Αν οι παγετώνες έλιωναν τόσο ώστε να δημιουργηθεί άνοδος της θάλασσας "μόνο" κατά 0,6 μέτρα, όλες οι παράκτιες κοινότητες του πλανήτη θα είχαν πρόβλημα. Πόλεις όπως η Νέα Υόρκη, το Μαϊάμι και η Νέα Ορλεάνη θα αντιμετώπιζαν καταστροφικές πλημμύρες. Σε παγκόσμιο επίπεδο, 97 εκατομμύρια άνθρωποι θα βρίσκονταν στο δρόμο της ταχείας εισβολής των υδάτων, θέτοντας σε κίνδυνο τα σπίτια, τις κοινότητες και τα μέσα διαβίωσής τους.
Το σενάριο αυτό θα γινόταν πραγματικότητα αν κατέρρεε ο παγετώνας Thwaites, που φέρει το παρατσούκλι "παγετώνας της ημέρας της κρίσης". Και μεταξύ μας, με τη ραγδαία εξέλιξη της κλιματικής αλλαγής, δεν είναι επιστημονικής φαντασίας.
Η τήξη του Thwaites συμβάλλει ήδη στο 4% της παγκόσμιας ανόδου της στάθμης της θάλασσας. Από το 2000, έχουν χαθεί περισσότεροι από 1 τρισεκατομμύριο τόνοι πάγου. Αλλά δεν είναι ο μόνος παγετώνας που αντιμετωπίζει δυσκολίες και δεν έχουμε πλέον χρόνο για να τους σώσουμε.
Τώρα οι μηχανικοί μελετούν ένα σχέδιο για την επιβράδυνση αυτής της καταστροφής. Η τελευταία στρατηγική είναι οι σκηνές: υποβρύχιες σκηνές. Ο Τζον Μουρ, παγετωνολόγος και ερευνητής γεωμηχανικής στο Πανεπιστήμιο της Λαπωνίας, θέλει να εγκαταστήσει γιγαντιαίες υποβρύχιες κουρτίνες μήκους σχεδόν 100 χιλιομέτρων για να εμποδίσει το ζεστό θαλασσινό νερό να φτάσει και να λιώσει τους παγετώνες. Το πρόβλημα είναι ότι σύμφωνα με τις προβλέψεις χρειάζεται 50 δισεκατομμύρια δολάρια για να το πραγματοποιήσει.
Τα έχουμε; Και κυρίως, θα τα διαθέσουμε;
Ακολούθησε το Esquire στο Facebook, το Twitter και το Instagram.