Αν τον ρωτήσεις τι δουλειά κάνει, θα σου πει "ασχολούμαι με την κωμωδία" και θα το αφήσει εκεί, διότι "ως φράση τα περικλείει όλα". Μικρός βέβαια, ο Διονύσης Ατζαράκης δεν είχε απάντηση στην κλασική ερώτηση περί επαγγελματικού προσανατολισμού· απλώς του άρεσε πολύ το θέαμα, οι ταινίες και η ψυχαγωγία και κάπως έτσι βρέθηκε να σπουδάζει ΜΜΕ για να ξεκινήσει γύρω στα 21 του, παράλληλα με τη σχολή του και το stand up. Έκτοτε, μπορεί να έχουν αλλάξει πολλά -όπως το ότι στο δρόμο τον μπερδεύουν με τον Brad Pitt, "πράγμα" λέει, "πολύ ενοχλητικό"- ωστόσο συνεχίζει να βαριέται με ό,τι δεν έχει χιούμορ και να παραμένει πιστός σε όσα του ταιριάζουν. Όπως διευκρινίζει χαριτολογώντας, μόνο αν πάρει "αδιανόητα πολλά λεφτά" ίσως ποτέ πειστεί να διαφημίσει κάτι που δεν τον εκφράζει, ενώ στο μέλλον θέλει να κάνει ταινίες.
Για την ώρα βέβαια, ετοιμάζει πυρετωδώς σε συνεργασία με τον Θωμά Ζάμπρα στο σενάριο τη δική του μίνι σειρά 6 επεισοδίων "μία ιστορία action comedy με μαφιοζογκαγκστερικά στοιχεία υπό την σκοπιά της παρωδίας" σύμφωνα με τα λεγόμενά του, στην οποία παρελαύνουν ένα σωρό γνωστά πρόσωπα. Τι λέει η διάσημη μητέρα του για όλα αυτά; Ανησυχεί όσο μπορεί να ανησυχήσει για το βλαστάρι της που μαθαίνει ιππασία, μία σταρ που αναδείχθηκε μέσα από τα βίντεό του. Το πρότζεκτ "εγγονάκι" άλλωστε, μπορεί να περιμένει.
>Τα βίντεο γιατί τα φτιάχνεις;
Αφενός μου αρέσει να κάνω τον κόσμο να γελάει αφετέρου περνάω καλά μέσα από την διαδικασία. Πέρα από δουλειά, είναι διασκέδαση και για μένα.
>Επειδή θες να πεις τη γνώμη σου; Να δείξεις τη δουλειά σου; Να ταυτιστεί κάποιος μαζί σου;
Πολλές φορές έχω κάνει ένα βίντεο επειδή θέλω να μιλήσω για ένα ζήτημα -συνήθως βαρύ, όχι ευχάριστο- που για κάποιο λόγο μου έχει δημιουργήσει την ανάγκη να θέλω να πω κάτι για αυτό. Τότε είναι ίσως πιο σατιρικά και λίγο πιο σχολιαστικά, όχι τόσο κωμικά. Κατά τ᾽άλλα είναι μεγάλη τιμή για μένα να μπορώ να κάνω τον κόσμο να γελάει.
>Αγχωτικό είναι;
Όχι πια, μόνο αν πρόκειται για κάποιο αμφιλεγόμενο θέμα που μπορεί να έχω μία μικρή ανησυχία για το πώς θα πάει από άποψη αντιδράσεων. Από και πέρα όχι, το άγχος έχει φύγει. Προσπαθώ να με κρατάω ενεργό και να παράγω περιεχόμενο, αλλά σε ένα λογικό πλαίσιο ώστε να μη γίνεται αυτοσκοπός και καταλήξω να μην περνάω καλά μέσα από τη διαδικασία.
>Τα σχόλια, τα βλέπεις; Σε επηρεάζουν;
Υπάρχουν πολλές φορές που δεν προλαβαίνω, αλλά ως επί το πλείστον τα βλέπω και έχω φτιάξει ένα mindset ώστε να μην επηρεάζομαι πλην εξαιρέσεων. Συχνά όταν έχω αρνητικά σχόλια μπορώ να καταλάβω ποιος παρεξηγήθηκε και με τι, οπότε του δίνω την βαρύτητα που αρμόζει βάσει αυτού.
