Αν γεννήθηκες στα '80s και παρακολουθούσες φανατικά τηλεόραση, τότε σίγουρα με κάποιο τρόπο θυμάσαι τον αείμνηστο Bob Saget. Είτε ως Danny Tanner από την 'Τρελή Οικογένεια' είτε ως παρουσιαστή του America's Funniest Home Videos που αδυνατώ να θυμηθώ πού προβαλλόταν. Ακόμη κι αν ξέχασες τη φιγούρα του στην πορεία, λογικά σου έχει μείνει η φωνή του, καθώς υπήρξε αφηγητής του θρυλικού πια How I Met Your Mother.
Πριν από δύο χρόνια, η είδηση του θανάτου του 65χρονου τότε παρουσιαστή, ηθοποιού και stand up κωμικού -ο οποίος είχε γεννηθεί σαν σήμερα- υπό αδιευκρίνιστες συνθήκες ήρθε ως κεραυνός εν αιθρία και αυτό το κείμενο που βασίζεται στα δικά του λόγια στο αμερικανικό Esquire το 2006, είναι ό,τι πρέπει για να τον γνωρίσουμε καλύτερα, έστω και εκ των υστέρων.
Τα μαθήματα ζωής του Bob Saget
>Αγαπώ οποιονδήποτε αστείο -ακόμα και ανθρώπους που είναι μπάσταρδοι, που είναι κακοί, τους πιο κακούς ανθρώπους που μπορείς να φανταστείς, ακόμη και αν μου φέρονται φρικτά ή φέρονται απαίσια στους ανθρώπους- μόνο και μόνο επειδή είναι αστείοι. Το να είσαι αστείος είναι ένα κόσμημα στο στέμμα της ζωής.
>Θα γίνω πενήντα φέτος. Σύντομα θα γνωρίσω κάποια στην ηλικία μου, που θα είναι έξυπνη και όμορφη και θα βγω με την κόρη της.
>Ο μπαμπάς μου είναι 88. Είχε τέσσερις αδερφούς. Όλοι πέθαναν από καρδιακή προσβολή. Ήταν 40, 41, 42 και 47 ετών. Ο ένας κυνηγούσε κάτι παιδιά που του έκλεψαν το λάστιχο. Ο άλλος έπαιζε τένις. Ένας ήταν ξαπλωμένος στον καναπέ, καπνίζοντας. Και ο τελευταίος πέθανε στο νοσοκομείο. Ο πατέρας μου έπαθε δύο καρδιακές προσβολές όταν μεγάλωνα. Παραλίγο να πεθάνει κι αυτός. Η μητέρα μου ουσιαστικά τον κράτησε ζωντανό. Αρνήθηκε να τον αφήσει να πεθάνει.
>Διάβασε ακόμη: Τα μαθήματα ζωής του Umberto Eco
>Σύμφωνα με τη μητέρα μου, μπορείς να καταψύξεις τα πάντα.
>Το να είσαι αστείος είναι ένα κόσμημα στο στέμμα της ζωής.
>Οι γονείς μου είχαν πέντε παιδιά. Τα τέσσερα από αυτά πέθαναν. Πριν από μένα, είχαν ένα ζευγάρι δίδυμα αγόρια. Πόσο περίεργο: Γεννήθηκαν ακριβώς την ίδια μέρα με μένα, δύο χρόνια πριν από μένα, το 1954. Τον έναν τον έλεγαν Robert, όπως και εμένα. Ο άλλος, λέει η μητέρα μου, γεννήθηκε ακριβώς την ίδια στιγμή που γεννήθηκα κι εγώ. Και είχαν και τις δύο αδελφές μου, οι οποίες επίσης πέθαναν. Η μία ήταν δέκα χρόνια μεγαλύτερή μου. Πέθανε από σκληρόδερμα. Η άλλη ήταν έξι χρόνια μεγαλύτερη από μένα. Πέθανε από ανεύρυσμα. Είμαι το μόνο παιδί που επέζησε.
>Ποτέ δεν περίμενα να ζήσω τόσο πολύ.
>Το Full House ήταν μια εκπομπή που έγινε για δεκάχρονα παιδιά. Οι κριτικοί το μισούσαν. Είπαν τρομερά, τρομερά πράγματα γι' αυτό. Αλλά θα έπρεπε να είχε κριθεί από δεκάχρονα παιδιά. Για αυτά φτιάχτηκε. Τους άρεσε. Και αν τους άρεσε, τέλεια. Γιατί ένας πενηντάχρονος που δουλεύει σε μια μεγάλη εφημερίδα πρέπει να μου πει ότι είμαι σκουπίδι;
>Σε αυτό το σημείο της ζωής μου, αποστρέφομαι πράγματα που δε μου θυμίζουν κάτι αληθινό. Δε μπορώ να κάνω άλλη κωμική σειρά. Απλά δε μπορώ. Δε μπορώ να γυρίσω πίσω.
