ηθοποιός, γίνε σκηνοθέτης. Αυτοί έχουν τη δύναμη”".

Ήταν τελικά ο θάνατος του πατέρα του που οδήγησε τον Michael προς την ηθοποιία, αφού πρώτα ένας φίλος τού πρότεινε να παρακολουθήσει μαθήματα υποκριτικής που θα μπορούσαν να τον βοηθήσουν να ξεπεράσει το τραύμα. Παρότι είχε δεύτερες σκέψεις, το βράδυ πριν τα ξεκινήσει θυμάται ότι "από την πρώτη μέρα ερωτεύτηκα τη διαδικασία. Ουσιαστικά ήταν η αφορμή για να καταφέρω να πενθήσω τον πατέρα μου". Παράτησε το αμερικανικό football και αφοσιώθηκε στα μαθήματα υποκριτικής. Έφτασε μάλιστα να πρωταγωνιστήσει σε μια τοπική παραγωγή ως ο πρωταγωνιστής του έργου Shrek the Musical.

Όταν τελείωσε το λύκειο, γράφτηκε στο Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης, όπου τώρα είναι πρωτοετής. Προσέλαβε έναν μάνατζερ και ξεκίνησε τις οντισιόν στο Μεγάλο Μήλο. Πήρε τον πρώτο ρόλο για τον οποίο πέρασε από κάστινγκ: αυτόν του Joey Dwyer στο The Deuce του HBO, της ωδής του George Pelecanos και του David Simon στην πορνογραφική σκηνή των ’70s της Νέας Υόρκης. "Όταν πήρα τον ρόλο", αναφέρει ο Michael, "Ο μάνατζέρ μου μου έκανε πλάκα: "Καλύτερα να τα παρατήσεις τώρα – έχεις 100% ποσοστό επιτυχίας”". Αργότερα ήρθε το τηλεφώνημα από το γραφείο του David Chase. O τελευταίος ετοιμαζόταν να γυρίσει μια ταινία σχετικά με τα νεανικά χρόνια του Tony Soprano.

"Η πλάκα είναι ότι πριν από την οντισιόν δεν είχα δει ούτε ένα λεπτό από το The Sopranos. Ήμουν παιδάκι όταν γυριζόταν το σόου. Πήγαινα στα πλατό και ρωτούσα τον πατέρα μου ποια είναι η ιστορία κι εκείνος έλεγε: "Ω, είναι για έναν τύπο που είναι στη μαφία, αλλά πάει σε ψυχολόγο”. Το πιο σκληρό κομμάτι της όλης διαδικασίας ήταν να δω τη σειρά για πρώτη φορά" λέει και σταματάει απότομα. "Ήταν μια πολύ έντονη διαδικασία. Επειδή, ως ηθοποιός, έπρεπε να παρακολουθήσω τον άνθρωπο που έφτιαξε το ρόλο, να αναζητήσω τις λεπτομέρειες στις κινήσεις του, στη φωνή του κι όλα εκείνα τα πράγματα που θα τον θύμιζαν. Από την άλλη, έβλεπα τον πατέρα μου. Πιστεύω ότι εκείνο που το έκανε τόσο δύσκολο ήταν το ότι έπρεπε να το κάνω μόνος μου. Καθόμουν ολομόναχος στο σκοτεινό μου διαμέρισμα παρακολουθώντας τον πατέρα μου για ώρες ολόκληρες. Άρχισα να βλέπω κάτι τρελά όνειρα. Σε ένα από αυτά περνούσα οντισιόν για τον David κι όταν κοίταξα τα χέρια μου, ήταν τα χέρια του πατέρα μου".

Του λέω ότι ο πατέρας του, ενσαρκώνοντας τον Tony, άφησε χαραγμένες ανεξίτηλα πάρα πολλές σκηνές. Υπάρχουν κάποιες που σημαίνουν κάτι ιδιαίτερο για εκείνον; Περιγράφει δύο. "Υπάρχει μια σκηνή όπου η Meadow επιστρέφει στο σπίτι αργά το βράδυ κι εκείνος κάθεται με ένα ποτό στο χέρι και είναι σαν να λέει: "Το ξέρεις ότι σε αγαπάω, έτσι;”. Αυτή η σκηνή χτύπησε φλέβα" παραδέχεται ο Michael. "Η άλλη σκηνή που με τάραξε είναι εκείνη όπου βάζει τις φωνές στον A.J. κι ύστερα παραγγέλνει πίτσα για να επανορθώσει και κάθεται δίπλα στο κρεβάτι του γιου του και λέει: "Δε θα μπορούσα να ζητήσω έναν καλύτερο γιο”. Ήξερα διαισθητικά ότι μιλούσε σ’ εμένα σ’ εκείνη τη σκηνή".

Τον ρωτώ αν έχει τίποτα από τον πατέρα του, κάποιο αντικείμενο που φυλάει σαν θησαυρό. Μου λέει ότι, όταν ήταν μικρός, ο πατέρας του του είχε χαρίσει μια πλακέτα. "Έλειπε συνεχώς σε γυρίσματα. Ήταν δύσκολοι καιροί. Συνέβαιναν πολλά περίεργα γύρω γύρω. Ήμουν 8-9 χρόνων. Η πλακέτα έγραφε: "Στον Michael, το παιδί με την καρδιά λιονταριού”". Κάπου εκεί έρχεται ο σερβιτόρος. Σταματάμε να μιλάμε. Ποιο είναι το επόμενο πράγμα που θα συμβεί στον Gandolfini junior; Το πλάνο κόβεται με μαύρο χρώμα.