Πώς θα ήταν ο κόσμος αν οι άνθρωποι εξαφανίζονταν; Τι θα συνέβαινε στις πόλεις αν σταματούσε η ανθρώπινη δραστηριότητα; Ένας κόσμος χωρίς την παρουσία της "κυρίαρχης φυλής" φαίνεται δύσκολος, ωστόσο, το τέλος του κόσμου θα έρθει, κάποια μέρα. Πριν από αυτό το γεγονός, το οποίο η επιστήμη έχει αναλάβει να εξηγήσει πώς θα γίνει, ας φανταστούμε πώς θα συμπεριφερόταν ο κόσμος χωρίς τη δραστηριότητα του ανθρώπου, του υπεύθυνου για τη δημιουργία και την καταστροφή όλων όσων βλέπουμε δηλαδή γύρω μας.
Για αρχή θα επικρατούσε πολλή σιωπή
Χωρίς αυτοκίνητα, αεροπλάνα, μουσική ή δυνατές συζητήσεις σε δημόσιους χώρους, ο κόσμος θα ήταν ένα ήσυχο μέρος. Αυτή η ησυχία θα διακόπτονταν μόνο από τους ήχους της φύσης: βροχή, άνεμος, πουλιά. Μετά από περίπου ένα χρόνο χωρίς ανθρώπους, ο ουρανός θα ήταν πιο γαλανός, επειδή δεν θα υπήρχε πια ρύπανση. Ο άνεμος και η βροχή θα καθάριζαν την επιφάνεια της Γης. Οι ωκεανοί δεν θα δέχονταν πλέον σκουπίδια.
Με την απουσία των ανθρώπων, η οποία έχει αναγκάσει πολλά ζώα να αναζητήσουν καταφύγιο μακριά από το βιότοπό τους, τα ζώα θα έβγαιναν σταδιακά στους δρόμους. Τα ποντίκια, οι μαρμότες, τα ρακούν, οι αλεπούδες, τα κουνέλια θα έβγαιναν από τις κρυψώνες τους για να τα δουν στους δρόμους. Στη συνέχεια θα ερχόταν η σειρά των μεγαλύτερων: ελάφια, κογιότ, αρκούδες, τα οποία θα τα έβλεπε κανείς να περιφέρονται στους δρόμους σε πλήρη ελευθερία.
Πλημμύρες, εκρήξεις και σκοτάδι
Τεράστιες πόλεις όπως το Λονδίνο και η Νέα Υόρκη θα πλημμύριζαν κατά την περίοδο των βροχών μέσα σε λίγες ώρες από την εξαφάνιση του ανθρώπου, επειδή δεν θα υπήρχε κανείς να λειτουργήσει τις αντλίες που εκτρέπουν τα όμβρια και τα υπόγεια ύδατα.
Χωρίς την παρουσία των ανθρώπων, θα υπήρχαν βλάβες στα διυλιστήρια πετρελαίου και στα πυρηνικά εργοστάσια. Σίγουρα θα υπήρχαν μαζικές πυρκαγιές, πυρηνικές εκρήξεις και ο κίνδυνος ραδιενεργού νέφους.
Το ηλεκτρικό φως δεν θα άναβε από το χέρι του ανθρώπου, οπότε οι πόλεις και οι κωμοπόλεις θα βυθίζονταν στο σκοτάδι- αν και αυτό δεν θα ήταν πλέον σημαντικό για κανέναν, αφού τα ζώα δεν χρειάζονται τεχνητό φως για να ασκούν τις δραστηριότητές τους. Το μόνο φως θα ήταν αυτό του Ήλιου, της Σελήνης και των άστρων.
Από την άλλη πλευρά, οι πυρκαγιές θα ήταν συχνές . Φανταστείτε αν ο κεραυνός χτυπούσε ένα δέντρο ή ένα χωράφι και έβαζε φωτιά στη χαμηλή βλάστηση, στη συνέχεια θα έφτανε σε σπίτια και κτίρια. Χωρίς πυροσβέστες να επέμβουν, οι φωτιές θα συνεχίζονταν μέχρι να σβήσουν μόνες τους. Η πυρκαγιά θα αποτελούσε καταστροφή για εκατοντάδες ή χιλιάδες ζώα.
Φυτά παντού
Μετά από ένα χρόνο χωρίς ανθρώπινη παρουσία, το οδόστρωμα των δρόμων, των αυτοκινητοδρόμων, των γεφυρών και των κτιρίων θα γέμιζε σταδιακά με βλάστηση. Μια δεκαετία αργότερα, θα εμφανίζονταν ρωγμές μέσα από τις οποίες θα αναδύονταν μικρά φυτά. Αυτό συμβαίνει επειδή η Γη βρίσκεται σε συνεχή κίνηση.
Οι ρωγμές θα γίνονταν τόσο μεγάλες με την πάροδο των χρόνων που ακόμη και δέντρα θα τρυπούσαν μέσα από αυτές. Κάποια στιγμή το πεζοδρόμιο θα κρυβόταν από πυκνή βλάστηση, η οποία θα διεκδικούσε ό,τι της ανήκε.
Κάτι πολύ παρόμοιο θα συνέβαινε με τα κτήρια και τα σπίτια, τα οποία θα άρχιζαν να κατακλύζονται από ζιζάνια και φυτά. Ο κόσμος θα γινόταν ένας πράσινος παράδεισος και η ανθρώπινη παρουσία θα θάφτηκε σταδιακά.
Πολλά κτήρια θα κατέρρεαν
Οι ανθρωπογενείς κατασκευές θα καταστρέφονταν χωρίς θεραπεία αν δεν συντηρούνταν. Για παράδειγμα, πολλές γέφυρες θα σκουριάσουν, όπως και οι δοκοί και οι βίδες που τις συγκρατούν. Αυτό θα προκαλούσε την κατάρρευση πολλών από αυτές.
Λόγω του κλίματος, των περιβαλλοντικών συνθηκών και των σεισμών, πολλά μνημεία και κτήρια θα επιβίωναν για δεκαετίες, ενώ άλλα θα ήταν καταδικασμένα να καταστραφούν, καθώς δεν θα υπήρχαν χέρια να τα συντηρήσουν. Οι σύγχρονες γυάλινες και μεταλλικές κατασκευές θα θρυμματίζονταν και θα σκουριάζονταν.
Η φύση θα ανθούσε με την καθαριότητα του περιβάλλοντος και την απουσία σκουπιδιών, αλλά θα υπήρχε και ο κίνδυνος καταστροφής, ειδικά εξαιτίας όσων έχτισε κάποτε ο άνθρωπος.
Ακολούθησε το Esquire στο Facebook, το Twitter και το Instagram.