>Υπήρξε σχόλιο εύστοχο που σε έκανε να αλλάξεις κάτι;
Σίγουρα θα υπήρξε κάτι που τώρα δε μου έρχεται να σου πω. Γενικά πολύς κόσμος στα σόσιαλ μίντια έχει μία τάση να θέλει να γράψει για να γράψει και να "κράξει" για να "κράξει". Δεν είναι καλά ψυχολογικά με όσα συμβαίνουν, οπότε πολλοί ξεσπούν στα σχόλια και πρέπει να μπορείς να φιλτράρεις. Τώρα αν δω ότι υπάρχει ένα συγκεκριμένο σχόλιο που επαναλαμβάνεται από πολλούς και μπορεί να έχουν δίκιο, τότε θα ρωτήσω ανθρώπους που εμπιστεύομαι στον περίγυρό μου και ίσως το λάβω ως feedback και για να το βελτιώσω στο μέλλον.
>Αυτολογοκρίνεσαι καθόλου;
Κάπως προβοκατόρικη τη θεωρώ αυτήν τη λέξη. Προσπαθώ ό,τι βγάζω να το έχω δουλέψει αρκετά και να αισθάνομαι όσο πιο σίγουρος γίνεται ότι είναι ποιοτικό και με αντιπροσωπεύει. Συνεπώς, δεν είναι λογοκρισία, αλλά υπευθυνότητα απέναντι σε αυτό που παράγεις. Αν κάτι πάντως, νιώθω πως θέλω να το πω, θα το πω. Εκτός αν πρόκειται για κάφρικα αστεία που δεν τα κάνω, όχι επειδή θα με κράξουν, αλλά επειδή δε θέλω να είμαι αυτός που κάνει τέτοιου είδους "αστεία".
>Υπάρχει είδος αστείου;
Όχι, το χιούμορ είναι το πιο υποκειμενικό πράγμα στον κόσμο, το ποιοτικό που σου έλεγα πριν ήταν βάσει των δικών μου κριτηρίων ως δημιουργός και κωμικός.
>Τι είναι ωραίο αστείο για σένα;
Δε μπορώ να το ορίσω ακριβώς. Είναι κάτι που εμένα με εκπλήσσει -το χιούμορ βασίζεται στην έκπληξη, να λες κάτι στο κοινό που δεν περιμένει να ακούσει- είναι πρωτότυπο και με κάνει να γελάω.
>Δηλαδή εσύ με τι γελάς;
Με λίγα πράγματα. Όταν σκέφτεσαι όλη μέρα αστεία, έχει τα θετικά του γιατί με βοηθάει στη δουλειά μου. Από την άλλη επειδή έχω δουλέψει πολύ τη δομή των αστείων στο κεφάλι μου, πολλές φορές, όταν δω ένα αστείο να γίνεται, έχω κατά νου περίπου προς τα πού θα πάει, οπότε δε με εκπλήσσει όσο αν δεν έκανα αυτήν τη δουλειά. Πολύ συχνά ένα πολύ καλό αστείο θα με κάνει να πω "α μπράβο ωραίο ήταν αυτό", παρά θα με κάνει να γελάσω.
>Όλη μέρα σκέφτεσαι αστεία;
Όλη μέρα όχι, αλλά όπως εσένα η δουλειά σου είναι να είσαι 2 ώρες στο ράδιο και τις υπόλοιπες στο περιοδικό, εγώ αντίστοιχα θα γράψω αστεία για 3 ώρες σήμερα, πρέπει να γράψω ένα σενάριο. Σε βλέπω ότι σου ακούγεται στενάχωρο αυτό.
>Σκέφτομαι ότι σου αφαιρεί τη χαρά.
Τη χαρά όχι, αλλά σίγουρα πιο δύσκολα θα με πιάσει κάτι εξαπίνης για να γελάσω.
>Αν εξαιρέσουμε το βίντεο με τον Ιησού, κατά βάση βλέπω αποθεωτικά σχόλια για σένα. Σε φοβίζει αυτό;
Δε θα κάτσω να σκεφτώ ότι πλησιάζουν όπου να 'ναι και τα αποκαρδιωτικά αν αυτό εννοείς. Προσπαθώ γενικά να μην παράγω περιεχόμενο σκεπτόμενος τα σχόλια, αλλά το τι θεωρώ αστείο. Προφανώς και θέλω να αρέσει στο κοινό, αν δω σε κάποια στιγμή ότι δεν το καταφέρνω πια, δεν έχω ιδέα με τι θα καταπιαστώ.
