Τελικά Λάμπρο Φισφή, τι λαός είμαστε;

"Γράψε στο YouTube 'Λάμπρος Φισφής περιστέρια' και κλάψε". Την ατάκα αυτή, την έχω ακούσει άπειρες φορές μέσα στην περασμένη πενταετία, όχι άδικα, γιατί η περιγραφή του είναι ξεκαρδιστική. Αν μπορούσα με κάποιο τρόπο να περάσω σε αυτό το κείμενο την απομαγνητοφώνηση της κουβέντας μας με το Λάμπρο Φισφή, θα φαινόταν πως η μισή συζήτησή μας έχει κυλήσει με χαχανητά δικά μου και εκείνον να εκσφενδονίζει αβίαστα ατάκες που κάπου μέσα σε αυτές όλοι μπορούμε να δούμε τον εαυτό μας. Όπως μου είπε και ο ίδιος, αυτή η δράση και αντίδραση, η υπερδύναμη -έτσι τη βαφτίζω εγώ, όχι εκείνος- να κάνει τον κόσμο να γελά είναι που τον οδήγησε στο stand up comedy και το υπηρετεί τα τελευταία χρόνια με κάθε πιθανό τρόπο.

Τον προσέγγισα να μιλήσουμε στο πλαίσιο του πολυαναμενόμενου show του "Αυτά Είναι", την ερχόμενη Δευτέρα στο Ολυμπιακό Κλειστό Γυμναστήριο Φαλήρου Tae Kwon Do και ήταν τόσο άμεσος και χαλαρός που αισθάνθηκα ότι γνωριζόμαστε χρόνια. Στο μεταξύ, τον θαυμάζω γι᾽αυτό που κάνει, δε θυμάμαι αν του το είπα.

>Όταν είναι να εμφανιστείς σε τόσο μεγάλο χώρο η κατάσταση είναι "challenge accepted", σωστά; Είναι ακριβώς αυτό που λες, "challenge accepted", τελείως όμως. Αλλά "challenge accepted" το σωστό, τραπέζι, έχεις πιει λίγο παραπάνω, λες 'ναι' και την επομένη που είσαι κάπως πιο νηφάλιος σκέφτεσαι "μήπως όχι;", αλλά το έχεις ήδη συμφωνήσει. Ήμασταν λοιπόν με τον Στέφανο Παπαγκίκα και τον Κωνσταντίνο Πολίτη, που είναι οι άνθρωποι του HubEvents, του Comedy's Finest, του Plissken και είπα "πάμε ρε". Γενικά η φιλοσοφία μου είναι ότι ποτέ δε λες όχι σε μία παράσταση είτε είναι για να παίξεις μπροστά σε 3 άτομα σε ένα καφέ είτε σε 4.000 σε ένα στάδιο. Οπότε πάμε να δούμε αν θα τα καταφέρουμε να φτιάξουμε μία παρέα, γιατί αυτός είναι ο στόχος μίας παράστασης όταν τη βλέπεις live, και να γελάσουμε με τα ίδια πράγματα. 

>Αγχώνεσαι; Το σκέφτεσαι; Ναι ρε, εννοείται. Εδώ και δύο χρόνια το στήνουμε και δεν έχει γίνει για άλλους λόγους. Είναι τεράστιο το μέρος, άμα μπεις και το δεις πώς είναι μέσα είναι λες και σε έχουν πετάξει στο φεγγάρι μόνο σου. Είναι πολύ μεγάλος χώρος και κάθε μέρα ζεις με ένα άγχος αν θα έρθει κόσμος. Το ότι πάμε να κάνουμε την πιο μεγάλη παράσταση stand up, αυτό το λέμε εμείς, το θέμα είναι να έρθει ο κόσμος. 