>Λατρεύω να βλέπω ανθρώπους να δέχονται χτυπήματα στα γεννητικά τους όργανα. Αλλά μόνο αν σηκωθούν. Αν τα δόντια τους αιμορραγούν, αν χτυπήσουν πραγματικά, αν πρέπει να έρθει ασθενοφόρο, δε γελάω.
>Οι άνθρωποι κάνουν αυτό που κάνουν ο ένας στον άλλον και τρέφονται από αυτό.
>Έπαιξα σε μια ταινία με τον Richard Pryor που λεγόταν Critical Condition. Μία μέρα κάναμε γυρίσματα σε ένα νοσοκομείο. Πήρε μία από αυτές τις βούρτσες για απολέπιση που έχουν και είπε: "Βλέπεις αυτή την πλευρά με τις σκληρές τρίχες; Με αυτή μου έβγαλαν το δέρμα μετά τη φωτιά".
>Αυτό που έχω μάθει για τους κωμικούς ανθρώπους είναι ότι προσδιορίζονται από το πιο σκληρό επίπεδο στο οποίο έχουν βρεθεί, το προσωπικό τους Άουσβιτς.
>Όταν είσαι διάσημος, είσαι πάντα διάσημος. Δε φεύγει κάτι τέτοιο.
>Το πετρέλαιο κάνει εξήντα δολάρια το βαρέλι. Υπάρχουν τρομοκράτες παντού. Κάθε δέκα λεπτά έχουμε μία καταστροφή στον κόσμο μας. Δεν ξέρω πώς τα καταφέρνει κανείς. Αυτή τη στιγμή, ο κόσμος έχει ανάγκη να διασκεδάσει
>Διάβασε ακόμη: Όσα έμαθε η ζωή στον David Bowie
>Μία φορά ήμουν με τον John Stamos στο σπίτι της Jeanne Biegger, της πρώην συζύγου του Dean Martin. Καθόμασταν με την κόρη του Dean, τον Don Rickles και τη σύζυγό του, Newhart - ο Rickles και η σύζυγός του, Newhart, αυτό είναι το φροϋδικό μου ολίσθημα της ημέρας!- ο Rickles και η σύζυγός του, Barbara, και ο Newhart και η σύζυγός του. Οπότε, ήμασταν ο Stamos, εγώ και αυτοί. Και ήμουν χαρούμενος όσο ένα γουρούνι στα περιττώματα. Άκουγα τις ταξιδιωτικές τους ιστορίες.
>Έκαναν αυτό που δε μπορούν να κάνουν πουθενά πια, επειδή ο Johnny Carson δεν είναι πια ζωντανός. Έλεγαν τις ιστορίες τους και ο Stamos έπινε ένα ποτήρι κρασί. Ο Rickles του το πήρε και ήπιε απ' αυτό, και μετά η Barbara, η γυναίκα του, του το πήρε, και μετά ο Newhart της το πήρε και ήπιε απ' αυτό -γιατί, βλέπετε, καμία από τις γυναίκες τους δε θέλει να πίνουν πια. Ήταν απλά το πιο χαριτωμένο... Είμαι ερωτευμένος με όλους αυτούς. Αυτή είναι η ιστορία μου με ένα σωρό ονόματα.
>Πήγα στη συναγωγή για τις γιορτές και ο ραβίνος έκανε μια ομιλία για τον τυφώνα Κατρίνα. Είπε: "Όλοι έχουν έναν τυφώνα στη ζωή τους. Κάποιοι από εσάς έχασαν όλα τα χρήματά τους φέτος, κάποιοι από εσάς είχαν καρκίνο φέτος. Υπάρχουν άνθρωποι που έχασαν τα μωρά τους, άνθρωποι με παιδί που διαγνώστηκε με καρκίνο". Υπάρχουν όλα αυτά τα άσχημα πράγματα που συμβαίνουν στους ανθρώπους. Πρέπει να είστε ευχαριστημένοι με το χρόνο που έχετε.
>Η λέξη Shivah μεταφρασμένη σημαίνει ντελικατέσεν.
>Τις προάλλες ο δωδεκάχρονος γιος μου μου λέει: "Δεν αισθάνομαι ότι είμαι μαζί σου αυτή τη στιγμή. Είσαι στο αυτοκίνητο μαζί μου, τσεκάρεις τα e-mail σου, δε με ακούς, δεν αισθάνομαι ότι είμαι μαζί σου". Και λέω, "Ξέρεις κάτι; Αυτό ήταν και το παράπονο της μητέρας σου. Και είχε δίκιο. Και έχεις επίσης δίκιο". Όταν αντιλαμβάνεσαι κάτι, περνάς στο επόμενο επίπεδο. Σε αυτή την περίπτωση, το επόμενο επίπεδο είναι: Μόλις έμαθα κάτι από το δωδεκάχρονο παιδί μου.
>Είμαι ένας τυχερός μπάσταρδος. Το ξέρεις και το ξέρω.
Ακολούθησε το Esquire στο Facebook, το Twitter και το Instagram.