Τα βραβεία δεν αποτελούν συνώνυμο της απόλυτης ποιότητας. Συχνά ακολουθούν τη μόδα και τα γούστα του κοινού και, μερικές φορές, όχι πάντα, κάνουν απίστευτες γκάφες. Στην πρόσφατη τελετή των Emmy έδωσαν τα εύσημα εκεί που πρέπει. Το The Bear και το Succession κέρδισαν κατά κράτος, όλοι πανηγύρισαν και ένα κεφάλαιο της μικρής οθόνης έκλεισε για πάντα. Αλλά τι έγινε με το Better Call Saul;

Όλα αυτά τα χρόνια, η σειρά που δημιούργησαν οι Vince Gilligan και Peter Gould έχει λάβει 53 υποψηφιότητες. Και δεν κέρδισε ούτε μία φορά. Και αυτό είναι απλά παράλογο.

Το αποκορύφωμα των τηλεοπτικών σειρών

Φυσικά, υπήρχαν και άλλες σειρές που άξιζαν, ωστόσο, παραμένει ένα αρνητικό και αρκετά παράδοξο ρεκόρ. Διότι το Better Call Saul, μέχρι σήμερα, αποτελεί το αποκορύφωμα των τηλεοπτικών σειρών, τόσο από άποψη σεναρίου, σκηνοθεσίας, αλλά και ερμηνειών. Οι Gilligan και Gould δεν ανέπτυξαν απλά ένα spin-off του Breaking Bad, πήγαν βαθύτερα και έγραψαν ξανά, έστω και εν μέρει, τους κανόνες της μικρής οθόνης, η οποία δεν χρειάζεται απαραίτητα ανατροπές, εκρήξεις και ατελείωτα δράματα. Αξίζει να αναφέρουμε ότι και ο νικητής των Emmy, το Succession του Jesse Armstrong, κινήθηκε σε παρόμοια κατεύθυνση.

Το Better Call Saul λειτούργησε ως αποτέλεσμα επειδή ήταν πιστό στον εαυτό του από την αρχή. Δεν παρέκαμψε τίποτα και ήξερε να περιμένει. Έχει ειπωθεί αρκετές φορές όλα αυτά τα χρόνια ότι η σειρά αυτή είναι αργή, ότι για ολόκληρα επεισόδια δεν λέει τίποτα, ότι δεν δείχνει, ότι δεν ενθουσιάζει, ότι περιστρέφεται γύρω από τον εαυτό της. Στην πραγματικότητα, το Better Call Saul έχει χτίσει την ταυτότητά του στις μεγάλες παύσεις, τις σιωπές, τα κοντινά πλάνα των χαρακτήρων και τις λέξεις που δεν χρειάζεται να γεμίζουν συνεχώς κάθε καρέ, αλλά που πρέπει να δίνονται έξυπνα, με προσοχή στο τι είναι και τι αντιπροσωπεύουν: τους χαρακτήρες. Είναι ένα παιχνίδι με καθρέφτες και ισορροπίες.

Η εξέλιξη των χαρακτήρων

Ο χαρακτήρας του Bob Odenkirk, Jimmy McGill, περνάει μια πραγματική μεταμόρφωση. Και το ίδιο συμβαίνει και με την Kim της Rhea Seehorn. Στην αρχή της σειράς είναι ένα πράγμα, στο τέλος είναι ένα άλλο. Και έζησαν, τόλμησαν, σκόνταψαν, έκαναν λάθη, στριμώχθηκαν και απειλήθηκαν. Και μεγάλωσαν. Και εμείς μαζί τους.

Είναι κρίμα σήμερα να μην αναγνωρίζεται όλο αυτό στο ελάχιστο από τα Emmy. Τα βραβεία είναι η πολιτική, η φλυαρία, ένας συνδυασμός διαθέσεων και επιμονών. Αν κάποιος κερδίσει, κάποιος άλλος, προφανώς, πρέπει να χάσει και ούτω καθεξής.

AMC / Sony Pictures Television

Ξεπέρασε το Breaking Bad

Όλοι επευφημούσαν το Better Call Saul όταν τελείωσε. Και όλοι μιλούσαν για τους ηθοποιούς του, το cast, τα επίπεδα που μπόρεσε να φτάσει το σενάριο, τη σκηνοθεσία, τη χρήση του ασπρόμαυρου, την κομψότητα ορισμένων επιλογών και τη λεπτότητα ορισμένων πλάνων. Και τώρα, τι απομένει για τον Gilligan, τον Gould και την ομάδα τους; Όχι ένα Emmy, πάντως.

Το κοινό ως τελικός κριτής

Παρόλα αυτά, μέσω της εκτίμησης του κοινού και των αμέτρητων σελίδων που έχουν γραφτεί για αυτήν τη σειρά, κατάφερε να αφήσει το στίγμα της στην ιστορία της μικρής οθόνης. Γιατί, ναι, κατόρθωσαν να πάνε παραπέρα ώστε να ξεπεράσει σε θετικές κριτικές ακόμα και το Breaking Bad.

Το Better Call Saul ήταν πάντα εκπληκτικό. Όχι μόνο μετά από ένα συγκεκριμένο σημείο ή ένα συγκεκριμένο επεισόδιο. Αν το Breaking Bad μίλησε για την ελευθερία και την αυτοεπιβεβαίωση, το Better Call Saul αναφέρεται στο γκρίζο της ανθρώπινης ύπαρξης, την ατέλειά της και, ταυτόχρονα, την εξαιρετική ικανότητά της να εκπλήσσει.

ΤΗ σειρά θα συνεχίσει να είναι μια από τις καλύτερες όλων των εποχών, ανεξάρτητα από τα βραβεία που κέρδισε ή έχασε. Οι ιστορίες, όταν είναι έτσι, μελετημένες και γραμμένες προσεκτικά δηλαδή, μπορούν να επιβιώσουν στην πιο δύσκολη δοκιμασία από όλες, η οποία δεν είναι ούτε η αξιολόγηση μιας κριτικής επιτροπής, ούτε τα νούμερα τηλεθέασης. Είναι ο χρόνος. Αν το ξεπεράσεις αυτό, αν παραμείνεις σημείο αναφοράς για τους θεατές, τότε όλα τα άλλα, συμπεριλαμβανομένων των βραβείων, δεν έχουν και πολύ νόημα. Πιστεύεις ότι θα ανατρέξει κανείς σε κάποια λίστα για να δει πόσα βραβεία κέρδισε; Εμείς πάντως, όχι. 

Ακολούθησε το Esquire στο Facebook, το Twitter και το Instagram.