>Ποια είναι "τα αυτά"; Κοίτα, έχω μία αδυναμία στην ανεύρεση τίτλων παραστάσεων. Συνήθως βγάζω έναν τίτλο, κάνω την παράσταση και 1,5 μήνα μετά λέω "ω να πάρει, έπρεπε να την είχα ονομάσει αλλιώς, να ο τίτλος". Το "Αυτά είναι" είναι πολύ γενικός, τουλάχιστον δε θα με προβληματίσει ιδιαίτερα και μ᾽αρέσει γιατί ουσιαστικά λέει πως "αυτά είναι τα κείμενα", όλα τα μικρά πράγματα της καθημερινότητας που μας ενώνουν και όπου κρύβεται η κωμωδία που μου αρέσει. Και φυσικά είναι και η κλασική έκφραση, του στυλ "αυτά είναι, πάμε να το ζήσουμε".

>Διάβασε ακόμη: Αντώνης Καρπετόπουλος, ένας αιώνιος έφηβος

>Παίζει ρόλο και το πώς θα το τονίσεις, κατά το "τι λαός είμαστε". Ποια είναι η κωμωδία που σου αρέσει λοιπόν; Είναι όλες οι λεπτομέρειες της καθημερινότητας. Πάω και βρίσκω πράγματα που γενικά δε συζητιούνται, δεν είναι ότι θα κάτσεις να τα αναλύσεις σε μία παρέα ως μείζον θέμα. Από το πώς αντιμετωπίζουμε τα τάπερ μέχρι το ποια είναι τα στάδια της κίνησης στους δρόμους, γιατί το σεξ στο ντους θεωρείται extreme σπορ, γιατί όσο κι αν αντιστέκεσαι θα καταλήξεις να γίνεις η μάνα σου, όλο μικρά πραγματάκια τέτοια.

Επίσης, όλα αυτά που με ενοχλούν και με εκνευρίζουν, τα ηχητικά μηνύματα, τα ελικοφόρα αεροπλάνα, βλέπεις, είναι άκυρα θέματα. Άμα διαβάσει κάποιος άσχετος τους τίτλους στη λίστα μου -κάθε κωμικός έχει μία set list, όπως όταν λέει ο dj θα παίξω αυτά τα 12 τραγούδια- θα πει "τι περίεργη λίστα πραγμάτων είναι αυτή"; Σκέψου "κίνηση, bullying, καλύτερη εποχή, τυχεροί που ζούμε, σεξ στο ντους" και λέει ο άλλος "τι θα αγοράσει επιτέλους αυτός ο Φισφής από το σουπερμάρκετ στις 6 Ιουνίου;"

Περί διαπαιδαγώγησης και ερωτήσεων

>Το ανέφερες προ ολίγου, αλλά σε είδα και σε μία συνέντευξη στον Αρναούτογλου που έλεγες ότι μεγαλώνοντας γίνεσαι η μάνα σου. Γιατί η μάνα σου και όχι ο πατέρας σου; Όχι ρε, τι λες τώρα; Καλά εννοείται πως γίνεσαι και ο πατέρας σου, αλλά όσον αφορά στη διαπαιδαγώγηση των παιδιών, επειδή οι πατεράδες πλέον συμμετέχουν περισσότερο, αναγκαστικά πας προς τη μάνα σου. Είναι αυτό που λέγαμε και παλιά, η μάνα σου σε μάλωνε και ο πατέρας σου είχε τη λειτουργία του αντίλαλου. Σου έλεγε "άμα το ξανακάνεις αυτό θα δεις τι θα γίνει" και μετά "Πες Νίκο τι θα γίνει". Αυτή ήταν η συμμετοχή του πατέρα. Η μάνα έκανε όλη τη δουλειά.

>Ομολογουμένως τα πας εξαιρετικά με τις ερωτήσεις, το βλέπουμε αυτό και στους "100" στο Star. Όταν ξεκινήσουν οι πολλές και κουλές από τις κόρες σου, έχεις σκεφτεί τι θα κάνεις; Κοίτα, από ό,τι έχω διαβάσει το σημαντικό είναι να δώσεις μία απάντηση, τουλάχιστον σε αυτήν την ηλικία που είναι τα δικά μου -6 είναι η μεγάλη. Μετά από μία ηλικία προφανώς πρέπει να είναι και σωστή η απάντηση (γέλια). Το μεγαλύτερό μου άγχος πάντως, επειδή είμαι λίγο δυσλεκτικός, όταν θα με ρωτάει "πώς γράφεται το τάδε" που θα πρέπει να βρίσκω δικαιολογία για να φεύγω, να πάω να googlάρω και να γυρνάω να της πω. Εκεί θα ζοριστώ.

