Ποιοι θα είμαστε όταν τελειώσει η πανδημία

Για παραπάνω από έναν χρόνο, ζούμε όλοι μας κάτι καινούριο, διαφορετικό και σίγουρα όχι ευχάριστο. Ξέρεις, συνηθίζεται να συμβαίνει αυτό με την πανδημία. Ok, μπορεί η υστερία για το τέλος του κόσμου να περιορίστηκε αισθητά αλλά ο κορονοϊός είναι ακόμη εδώ. Και θα είναι για ένα σημαντικό επιπλέον διάστημα - αυτό το γνωρίζουμε όλοι, ασχέτως του κατά πόσο το παραδέχεται ο καθένας ή όχι. 

Ένας κίνδυνος και ένας μύθος

Κάποια στιγμή όμως θα υποχωρήσει, τουλάχιστον σε μεγαλύτερο βαθμό από ποτέ πριν στο πρόσφατο παρελθόν, κυρίως χάρη στους εμβολιασμούς. Έχει γίνει σαφές άλλωστε, ακόμη και στους πιο αδαείς, πως δεν πρόκειται απλά να εξαφανιστεί ένα πρωί. Ο καθένας μας λοιπόν ήδη φαντάζεται πως θα επιστρέψει σε αυτό που μέχρι τον Φεβρουάριο του 2020 (για την περίπτωση της χώρας μας) όριζε ως κανονικότητα. Εδώ υπάρχει ένας κίνδυνος και ένας μύθος. 

Το πρώτο έχει να κάνει με την μάλλον αβάσιμη ελπίδα ότι θα βγούμε από το κουκούλι μας χωρίς να έχουμε 'μεταμορφωθεί': Από το άγχος, από την απομόνωση, από τον χρόνιο εγκλεισμό στο σπίτι. Ο εγκέφαλος και το σώμα μας βαδίζουν πια σε περίεργα μονοπάτια και αυτό δεν το γράφω εγώ, το επιβεβαιώνουν οι ειδικοί.

Το δεύτερο σχετίζεται με το πόσο βαθιά πιστεύει ότι θα σκάψει κάποιος για να ανακαλύψει τα σημάδια που όλο αυτό θα του έχει αφήσει. Κυρίως, η ψευδαίσθηση πως μπορεί να το κάνει μόνος του. Μερικοί, μάλλον λίγοι, ίσως και να έχουν όλα τα απαραίτητα εφόδια για να το πραγματοποιήσουν αλλά αυτό είναι πιθανότατα η εξαίρεση και όχι ο κανόνας. 

Το ερώτημα

Άπαντες ευελπιστούμε ότι σταδιακά θα επανέλθει μία ομαλότητα η οποία θα εκτείνεται πολύ πιο μακριά από την απαίτηση των περισσότερων Millennials που συνοψίζεται σε τρεις λέξεις (ναι, για το "Ανοίξτε τα μπαρ" μιλάω). Κι αυτό απαραίτητο είναι αλλά χρειάζονται, προφανέστατα, πολλά περισσότερα, πολύ σημαντικότερα. Προκύπτει εδώ, η μεγάλη ερώτηση: Όταν συμβεί αυτό, πόσο καιρό θα μας πάρει για να νιώσουμε ξανά 'κανονικοί'; Παράλληλα και συμπληρωματικά, μία έξτρα ερώτηση: Πόσο γρήγορα θα ξεχάσουμε το πού βρισκόμασταν;

Οι ψυχολόγοι έχουν έναν πολύ συγκεκριμένο όρο για την κατάρρευση του ηθικού που εμφανίζεται αμέσως μετά από μία παρατεταμένη περίοδο απομόνωσης: Το Third-Quarter Phenomenon. Ο όρος που θα μπορούσε να μεταφραστεί ως το Φαινόμενο του Τρίτου Τετάρτου τέθηκε για πρώτη φορά σε μελέτη το 1991 και μεταξύ άλλων επικεντρώνεται στον τρόπο με τον οποίο οι σωρευτικές επιπτώσεις της πλήξης, η ένταση με τους ανθρώπους με τους οποίους πέρασες μαζί έναν εγκλεισμό ή μία καραντίνα και η απόσταση από την όποια επιστροφή στην κανονικότητα, μπορούν να έχουν συντριπτικά αποτελέσματα.

Στην εν λόγω μελέτη εξετάστηκαν μεταξύ άλλων συμπεριφορές ανθρώπων μετά από μεγάλη παραμονή στην Ανταρκτική και τις εξαιρετικά δύσκολες σε αυτήν συνθήκες αλλά και αστροναυτών, έπειτα από την επιστροφή τους από το διάστημα. Και στις δύο περιπτώσεις, χρειάστηκε ένα σημαντικό χρονικό διάστημα για να επέλθει μία προσαρμογή στις καινούριες -και πιο κοντά σε αυτές που θεωρούμε φυσιολογικές- καταστάσεις.

Τι είναι αυτό που παίζει πολύ μεγάλο ρόλο στην 'επανένταξη'; Η κοινωνική υποστήριξη - είτε μιλάμε για περισσότερο χρόνο με φίλους και συγγενείς, είτε για την βοήθεια των ειδικών, που στην προκειμένη μπορεί να είναι οι ψυχολόγοι.

Πρέπει να επίσης ο καθένας μας να δώσει χρόνο στα πράγματα για να ομαλοποιηθούν και, κατ' επέκταση, να βοηθήσουν και εμάς να κάνουμε το ίδιο. Και τότε είναι που θα κληθούμε ξανά να συνεχίσουμε να προβληματιζόμαστε για τις καινούριες ανησυχίες που θα προκύψουν. Αυτά που οι κοινωνιολόγοι ονομάζουν "προβλήματα του ελεύθερου ανθρώπου".

Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις

Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για πολιτικές εξελίξεις, συνεντεύξεις διασήμων, συμβουλές για αντρική μόδα και συνταγές για φαγητό και πότο στο esquire.com.gr