>Αρκετά από αυτά που σχολιάζεις, για κάποιους από εμάς ακούγονται ως αυτονόητα. Δεν είναι εντυπωσιακό το ότι κάποιοι αισθάνονται ανακούφιση όταν κάτι που άπτεται της κοινής λογικής επισημαίνεται δημόσια;
Μία βασική λειτουργία της κωμωδίας είναι να σχολιάζει κάτι που είναι "κρυμμένο" σε κοινή θέα, κάτι που όλοι βιώνουμε αλλά κανείς δεν το έχει επισημάνει.
>Πόσο σίγουρος ήσουν εξαρχής ότι θα σε ρωτούσα κάτι σχετικό με την woke κουλτούρα;
Ήμουν σίγουρος ότι θα με ρωτούσες και για αυτήν και για την πολιτική ορθότητα, εκτιμώ όμως ότι είχες ένα πρωτότυπο τρόπο να το αναφέρεις, σα να αντιλαμβάνεσαι κι εσύ πόσο συχνή ερώτηση είναι αυτή για τους κωμικούς.
>Αναρωτιέμαι αν μας βοήθησαν ως έννοιες ή απλά έδωσαν ένα ακόμη επιχείρημα σε κάποιους να γκρινιάζουν ότι καταπιέζονται, συνεχίζοντας να προσπερνούν τη σημασία τους.
Έχει να κάνει με το πώς θα το δεις και πώς θα το ορίσεις. Θεωρώ πως πρέπει να έχουμε μία παραπάνω υπευθυνότητα εμείς ως δημιουργοί σχετικά με το περιεχόμενό μας. Η εποχή αλλάζει, καλό είναι να σκεφτόμαστε με ενσυναίσθηση και την άλλη πλευρά που θα ακούσει ό,τι έχουμε να πούμε. Είμαι πολύ εντάξει με αυτό. Από την άλλη, το να μπαίνουμε σε ένα τριπάκι αέναης ευθιξίας με τα πάντα, νιώθω πως τείνει προς μία λανθασμένη κατεύθυνση. Χρειάζεται ισορροπία: Μία παραπάνω υπευθυνότητα από τους δημιουργούς και ψυχραιμία από το κοινό.
>Γελάμε "πιο σωστά" ; Υπάρχει σωστός τρόπος;
Δεν τίθεται θέμα σωστού τρόπου αλλά του να βρίσκουμε την κωμωδία σε πράγματα που ίσως είναι λίγο πιο δύσκολα για τον δημιουργό, να πρέπει να "σκάψει" λίγο πιο βαθιά από το να πάει στα εύκολα μονοπάτια που συχνά είναι συνυφασμένα με λάθος ιδέες.
>Μπορείς άρα να επηρεάσεις τον κόσμο με τι να γελάει;
Φυσικά και μπορείς, και στο stand up και στα βίντεο. Έχεις ένα βήμα, παράγεις υλικό, ο κόσμος το βλέπει και τον επηρεάζεις, διαμορφώνεται μία κατάσταση θέλοντας και μη. Καλό είναι να το αντιλαμβανόμαστε αυτό, να στεκόμαστε αντάξιοι των περιστάσεων και να εστιάζουμε στα πράγματα που μας ενώνουν.
>Σαν πολιτικός ακούγεσαι.
Δεν έχω σκοπό να κατέβω στην πολιτική πάντως. Δεν είμαστε όλοι για όλα.
>Στο βίντεο με τον Κασσελάκη, υπήρξαν αντιδράσεις;
Πολύ θετικά σχόλια είχαμε γενικά, αλλά υπήρχαν αυτοί που με είπαν "δεξιό", και άλλοι "αριστερό". Έχει υπάρξει thread στο twitter που τους λέω, "Αυτήν τη φορά γιατί με κράζουν; Έλεγαν ότι είμαι και ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ και απολιτίκ.
>Από τον ΣΥΡΙΖΑ ενοχλήθηκαν;
Όχι, ούτε καν. Μάλιστα είχε γίνει και μία συζήτηση για να κάνουμε ένα βίντεο με τον Στέφανο Κασσελάκη, αλλά για μένα είναι τελείως διαφορετικό το να σατιρίζεις από την απ᾽έξω και γι᾽αυτό και δεν το έκανα.