Δε θέλω να της πω "δεν ξέρω, δεν έμαθα γιατί παιδί μου δεν πρόσεχα", είναι κακό παράδειγμα. Ευτυχώς τις πιο δύσκολες ερωτήσεις τις χειρίζεται πιο καλά η γυναίκα μου, οπότε χαίρομαι. Η top ερώτηση παρεμπιπτόντως που μου έχει κάνει η κόρη μου είναι "Γιατί οι μπαμπάδες είναι τα αγόρια και οι μαμάδες τα κορίτσια"

>Και τι απάντησες; Δεν υπάρχει απάντηση σε αυτό. Γιατί λες ναι, χρειάζεται ένας μπαμπάς και μία μαμά για να γίνει το παιδί, μπορούν να είναι και δύο μαμάδες και δύο μπαμπάδες, ε και μετά άρχισα να χάνομαι. Άρχισε να μπαίνει και το politically correct μέσα, μαζί με τα binary και σε κάποιο σημείο το είχα χάσει τελείως, δεν ήξερα που είχα πάει. Νομίζω ζαλίστηκε και απλά το ξέχασε. (γέλια) 

>Διάβασε ακόμη: Μία εντελώς Τσίου επιστροφή

>Πώς σκαρφίζεσαι τις ερωτήσεις στους "100"; Αυτό είναι το ωραίο με αυτό το πρότζεκτ. Ουσιαστικά πραγματεύεται όλα αυτά που συζητάμε και στο stand up, τα απλά πράγματα της καθημερινότητας που είναι μόνο για διασκέδαση. Όλες αυτές οι ερωτήσεις λοιπόν, προέρχονται από την έρευνα που κάνω τόσα χρόνια πάνω στην καθημερινότητα. Το "αν θα ρωτήσω πόσοι από εσάς χωρίζετε το χάρτινο από το πλαστικό μέρος του τραπεζομάντηλου στην ταβέρνα", το έχω πιάσει και στο stand up και το έχω αναλύσει, οπότε ήθελα να το δω πώς θα είναι και στους "100". 

>Αν πάντως, ρωτήσει κάποιος το Google για σένα, βγάζει πρώτα δίπλα στο όνομά σου "γυναίκα", Εβραίος, "παιδιά". Το Εβραίος είναι καταπληκτικό. Στο εξωτερικό η φάτσα μου είναι μία εντελώς generic φάτσα από το Ισραήλ. Δεν υπήρχε άνθρωπος να μη νομίζει ότι είμαι ένας τύπος που κυκλοφορεί με βαλιτσάκι  με χειροπέδα μέσα και διαμάντια. Και ήταν και η ατάκα με την οποία ξεκινούσα όταν έκανα stand up όταν έμενα έξω. Δηλαδή έλεγα ότι είμαι από την Ελλάδα παρόλο που φαίνομαι σα να έχω βγει από τη λίστα του Σίντλερ. Και ισχύει, 100%, αλλά δεν είμαι. Γυναίκα έχω, παιδιά επίσης. 

>Λες και βγήκες από το Unorthodox, βέβαια σου λείπει λίγη μπούκλα στις φαβορίτες. Μην ανησυχείς, αν αφήσω λίγο το μαλλί, η μπούκλα εκεί θα είναι. 

Το αυτοσαρκαστικό χιούμορ, η πολιτική ορθότητα και οι απειλές

>Γενικά έχουμε χιούμορ; Ναι φυσικά και έχουμε. Δε μπορούμε όμως να συγκριθούμε με τους Άγγλους. Όποτε έχω πάει Βρετανία, βλέπω πως ο μέσος άνθρωπος που δουλεύει σε ένα παντοπωλείο ή οδηγεί ένα ταξί για παράδειγμα έχει πιο πολύ χιούμορ από τον καλύτερο Έλληνα κωμικό. Είναι η φύση τους να κάνουν αστεία. Το καλό με τους Έλληνες από την άλλη, είναι ότι είναι πολύ εκδηλωτικοί στο γέλιο τους. Τους αρέσει να γελάνε, να το εξωτερικεύουν, να φωνάζουν, να χτυπιούνται. Ενώ ξέρω γω, οι Ολλανδοί κάθονται και σου χαμογελάνε. Ο πήχης δεν είναι να γελάσει το κοινό 2 φορές κάθε λεπτό πάντως, είναι στις 8 φορές, τουλάχιστον έτσι έμαθα στο εξωτερικό όταν το πρωτοεπιχείρησα.

Γι' αυτό και το stand up δε μπορεί να συγκριθεί με το θέατρο, θα πας, θα γελάσεις, αλλά όχι τόσο. Για να μην παρεξηγηθώ, προφανώς κάθε παράσταση δεν κρίνεται μόνο από το πόσο γελάμε, καμία σχέση. Δεν είναι εκεί το θέμα μας. Αλλά ναι, το stand up συγκεντρώνει τη μεγαλύτερη ποσόστωση γέλιου. Αν σκοπός σου είναι να πας κάπου και να ξεκωλωθείς στο γέλιο, ε πήγαινε σε μία παράσταση stand up. 

>To χιούμορ είναι θέμα αυτοσαρκασμού; Ε βέβαια ρε, βασικός ο αυτοσαρκασμός. Οι πιο πολλοί από εκεί ξεκινήσαμε, στα περισσότερα κείμενά μου από τότε και τώρα, τον εαυτό μου σαρκάζω. Τις δικές μου αδυναμίες, τη δική μου ζωή. Από κει και πέρα αν κάποιος θέλει να ανέβει σε αυτό το τρένο και να πει ότι "και σε εμένα συμβαίνει αυτό", καλώς. Συνήθως πάντως ανεβαίνουν γιατί πολλοί ζούμε τα ίδια πράγματα και όταν τα λέει κάποιος ταυτίζονται. 

>Μήπως βολεύει κιόλας λόγω πολιτικής ορθότητας; Δε βολεύει, μπορεί να σου πουν μην κάνεις αστεία για το γεγονός ότι φοράς γυαλιά, γιατί φοράνε και άλλοι άνθρωποι και δεν είναι σωστό. Παρότι αστειεύεσαι για το ότι εσύ ο ίδιος φοράς γυαλιά. 

>Πώς το διαχειρίζεσαι; Είναι πολύ στενά τα όρια; Όχι, δεν είναι πολύ στενά. Είναι μεμονωμένες περιπτώσεις κάποιων ανθρώπων στις οποίες δίνουμε λίγη περισσότερη βάση. Είναι πιο μεμονωμένες φωνές από τη μάζα. Θεωρώ ότι είναι πολύ σημαντικό να υπάρχει πολιτική ορθότητα, είναι πολύ θετικά όλα αυτά που γίνονται, από την άλλη σε ένα comedy club, όπου πας για να περάσεις καλά και ξέρεις ότι ο άλλος δεν έχει σκοπό να προσβάλλει ή μειώσει κάποιον άλλο, προσωπικά δεν έχω βιώσει κάτι σε επίπεδο cancel. Δεν έχω δει κόσμο να στρέφεται ενάντια σε κωμικό για κάτι που είπε, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δε γίνεται.

>Διάβασε ακόμη: H σουρεάλ ζωή του Νίκου Πουρσανίδη

Απλά σου εξηγώ ότι η σύμβαση της κωμωδίας είναι τέτοια που οι παρεξηγήσεις είναι ανύπαρκτες. Το πρόβλημα είναι όταν αυτό ξεφύγει από αυτήν τη σύμβαση και πάει στην καταπληκτική Άγρια Δύση του ίντερνετ και μετά από εκεί πάει σε πρωινές εκπομπές στα κανάλια. Εκεί, χάθηκε η μπάλα. Εμείς ως κωμικοί γνωρίζουμε το ότι κάνεις κωμωδία δεν είναι υπερδύναμη να λες ό,τι γουστάρεις. Έχεις τα όριά σου σαν άνθρωπος έτσι κι αλλιώς, όχι μόνο σαν κωμικός. Συμπεριφέρεσαι όπως και στη ζωή σου. 