>Με δική σου πρωτοβουλία ή σε προσέγγισαν;
Επικοινώνησαν μαζί μου στο πλαίσιο του "μας άρεσε αυτό που έκανες και αν θεωρείς ότι υπάρχει κάτι που μπορούμε να κάνουμε, να το δούμε". Δεν το προχώρησα, πόσω μάλλον τώρα που είναι προεκλογική περίοδος, δε θα ήθελα να κάνω βίντεο με κάποιον και να βγει ότι ίσως παίρνω θέση προεκλογικά χωρίς να παίρνω.
>Σε βρίσκεις αστείο;
Ανάλογα τη μέρα και την ώρα που θα με ρωτήσεις. Υπάρχουν μέρες που η απάντηση είναι "ναι" και άλλες "όχι", εξαρτάται από τη διάθεσή μου. Είναι φορές που έχω ένα καλό σερί από γραψίματα και έχω βγάλει ωραία πράγματα και είμαι ευχαριστημένος, και άλλες που σταματάει η έμπνευση και εκεί σε πιάνει ένα "ήμουν ποτέ αστείος εγώ ή αυτό ήταν ως εδώ;"
>Τα περί μελαγχολίας και κωμικών ισχύουν;
Για μένα μόνο μπορώ να σου πω. Προσπαθώ να είμαι χαρούμενος, αλλά συχνά είμαι και μελαγχολικός, οπότε κάπως μπορώ να το επιβεβαιώσω. Σε ένα λογικό πλαίσιο πάντως.
>Έχεις το άγχος του ότι πρέπει να είσαι οπωσδήποτε αστείος;
Στην καθημερινότητά μου το έχω ξεπεράσει ευτυχώς. Παλαιότερα, θυμάμαι να πιάνω πολύ συχνά τον εαυτό μου να επιδιώκω να είμαι ο αστείος της παρέας. Όταν άρχισα να το κάνω επαγγελματικά, μου έφυγε. Συνεχίζει όμως να μου αρέσει να επικοινωνώ μέσω του χιούμορ, αυτήν την επιβεβαίωση πια την παίρνω από τη δουλειά μου.
>Σε αφορά το να σε παίρνουν στα σοβαρά;
Θέλω να είμαι καλός στη δουλειά μου και να είμαι χαρούμενος με αυτό που βγάζω προς τα έξω. Όταν αυτές οι συνθήκες υπάρχουν, και γελάει ο κόσμος είμαι μια χαρά.
>Εσύ τι κερδίζεις από αυτό; Τόση ανιδιοτέλεια πια;
Υπάρχει το κομμάτι "σε έκανα πιο χαρούμενο", οπότε νιώθεις καλά με αυτό και επειδή είναι ένα είδος κοινωνικού έργου, αλλά και επειδή θρέφεις το "εγώ" σου. Από τα πιο εγωιστικά επαγγέλματα είναι η κωμωδία και το stand up.
>Στην τηλεόραση τι βρίσκεις βαρετό;
Δεν πολυβλέπω, αλλά έχουμε π.χ. 5 πρότζεκτ με 5 ανθρώπους -ενδεικτικός ο αριθμός- που ανακυκλώνονται. Υπάρχει μία δυσκολία από τα κανάλια να εμπιστευθούν νέους ανθρώπους και προτάσεις.
>Πόσο νόημα έχει κάτι που έχει επιτυχία στο YouTube για παράδειγμα, να μεταφερθεί στην tv; Θα βρει ανταπόκριση;
Θα πρέπει να ανανεωθεί, να προσθέσει κάτι καινούργιο. Νιώθω πως οι άνθρωποι στα κανάλια έχουν την ψευδαίσθηση ότι κάνουν καινούργια πράγματα και απλώς πρόκειται για κάποιο ελάχιστα διαφορετικό πρότζεκτ που στην πράξη θα είναι το ίδιο πράγμα σχεδόν με κάποια περσόνα που θα επανέλθει στα πράγματα είτε με κάποιον που θα τον πάρουν από ένα πόστο και θα τον βάλουν σε άλλο. Εδώ και καιρό υπάρχει μεγάλος φόβος με το να μη μας πάει κάτι καλά τηλεοπτικά και έχουμε 5-10 πρότζεκτ που έχουμε δει ότι λειτουργούν και προσπαθούμε να τα "αρμέξουμε" μέχρι τέλους.