>Δεν έχει θιχτεί κανείς μέχρι τώρα; Φυσικά και έχει θιχτεί, εννοείται. Σε όλα τα χρόνια που κάνω stand up έχουν υπάρξει άνθρωποι που έχουν θιχτεί με κάτι. Από ανθρώπους που είναι βαθιά θρησκευόμενοι οι οποίοι μου έχουν στείλει απειλές για τη ζωή μου και μου έχουν πει "να ψοφήσεις", "σκατά στην ψυχή σου" και άλλα τέτοια επειδή είχαμε κάνει ένα σκετς παρωδία του "Κάτι Ψήνεται" και ήταν στο Μυστικό Δείπνο στην Ιερουσαλήμ. Ή ξέρω γω έχω αστεία όπως το "Κάποτε με ρώτησε ένας τύπος από την Αιθιοπία και είπα από την Ελλάδα και μου κάνει 'A εκεί είναι δύσκολα τα πράγματα'" και το έλεγα για να δείξω ότι η Ελλάδα περνάει μεγάλη κρίση σε σημείο να μας λυπούνται άνθρωποι από την Αιθιοπία.

Μου είπαν ότι αυτό δεν είναι πολιτικά ορθό, γιατί είναι σα να υποτιμώ τους Αιθίοπες... Περιστατικά υπάρχουν γενικά, αλλά τονίζω ότι δε χρειάζεται να τους δώσουμε τεράστια βάση γιατί πρόκειται για μεμονωμένα περιστατικά. Άμα αυτήν τη στιγμή έχω βίντεο με 2 εκατ. προβολές και ένας άνθρωπος μου έστειλε ένα σχόλιο από αυτό...

>Εντάξει, δε μπορούμε να αρέσουμε σε όλους... Ναι, αλλά να μην πάμε στο "η πολιτική ορθότητα έχει ξεφύγει". Μα δεν έχει ξεφύγει, ένας στα 2 εκατομμύρια, δεν είναι κάτι. 

>Εντωμεταξύ, αν κάποιος θέλει κάτι να βρει να πει, θα το κάνει όπως και να έχει. Με αυτό το σκεπτικό και κάποιος άλλος μπορεί να πει ότι ο Φισφής είναι ισαποστάκιας. Ναι, ας κάνει ό,τι θέλει. Μα αυτό είναι και το ωραίο, διάλεξε ό,τι σ' αρέσει, ποιος κωμικός σ' αρέσει, ποιο χιούμορ σου ταιριάζει και πήγαινε προς τα εκεί. Αυτό είναι το ωραίο με την κωμωδία και το δύσκολο, ότι το χιούμορ είναι τελείως υποκειμενικό. Αλλά είμαστε ok με αυτό, δεν υπάρχει πρόβλημα. 

>Υποκειμενικό ναι μεν, αλλά εγγυάται περισσότερη επιτυχία στις γυναίκες; Όχι ρε, ούτε καν! Τεράστιος μύθος. Πιο πολύ να πιστέψουμε ότι δεν πήγαν οι άνθρωποι στο φεγγάρι, τόση συνωμοσία. Εννοείται πως είναι ένα καλό στοιχείο, αλλά καμία σχέση. Επίσης, μετά από ένα σημείο είναι του τύπου "ωραία, φτάνουν τα αστεία, να μιλήσουμε λίγο σοβαρά;". 

Τα σύγχρονα ανέκδοτα και η ζωή ενός κωμικού

>Υπάρχουν ανέκδοτα σήμερα; Δεν ξέρω ποιος τα κυκλοφορεί πλέον, ποιος είναι ο dealer. Θυμάμαι πάντως ότι στη δική μας γενιά ήταν κάτι σχεδόν εβδομαδιαίο, σαν κυριακάτικη εφημερίδα. Υπήρχε κάποιος που τα έφερνε, δεν ξέρω πώς γινόταν. Η δική μου η γενιά έχει στοκ ανέκδοτα, αν καθίσω με τους φίλους μου και μιλάμε, μπορούμε τρεις ώρες σερί να λέμε. Ήταν συνεχής η ροή τότε. Τώρα δεν ξέρω.

>Κάποιοι λένε ότι τα σημερινά ανέκδοτα είναι τα memes. Memes ναι,  σίγουρα είναι. Μπορεί τα σημερινά ανέκδοτα να είναι οι ατάκες, τα tweets... Παίζουν διάφορα. Βέβαια, τα ανέκδοτα ήταν λίγο μεγαλύτερης διάρκειας, το οποίο δεν το λέω για καλό. Αυτό δείχνει λίγο και το ελληνικό χιούμορ που είναι κάπως σαλτσώδες. Το ανέκδοτο έχει περισσότερο θόρυβο, μπορείς να πεις το ίδιο πράγμα με το 1/10 των λέξεων. Αυτή είναι η φάση του Έλληνα, περισσότερο της σάλτσας, το meme είναι πολύ πιο εύστοχο. 

>Διάβασε ακόμη: Ο απρόβλεπτος κύριος Παπαδημητρίου

>Εσύ με τι γελάς; Με πάρα πολλά πράγματα. Παρακολουθώ παραστάσεις, όταν τις βλέπω προσπαθώ να τις αντιμετωπίζω ως θεατής και όχι ως επαγγελματίας. Γελάω με Έλληνες και ξένους κωμικούς, με κωμωδίες... Είμαι σχετικά εύκολος εγώ. Σίγουρα, πράγματα που μου άρεσαν και προσπάθησα να βάλω στην κωμωδία, είναι πράγματα που γελάω πάρα πολύ. Αυτοσαρκαστικά, τα μικρά πράγματα της καθημερινότητας, οτιδήποτε έχει τραγωδία και πόνο, αγανάκτηση κλπ...

>Αναφέρθηκες στη γενιά μας. Έχεις φτάσει στο σημείο να αισθάνεσαι boomer; Ναι σίγουρα, ξέρεις το boomer έχει να κάνει πολύ και με την τεχνολογία. Έχω φτάσει στο σημείο να μην καταλαβαίνω πράγματα που κάνουν οι νέοι, να λέω "στα δικά μου χρόνια", δηλαδή είμαι αυτός ο τύπος, τι να κάνουμε τώρα; Όσο και να αντισταθείς, σε κάποια στιγμή, θα φτάσεις εκεί. Έχει να κάνει και με το ότι μεγαλώνω, ότι έγινα γονιός, μπαίνουν εκεί κάποια άλλα φίλτρα, μέσα από τα οποία βλέπεις πράγματα που δεν κάνουν την κατάσταση πιο εύκολη ή πιο δύσκολη. Γίνεσαι ακόμη πιο boomer. 

>Τόση ώρα μιλάμε και γελάω σχεδόν συνέχεια. Ισχύει ότι κάποιοι θεωρούν τους κωμικούς κάτι σαν γελωτοποιούς ακόμη και εκτός σκηνής; Ναι ρε, εννοείται. Έχω πάει καλεσμένος σε φιλικό τραπέζι και όταν έφευγα μου είπαν "περιμέναμε κάτι καλύτερο". 

>Αλήθεια τώρα; Ναι, του τύπου "δεν έδωσες αυτό που θέλαμε να δώσεις". Δεν ήξερα ότι πάω για παράσταση, αλλά ότι πάω να φάω με μία παρέα. Δεν ήξερα ότι ήμουν εκεί για να φάω αλλά και για να διασκεδάσω κόσμο. Παίζει, αλλά και πάλι όσο μεγαλώνεις καταλήγεις με τους 5-6 φίλους που έχεις, οπότε κάπως το αποφεύγεις. Οι κωμικοί ισχύει ότι μπορεί να είναι πιο σοβαροί στη ζωή τους ή να το πω αλλιώς: Δεν είναι πιο σοβαροί, απλά πιο κανονικοί. Είναι σα να λες "είδα τον τάδε να παίζει Άμλετ και μετά τον είδα στη ζωή του και δεν έπαιζε Άμλετ". Δε γίνεται αυτό, όλα αυτά είναι παραστάσεις. Και ειδικά οι κωμικοί επειδή παρατηρούμε και τον κόσμο, προτιμάμε να είμαστε μία μύγα στον τοίχο, να παρατηρούμε τι γίνεται για να μπορούμε να γράψουμε για αυτό. 