Και όσο για τις σειρές, σπάνια βλέπουμε να κυκλοφορούν νέες από νέους δημιουργούς, συνήθως παίρνουν σεναριογράφους που γνωρίζουν ότι θα τους βγάλει ένα πρότζεκτ, θα πάρουν και κάτι πχ επιτυχημένο στην Αργεντινή και θα τα "παντρέψουν". Σπάνια θα κάνουν κάτι εντελώς καινούργιο κι όπου βγει. Καταλαβαίνω πως πρόκειται για ρίσκο, αλλά αν δε ρισκάρεις δεν έχεις ανανέωση και πρέπει να το ρισκάρεις. Οι άνθρωποι που είναι στο ίντερνετ, υπάρχουν εκεί έξω και απλώς δεν ανοίγουν την τηλεόραση. Ε πρέπει να τους κάνεις να την ανοίξουν. Άμα φέρνεις πράγματα που αξίζουν, θα το κάνουν.
>Σε συνεντεύξεις όταν ρωτάω γυναίκες τι τους κερδίζει σε έναν άντρα, όλες μου λένε το χιούμορ. Λειτουργεί όντως τόσο;
Θα σε γελάσω, γιατί δεν ξέρω πώς είναι να προσεγγίζεις μία κοπέλα χωρίς χιούμορ. Εγώ αυτό έχω, αυτό εμπιστεύομαι. Ξέρω, δε σου απαντάω ακριβώς. Ωστόσο, μου έχει συμβεί να καταλάβω ότι δε λειτουργούσε - είτε το δικό μου είτε ότι δεν επικοινωνούσε εκείνη έτσι. Φαντάζομαι πως λειτουργεί πάντως, ναι.
>Τις κατακτήσεις τις φαντάζεσαι; Δεν έχεις;
Πώς μπορείς να πεις "ναι, έχω" χωρίς να σκεφτεί ο άλλος επί τόπου "τι μαλάκας είναι αυτός τώρα;"
>Σου στέλνουν γυμνές φωτογραφίες;
Δεν είναι κάτι που συμβαίνει κατά κόρον, το βιώνω καθημερινά και δε μπορώ να ξεφύγω από αυτόν τον κυκεώνα... Αλλά ναι, έχει συμβεί κι αυτό. (γέλια). Δεν είναι ένα cry for help αυτή η συνέντευξη για να σταματήσει αυτό το μαρτύριο πάντως... (γέλια).
>Είναι το offline η νέα πολυτέλεια;
Λόγω δουλειάς, το offline φαντάζει πολύ δύσκολο. Σε εμένα ειδικά που είναι άμεσα συνδεδεμένη με το online, μου ακούγεται όντως ως πολυτέλεια. Σε περιόδους που έχω καταφέρει να απέχω, καταλαβαίνω πως κάνει καλό και το συστήνω ανεπιφύλακτα.
>Τελικά τα σόσιαλ μίντια τι είναι; Εργαλείο ή μπελάς;
Εγώ σαν εργαλείο τα βλέπω, αλλά έχει να κάνει με το ότι έτσι τα αντιμετωπίζω. Κυρίως τα βίντεό μου ανεβάζω ή αν μου έρθει κανένα αστείο στόρι. Δε δείχνω όλη μέρα τη ζωή μου.
>Ένα σωρό "άσχετοι" όμως έχουν βήμα και θεωρούνται πρότυπα από κάποιους.
Το ακούω αυτό που λες και είναι το "καλό" και το "κακό" ότι υπάρχουν πια τα διαθέσιμα τα εργαλεία για να παράγει ο καθένας περιεχόμενο και να το βγάζει εκεί έξω. Είναι απελευθερωτικό για όσους έχουν ταλέντο, αλλά αναπόφευκτο το ότι θα υπάρχει και κάμποση "σαβούρα".
>Πώς συμμαζεύεται όμως;
Γενικότερα ως κοινωνία θα πρέπει λίγο να προσέχουμε ποιους κάνουμε πρότυπα και σε ποιους δίνουμε φωνή και βήμα. Όλα ο κόσμος τα αποφασίζει. Πρέπει να γίνουμε πιο προσεκτικοί. Το να σου πω "θέλει περισσότερη παιδεία και προσοχή από τους γονείς", ισχύει, αλλά δεν παύει να είναι επιδερμική ως προσέγγιση. Χρειάζεται πολλή σκέψη και συζήτηση, δε σου κρύβω ότι κι εμένα με ανησυχεί.
*Ευχαριστούμε πολύ το Agape Athens (Ηρακλειδών 21-23, Τηλ: 21 1750 5418, Θησείο) για την ευγενική φιλοξενία στο πλαίσιο της συνέντευξης-φωτογράφισης.