>Γενικά, η κωμωδία ειδικά στις μέρες μας είναι ιερή. Καλά εντάξει κι εσύ, χαλάρωσε. Ίδιες εποχές είναι, αυτό το λέω πάντα στις συνεντεύξεις μου. Η Ελλάδα ποτέ δεν περνούσε εύκολα, και ποτέ δεν υπήρξε φάση που δεν είχε ανάγκη την κωμωδία. 

>Οι κόρες σου ξέρουν τι δουλειά κάνεις; Η μεγάλη μου η κόρη είχε καταλάβει σε κάποια φάση ότι πάω και κάνω αστεία για να γελάσει ο κόσμος. Μετά με είδε βέβαια και στο Dancing και μπερδεύτηκε λίγο ότι μπορεί να χορεύω, αλλά μετά νομίζω επανήλθε. 

>Ευθέως σε έχει ρωτήσει; Ναι, με έχει ρωτήσει, με έχει ζωγραφίσει κιόλας στη σκηνή με μικρόφωνο... Δεν έχει έρθει σε παράσταση, αλλά πάνω κάτω ξέρει. 

>Αν σε ρωτήσω εγώ τι δουλειά κάνεις, τι θα μου πεις; Κωμικός. Γιατί ο κωμικός στο δικό μου μυαλό μεταφράζεται από το αγγλικό comedian, το οποίο είναι ένας όρος που μπορεί να περιλαμβάνει πάρα πολλά πράγματα. Στην Ελλάδα η βασική διαφοροποίηση είναι κωμικός ηθοποιός και κωμικός. Το δεύτερο μπορεί να είναι και συγγραφέας και stand up comedian και να γράφει σκετς και να παρουσιάζει κάτι με κωμικό τρόπο, ο ηθοποιός είναι κατά βάση ένας επαγγελματίας που παίρνει ένα σενάριο και το εκτελεί κωμικά. Άρα η λέξη κωμικός νομίζω ότι καλύπτει τα πάντα. Γι' αυτό μου αρέσει αυτή η δουλειά. Αν με ρωτήσεις ένα μόνο που θα διάλεγα για το υπόλοιπο της ζωής μου, θα σου έλεγα stand up comedy τυφλά, αλλά επειδή δε χρειάζεται να διαλέξω, μπορείς να τα βάλεις όλα. Και σενάρια και παρουσίαση και σκετς και θεατρικά και σινεμά με κοινό παρονομαστή την κωμωδία. 

>Τελευταία ερώτηση: Τι λαός είμαστε ρε συ Λάμπρο; (γέλια) Εντάξει δε μπορώ να απαντήσω στο τι λαός είμαστε! Μία απάντηση δε μπορεί να το ορίσει. Σίγουρα όμως, μέσα από αυτό που βγαίνει από τους "100" προς τα έξω, είναι ότι είμαστε ένας λαός που μεταξύ μας έχουμε περισσότερα κοινά από όσα πιστεύουμε ότι έχουμε. Ένας λαός που σ' αυτά τα μικρά ανούσια πράγματα που αναλύουμε σε βάθος στην εκπομπή, καταλαβαίνουμε ότι είμαστε πολύ κοντά, ταυτιζόμαστε. 

 

---

*Ο Λάμπρος Φισφής παρουσιάζει το νέο, πολυαναμενόμενο show του "Αυτά Είναι", τη Δευτέρα 6 Ιουνίου 2022, στις 21.00 στο Ολυμπιακό Κλειστό Γυμναστήριο Φαλήρου Tae Kwon Do. Τον βλέπεις επίσης στο late night talk comedy show ᾽Οι 100᾽ κάθε Πέμπτη και Παρασκευή στις 23:30 στο Star Channel.  

Ακολούθησε το Esquire στο Facebook, το Twitter και το Instagram.

Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις

Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για πολιτικές εξελίξεις, συνεντεύξεις διασήμων, συμβουλές για αντρική μόδα και συνταγές για φαγητό και πότο στο esquire.com.gr